ارزش وطندوستی با خوانش آزادی

چکیده :فرزند مسعود از پدرش و بسیاری رهبران افغانستان بازتر هم هست. با ضرورت دموکراسی آشنا شده و حقوق بشر را نه به عنوان صنعت که به عنوان ارزش پذیرفته برای همین در پاسخ به خبرنگاری گفت چه اشکال دارد جان آدمی فدای ارزشهایی چون دموکراسی و آزادی شود؟ این تعهد عمیق به ارزش آزادی است....

مجتبی نجفی

مصاحبه ای از دوران کودکی احمد مسعود دیدم و ریشه استقامتش را یافتم: تربیت یک وطندوست که وطن را در آزادی مردمش تعریف کرده. در همان دوران کودکی میگوید اگر افغانستان در جنگ بود میجنگم اگر در صلح بود میخوانم و خدمت میکنم. تعریف فردیت در مای جمعی. فردیت خودخواهی نیست در عرصه عمومی شکل میگیرد؛ در تعامل با دیگری. در جهان مشترک قوام مییابد. احمد این جهان مشترک را افغانستان آزاد و متکثر تعریف کرده. از کودکی آموخته هویتش در وطن تعریف میشود اما نه وطن طالبانی که وطن آزاد. برای همین بود گفت نه از جنگ خوشش می آید نه سیاست. دوست داشته به آسمانها نگاه کند، به ستاره ها. ضرورت او را به سخت ترین میدان زندگی اش کشاند: قیام علیه یک زد و بند بین المللی برای تحمیل چهره ای فیک از طالبان رحمانی.

همان آموزه ای که از دوران کودکی او را در اندیشه خدمت به افغانستان قرار داد از اروپای آزاد به کوههای پرخطر پنجشیر کشاند و مصداق همان شعر معروف فرخی یزدی شد” (احمد) ز جان و دل میکند در این محفل …دل نثار استقلال جان فدای آزادی”
داستان احمد نمونه بارز تربیت وطندوست بر اساس آموزه آزادی است. وطنی که در آزادی مردمش تعریف میشود و وطندوستی که در رهایی شهروندان کشورش از انقیاد تاریکی معنا مییابد.

فرزند مسعود از پدرش و بسیاری رهبران افغانستان بازتر هم هست. با ضرورت دموکراسی آشنا شده و حقوق بشر را نه به عنوان صنعت که به عنوان ارزش پذیرفته برای همین در پاسخ به خبرنگاری گفت چه اشکال دارد جان آدمی فدای ارزشهایی چون دموکراسی و آزادی شود؟ این تعهد عمیق به ارزش آزادی است. میتوانست در صنعت حقوق بشر وارد شود و با فاندهایی که بر زمین ریخته از لندن در مقام موعظه ملتش برآید اما تربیت درست وطندوستی آزادیخواهانه او را به قلب خطر کشاند و در بازاره مکّاره ها و سست عنصران خود را به عنوان جنس اصیل آزادی تعریف کرد.

او اگر مردمش را به قیام فراخواند خود در دل قیام بود و نشان داد دوران رهبری از راه دور قیام های پشت لپتاپی گذشته و هر کسی ادعای رهبری جنبش دارد باید مرد میدان هم باشد. هدی صابر به این آموزه میگفت: فاعل استراتژی خود. یعنی هر انتظاری که از مردم داشته باشی خود دوشادوش یا پیشاپیش عامل به آن باشی.

مادر مصدق به فرزندش توصیه کرد ارزش هر فرد به میزان هزینه ای است که در راه مردمش میدهد. این آموزه مهم وطندوستی با خوانش آزادی است. وطندوستی فقط در میدان جنگ تعریف نمیشود متناسب با شرایط هر کشور شکلهای متفاوتی دارد. فارغ از نقطه جغرافیایی اش یک اصل اجتناب دارد: وطن با خوانش آزادی مساله محوری ات باشد. یعنی وقف کردن امکانات خود برای مردم. تحمیل رنج به خویشتن برای کمک به دیگری…