طبق لایحه «مشارکت عمومی و خصوصی» تمام پروژههای جدید، نیمهتمام، در دست اجرا، تکمیلشده و حتی در دست بهرهبردرای یعنی تمام ساختمانها و تأسیساتی که از برنامهی اول توسعه در زمان پهلوی ساخته شده است تا آخرین پروژهای که در این کشور ساخته شود، مشمول مشارکت عمومی و خصوصی میشود.
» گفتار
نه فقط وزیر بهداشت که بسیاری از اعضاء هیات دولت همواره به اثبات رسانده اند که جان مردم ؛ آینده و حقوق ملت برایشان هیچ اهمیتی ندارد و هر هنگام که پای منفعت و مصلحت شخصی اعضا حکومت و بازیگران دولت به میان آید ؛ به راحتی از شنیدن صدای رنج و درهای عمیق مردم طفره می روند و به راحتی سر بر بالین بی اعتنایی خود گذاشته و به فردای بی محتوای دیگری می اندیشند
آغوشِ تهی و شکوه از روزگار/ از چین و ماچین تا خانه تزار
انقلاب شد و ما پیروز شدیم و تا بجنبیم فوری انقلابِ پیروز ما را به اسارت خودش درآورد؟ حالا مجبور بودیم از پی آن و به دنبال آن بدویم. و می دویدیم و می دویدیم. دیر وقت بود، به خود آمدیم و متوجه شدیم از مدار خارج شده ایم. نه خانه ای، نه شغلی و نه زندگی ای. نه درسی و حرفه ای و نه حال و حوصله ای.
از جنبهی تجربهی تاریخی میگوییم قراردادهایی که در صد سالهی گذشتهی ایران با خارجیها بسته کلاههای خیلی گشاد سرش رفته است. تعداد اینها یکی و دوتا و دهتا و صدتا نیست، ابعادشان هم با همدیگر متفاوت است. ما این خون و دل را به کجا ببریم که حتی در بستن یک قرارداد با یک بازیکن فوتبال خارجی هم نتوانستیم صلاحیت حرفهای خودمان را نشان دهیم و در این زمینه بطور روزمره کلاههای خیلی گشاد به سر ما میآید.
روابط ایران و چین؛ توهمها و واقعیتها
آیا با امضای «برنامه همکاری جامع ایران و چین» فصلی تازه در روابط دو کشور آغاز میشود؟ آیا چین، با امضای این سند و آنگونه که در محافل سیاسی ایرانیانِ درون و بیرون کشور شایع شده، تصمیم گرفته است جمهوری اسلامی ایران را به مهمترین پایگاه خود در خاورمیانه بدل کند؟
علیاکبر صالحی در کلابهاوس چهچیزی را پنهان کرد؟
دکتر صالحی، در سخنرانی پیش از پرسش و پاسخ، سخنان غرایی در گلوبلبل بودن وضعیت مملکت و شرایط دانشگاهی کشور بیان کرد و در میانه سخنانش به دانشگاه محل تحصیلش، امایتی، رویای دانشجویان شریف، اشاره کرد و وعدهی امآیتی شدن را داد و از جمله گفت:«ما با یک روال منطقی بهسوی پیشرفت و هستهای شدن پیش میرویم».
نامه به عراقچی؛ آیا اصرار شما بر دشمنی با امریکا بواسطه پست و مقام تان است یا باور قلبی؟
من چگونه میتوانم از دکتر عباس عراقچی که ازیکی ازمعتبرترین دانشگاههای انگلستان، دکترا در روابط بین الملل دریافت کرده و سالها در ژاپن سفیربوده، بپذیرم که به ایدئولوژی دشمنی با غرب قلبا باورداشته و منافع ملی ایران را درتعظیم وتکریم چین و روسیه، نابودی اسرائیل و صدورانقلاب میداند؟
از «قرار ۲۵ ساله ایران و چین» چه میدانیم؟
نخستین بار این رهبری جمهوری اسلامی بود که با حمایت خود از چنین قراردادی٬ تلاش برای دستیابی به آن را، در سفر شی جین پینگ به تهران در بهمن سال ۱۳۹۴ عیان کرد. در همین سال و در تیرماه آن قراداد برجام بین ایران و آمریکا و نهایتا فرانسه، آلمان، چین و روسیه امضا و حمایت شورای امنیت سازمان ملل متحد را در قطعنامه ۲۲۳۱ کسب کرد.
سیدعلی میرموسوی مهندس مهدی بازرگان (۱۲۸۶-۱۳۷۳) از روشنفکران دینی برجسته و موثر چهاردهمین قرن هجری بود که اندیشه و عمل را به هم آمیخت و به تعبیر ماکس وبر رسالت دانشمند و سیاستمدار را ترکیب کرد. چهرهای پرکار و خستگی ناپذیر با کارنامه ای درخشان که در هر دو عرصه از خویش برجای نهاد. کارنامه […]
بر همگان آشکار است که تشت رسوایی استراتژی نصربالرعب از بام ایران افتاده است. مردم به روشنی میبینند که این استراتژی ضد حقوق بشر بر پایهٔ رعب و وحشت جبار ایران و بازوان سرکوبگرش بنا شدهاست که نه تنها مشکل استبداد را حل نخواهد نکرد بلکه دائما بحرانهایش را تشدید و مشکلاتش را افزونتر خواهد کرد.
چرا الگوی چینی “نان بدون آزادی” در ایران موفق نخواهد شد
اماحالا نظام دفعتا مدعی شده که اگر چه همه قراردادهای قبلی استعماری میبوده اما قرارداد با چین استثنائا استعماری نبوده و سرشار از منافع اقتصادی برای ایران است و توقع دارد که مردم هم آنرا باور کنند.
از آمریکا ستیزی تا چین ستیزی: فراموشی ایران
مجتبی نجفی توافقنامه با چین و دعواهای پیرامونش من را یاد یکی از دیالوگهای معروف آثار حاتمی می اندازد که در بحبوحه تلاش کارگزاران حکومتی برای تامین منافع قدرتهای خارجی و دعوت نمایندگانشان به دربار یکی آهی کشید و گفت بیچاره ایران. حالا در این دعواها آنچه که فراموش میشود ایران و منافع ملی اش […]
میراصغر موسوی داستایوفسکی را دیدم. باز به خوابم آمده بود. بیشتر وقت ها در نزد من است. هر زمان صدها بار بالشت را جابه جا کنم و با نفرین و ناسزا بچرخم سمت راست و بعد چپ، طاقباز و بعد دمر و دیگر شکل هایی که اختراع خودم است و در نهایت در یکی از […]
تولید ملی به حکومت ملی نیاز دارد
در یک حکومت سالم بجای طرح شعارهای نو و فریبنده ، بررسی می کنند ببینند علت شکست برنامه ها و شعارهای قبلی چه بوده و چرا محقق نشده است نه اینکه هر سال شعاری نو به شعارهای قبلی بیفزایند و کلکسیونی از شعار بسازند تا بگونه ای که دچار تورم شعار شویم.
دین را نمیشود با زور به کسی تحمیل کرد
در آیات قرآن و روایات، پیامبر رحمت را بهعنوان خلق عظیم و بهعنوان پیامبر صلح معرفی کردهاند. پیامبر دو معجزه بزرگ دارد؛ یکی قرآن و دیگری که برای ما کمتر شناخته شده است، نظام گفتگو، قرارداد و صلح است. او از ذرهذره فرصتها برای برقراری صلح استفاده میکرد.
راهبرد: جنبش اجتماعی؛ راهکار: حضور خیابانی
استمرار انجماد فکری، تبعیض، حذف، بهرهکشی و ظلم باعث شکلگیری مطالبهگری و به تدریج، گسترش و تعمیق آن شد. انباشت این مطالبات، حرکتهای اعتراضی را بهوجود آورد و به تدریج باعث شد تا جمعها و صنوف متعددی از زحمتکشان و محذوفان وارد مرحلهی اعتراضات خیابانی شوند.
باید فرض کنیم که صحنه سیاست در دنیا همیشه با تغییرات روبهروست و کشور ما و دستگاه دیپلماسی آن باید این تغییرات را درک و برای آنها سیاستهای درخوری اتخاذ کند. صحنه روابط بینالملل متأسفانه صحنه دستیابی به حقها نیست، بلکه صحنه حفظ منافع برای هر کشوری است و در این چهارچوب باید از فرصتهای ایجادشده استفاده بهینه کرد تا منافع ملی که زمانی با منافع اخلاقی یک کشور هم گره میخورند پاسداری شوند.
فقط نیز از راه گفتگوست که میتوان بهمقصد تعامل رسید. این مسئله اکنون دهههاست که از بدیهیات دنیای آزاد شمرده میشود و بسیار جای تأسف است که ما هنوز اندر خم کوچههای تنگ، تاریک و خاکی قرنها پیش سرگردانیم! بزرگترین خطرِ متوجهِ ایران و حتی نظام حاکم، نه آمریکا، که آن فکر بیماری است که با تقسیم مردم بهخودی و غیرخودی، فضای گفتگو را نابود و با ریا و نفاق جایگزین کرد.
نمیخواهم که فقط نقاط منفی را ببینم. همین که ایران در برابر این تحریمهای گسترده مقاومت کرده و نیز زیرساختهای ضروری مثل آب، برق، انرژی و ارتباطات و راه را تأمین و حتی توسعه داده، مهم است، ولی اینها هیچکدام کافی نیست. محصول نهایی آنها باید در جیب و سبد مصرفی مردم دیده شود.
آموزش و نهادسازی پاشنه آشیل استبداد
نهادسازان کمتر دیده می شوند اما بیشتر کار می کنند. به جای سطح در عمق حرکت میکنند. میوه کارشان به کام همه می شود حتی به کام دشمنانشان. چون مساله آنها ایران و مردمش هستند نه قدرت و بحث جایگزینی. همان بهتر که در هیاهو و رقابت برای دیده شدن اینها کمتر دیده شوند چون کارشان پر ثمرتر خواهد بود.