برجام و سپاه

چطور می‌توانند بگویند «سپاه چیزی نگرفته» در حالی که به برکت برجام فروش نفت کشور از ۷۰۰ هزار بشکه به ۳ میلیون بشکه افزایش یافته است؟ چطور می‌شود گفت سپاه چیزی نگرفته در حالی که اکثریت مردم ایران در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر نسبت به عملکرد دولت اول روحانی به طور قاطعانه ابراز رضایت کردند؟

گره

امروز، ۱۸ تیر، ۱۸ ساله شد. ۱۸ تیر و حمله به کوی دانشگاه گره است؛ چه خوشمان بیاید چه نیاید! وقتی جلوی چشم مردم، همه فاجعه در سمتی که مامور امنیت و انتظام بود، به دزدیده شدن ریش‌تراش توسط سرباز اروجعلی ببرزاده تقلیل داده شد، گره سفت‌تر هم شد

جمهوری اسلامی و مصونیت افشاگر

مواجهه‌ تند با مسؤولان و جوانان شجاعی‌ که در راستای عمل به‌توصیه‌های رهبری نظام، اقدام به‌‌مبارزه با فساد می‌کنند، نه تنها مفید به‌حال نظام‌ نیست، بلکه موجب بی‌اعتمادی نسل جوان به‌نظام‌ می‌شود. نمی‌توان از یک‌سو شعار مبارزه با فساد داد و مردم را به‌مبارزه با فساد فرا خواند و از سوی دیگر با پلیس‌های سوت‌زن چنین برخوردهای شداد و غلاظی داشت. اگر مسئولان محترم هنوز به‌جایی‌ نرسیده‌اند که از یاشار سلطانی و احمد حکیمی‌پور تحت عنوان «پلیس‌ سوت‌زن» حمایت کنند و آنان را مورد تشویق قرار دهند، حداقل خودشان برای‌ آنان مشکل ایجاد نکنند و با صدور حکم تبرئه این جوان برومند و آن مسؤول دل‌سوز‌، شجاعت مبارزه با فساد را از جوانان عزیز و مسؤلان دل‌سوز ما نگیرند

پانزده سال پیش در چنین روزی

از شورای امنیت ملی تماس گرفتند و معلوم شد که «مخاطبِ نامه» همه را از پرداختن به آن منع کرده. آن شب تحریریه نوروز (با مسئولیتِ دکتر محسن میردامادی) یکی از مهمترین تصمیم‌های تاریخ مطبوعات ایران را گرفت؛ مطالب ممنوعه را برداشت اما جایش را خالی گذاشت!

بازی خورده بودیم

نیروها برگشتند؛ اما ۳۵ سال است از احمد متوسلیان که فرمانده نیروهای اعزامی بود خبری در دست نیست؛ او نتوانست بازگردد همان‌طور که ۳ همراه او نتوانسته‌اند. آنها را ۱۴ تیر ۱۳۶۱ در لبنان ربودند؛ در روزی مثل امروز

چرا وزارت اقتصاد ملی باید تاسیس شود؟

زمانی که نخستین اتاق تجارت در اواخر سده نوزدهم میلادی در کشور ما تشکیل شد، نهادی برای ایجاد ارتباط میان خود نمایندگان فعالان اقتصادی اعم از تجار و تولیدکنندگان صنعتی و کشاورزی از یکسو و دولت از سوی دیگر بود. بعد از پیروزی نهضت مشروطه و نفوذ تفکرات مبتنی بر اندیشه‌های سوسیالیستی و ناسیونالیستی، این شائبه به وجود آمد که گویا تجارت جدا از تولید و صنعت است و دولت باید منافع متضاد آنها را در جهت مصلحت عمومی مدیریت کند

سوراخ دعا گم کرده‌ای!

یا با مردم باشید و به رای آنها احترام بگذارید و یا در سلک آقای جنتی و علم الهدی، از جایی و در دستگاهی تا کمر خم می شوید و بوسه بر دست می زنید و خطبه وحدت می خوانید!؟ تاریخ بسیار از اینها گزارش داده است اما این یکی که از شما صادر شده است واقعاً نوبرانه است، لااقل توجیه فریبکارانه نکنید که روشن است از کجا می آیی ای اقبال پی!

مرثیه‌ای بر حصر یک فضای شهری

در واقع این حصار شیشه ­ای بیانگر آن است که سیستم حاکم با وقاحت تمام در پی بازنمایی سیستم سرکوب در شفاف­ترین شکل ممکن است. با صراحت بیان می­ کند که این جا جای ماندن نیست، فقط برو، برو بسان ۱۸۰ هزار نخبه ­ای که سالانه در خاموش ­ترین شکل ممکن و بدون هیچ توجه رسانه­ ای از کشور خارج می­ شوند و اگر چنین نکردی در حصر قرار خواهی گرفت. پیامی به همین شفافی شیشه.

وقتی جامعه به خودی و غیرخودی تقسیم شود با جرایم، برخوردهای دوگانه صورت می‌گیرد

این که هر کسی خودش قانون وضع کند و خودش اجرای آن را بر عهده بگیرد و هر کاری دلش خواست بکند که نمی شود. پس قانون نیروی انتظامی و قوه قضائیه چه می شود؟ اگر همه مردم از کانال های درست نقد ها و نظرات خودشان را مطرح کنند اتفاقی نمی افتد. امروز با یک کلیک می شود یک کانال ایجاد کرد و در آن نقد نوشت اما این که نیرو جمع کنیم و لشگر کشی راه بیندازیم مصداق بی قانونی است

فتنه در راه نیست فتنه می‌سازید

محسنی اژه ای فرد سابقه دار در ساختن فاجعه است او وقتی کسی یا چیزی را متهم می کند در واقع برنامه اش را علنی می‌کند وی در تربیون وحدت شکن نماز جمعه که مکان اعلام سیاست های جناحی در حکومت ایران است امروز گفته است که تجربه می‌گوید فتنه جدید در راه است؟ متهمان هم معلوم هستند امریکا که البته همیشه است اما متهم بعدی ایرانی است هر منتقد روشنفکر و سیاسی غیر خودی تا تا مقام دوم کشور را شامل می‌شود مانند بنی صدر، موسوی و کروبی و امروز روحانی

خون نورچشمی‌ها رنگین‌تر است

ما که فراموش نکرده‌ایم چندین و چند دانشجو در آن هشت سال محروم از تحصیل شدند، ما که فراموش نکردیم اعتراض به برخوردهای امنیتی تضعیف نظام بود و بازی در زمین دشمن، ما که فراموش نکردیم که شما هیچ وقت دغدغه آزادی بیان و انتقاد نداشتید و امروز هم ندارید و کارتان هم نقد نیست که اگر بود آن زمان به جای هلهله و شادی و پرونده سازی‌های مضاعف همین سوال‌های این روزها را مطرح و یا حداقل سکوت می‌کردید. راستی کارها و حرفها و اعتراض‌های امروزتان بازی در زمین دشمن نیست؟

آیا بوی جنگ می‌آید؟

قابل توصیه ترین متد برای تغییر صحنه در واشنگتن و غیر عملی کردن استیضاح، یک جنک بزرگ مورد حمایت دو حزب و افکار عمومی است که در امد زا هم باشد. ریسک گلاویز شدن با کیم اتمی، بالاست

سال‌هایی که نه حامد طالبی حواسش به کودکان بی‌گناه بود و نه بالا دستی‌هایش

دوساعت بازداشت، فرزندانش را بی‌تاب کرده و حامد طالبی در سال۸۸ هلهله می‌کرد برای بازداشت‌های فله‌ای و هرگز به فرزندان بازداشت شدگان فکر نکرد

دولت بی‌ تفنگ و دولت با تفنگ یعنی چه؟

روحانی به خال زده است کشمکش بورکرات‌ها با نظامیان را به محور اصلی برده است. دعوا بر سر اسلام نیست. برسر نظام هم نیست. بر سر فرهنگ هم نیست، سند ۲۰۳۰ بهانه است. برسر وابستگی به غرب هم نیست چرا که رهبری نظام و نظامیان می دانند که نه خاتمی نه روحانی نه موسوی هیج کدام به غرب وابسته نیستند. پس دعوا بر سر چیست؟ دعوا بر سر این است که چه کسی میدان‌دار اصلی قدرت در ایران باشد؟ سپاه و بنیادها با حمایت رهبری یا دولت مستقر حقوقی و جایگاه متناسب هر نهاد در قانون یا با معیار باشد؟

حفظ حرمت دولت منتخب یا “طلبکار شدن مدّعیانِ پوچ‌اندیش”: کدامیک دغدغه رهبری است؟

با گذشت سه هفته از واقعه ۱۸ تیر، رهبر جمهوری اسلامی در اظهاراتی غیرمنتظره اعلام کرد که از مواضع آقای خاتمی بعد از آن واقعه به طور “صددرصد” حمایت می کند. وی در خطبه های نماز جمعه ۸ مرداد ۱۳۷۸ گفت “همه بدانند که مواضع رؤسای کشور – به‌خصوص رئیس جمهور محترم – در این قضایا، مواضعی بود که صددرصد مورد تأیید و حمایت من بود” و افزود: “من به طور قاطع از شخص رئیس جمهور حمایت می‌کنم.”

پشت صحنه این همه دعوا!!

روند رای مردم مشخص بود و در ۲۹ اردیبهشت محرز گردید، آقای روحانی رئیس جمهور منتخب مردم ایران شد، اما آن انتظار (تمکین به رای مردم) از آن جماعت، مانند گذشته بیهوده بود و آنها نه تنها رای مردم را نپذیرفتند بلکه بر شدت حملات و هتاکی های خود افزودند و علناً به دو قطبی سازی جامعه فرمان دادند

مخاطب سخنان تند اخیر رهبری کیست؟ /بخش اول

یکی از عجیب ترین حرف های رهبری در همه عمرش، این بود که رای مردم به روحانی، رای به فردی در میان افراد و نه رای به راهی در میان راه ها و برنامه‌های دیگر است و بر این اساس اصلا موافق و مخالف معنی ندارد!

عید فطر نماد عظمت اسلامی

هویت توحیدی دامنه تلاش‌های موحدان رادر یک یا چند حوزه محدود نساخته بلکه به کلیه حوزه‌های فکری، عقیدتی و اجتماعی بسط می‌دهد وبه نقد و اصلاح برداشت‌های نادرست از مکتب به همراه تقویت روحیه حریت می‌پردازد. اصل برادری دینی که موهبتی اسلامی است در پرتو توحید‌گرایی قادر به برطرف کردن اختلافات تفرقه افکن است و می‌تواند به اتحاد اسلامی حول کلمه توحید جامه عمل بپوشاند

روز اعتراض به غصب!

با اعلام نتیجه انتخابات ٨٨ مردم در تجمعات اعتراضی از منتخبان‌شان مى‌خواستند که رأى‌شان را پس بگیرند؛ این بدان معنا بود که حاکمیت سیاسى، نتیجه انتخاب آنها را غصب کرده است. به سرعت، «آیت‌الله‌های مردم» هم به آنها پیوستند. از جمله مهمترین مرجع تقلید وقت، دولتِ برآمده از آن انتخابات را مصداق “غصب” دانست. آیت‌الله منتظرى به صراحت فتوا داد که تغییر در آرای مردم موجب عدم مشروعیت و غصب و خیانت در‏ ‏امانت و استبداد می‎شود

این «بذر» چیز دیگری‌است!

شاید تعجب می‌کنیم که چرا در راهپیمایی‌های «مردمی»!، فقط می‌شود سر رییس‌جمهوری و هواداران او داد زد؟ شاید می‌ترسیم بپرسیم چرا خیابان‌های کشور، این همه «یک‌قطبیِ دلخواه» است؟ چرا ربطی به نتیجه هیچ انتخاباتی ندارد پس؟ شاید تعجب می‌کنیم از اینکه اگر روحانی بد است، چرا انتخابات را بُرده و چرا بازنده‌ها نمی‌توانند تعجب کنند؟ شاید تعجب می‌کنیم کسانی که برای آزادی قدس آمده‌اند، چرا در زمین اشغالگران بازی می‌کنند؟