تجربه این روزها به ما میگوید برای شکست تفکر طالبانی باید توان ایستادن بر پاهای خود را داشته باشیم. تولید ایده کنیم، نیروسازی کنیم، شبکه هایمان را تقویت کنیم، در برابر بحرانها جان سختی کنیم؛ هم دولتهای بیگانه را به میدان بازی نکشانیم و هم به اصلاح طلبی صندلی محور، حاملان شعار ” پست من کو” نه بگوییم.
» گفتار
به مدد تحریم انتخابات ۱۴۰۰ فرصتی پدید آمده که یک بار برای همیشه خط بطلانی بر این تحلیل پوشالی (اگر نگوییم دروغین) زده شود. حالا همه به چشم میبینیم که اگر راس هرم قدرت اراده کند، هیچ واکسنی در کار نخواهد بود، ولو آنکه دولت روحانی با رایهای «تکرار میکنم» سر کار باشد
شرمتان باد! در حال کشتار جمعی مردم هستید
رئیس جمهور ایران با بی اطلاعی مطلق از اینکه ویروس کرونا و خصوصا جهش دلتای آن چگونه شیوع پیدا میکند، از اماکن غیر مسقف صحبت میکند و نمیداند که فاصلهگذاری هوشمند در یک فضا فرق آنچنانی نمیکند که در فضای مسقف و غیرمسقف باشد.
ما با یک فاجعه فقط روبرو نیستیم، آنچه بروز یافته، این واپسین انسان، کسی است که در برابر مصنوعات خود به سرحدات ازخودبیگانگی و بی مسوولیتی فراگیر دچار شده است. برای تروریسم کوچک پاریس در تسخیر میلیونی خیابانها «ژو سویی پاریس/ Je suis Paris» سر داده میشود اما افغانستان مسوولیت اخلاقی درست نمیکند.
چه کار دارید میکنید؟! چه چیزی را لایک میکنید؟ چه چیز را تشویق میکنید؟ اصلا خواندید چه نوشته؟ این بابا دارد به صراحت میگوید این همه مدت سر جان شما قمار کردهاند و صدا از کسی در نیامده! دارد رسما میگوید «آی مردم، گور پدر همهتان» و شما فقط تکرار میکنید: «بیش باد و کم مباد»؟!
درک و اقدام امام حسین (ع) از خطر “بُغض” جامعه
امروز اگر به بُغض و ناراحتی شهروندان جامعه اعم از؛ کودکان و جوانان و بازنشستگان و نیز نخبگان توجهی نشود ، چه بسا این افسردگی و گلایه ، به هزینه و خطرهای مهمی پیوست شود!
جباران ستمگر، و گناه خویش به گردن دیگران!
استالین از سال ۱۹۳۷ ناگریز شد به بسیاری از نارسایی هایی که مورد انکار او بود اعتراف کند،ولی تصمیم گرفت گناه را از گردن خود ساقط، و کار گزاران پیشین را مسئول همهٔ بدبختی های معرفی نماید،لذا در صدد برآمد تا کارگزاران خود را در دادگاه به اعتراف وا دارد
اعتراضات خوزستان؛ تائیدی بر سیاست خیابانی
مدتها است که در چارچوب اتخاذ استراتژی جنبشی، تحولخواهان و محذوفان به این نتیجه رسیدند که می بایست تاکید بیشتری بر خیابان به مثابه سیاستی دیگر داشته باشند. تنها نگرانی مردم شهرها از استمرار تجمعات خیابانی در فازی جدید و ادامه ی پس لرزههای حرکت خوزستان، تصور احتمال صدور دستور کشتار وسیع توسط حکومت است.
خواسته شهدای مشروطیت از ما: از طفل “ایران مدنی” مراقبت کنیم
هیچ گاه پرسیده اید چرا مشروطیت به همان میزان در بین سلطنتی ها ولایتی ها منفور است؟ چرا روزش را جشن نمی گیرند؟ چون مشروطیت یادآور قیام آزادیخواهانی است که گفتند حرف شاه فصل الخطاب نیست. شاه هیچ برتری نسبت به شهروند ندارد و تکیه اش بر مسند قدرت تنها به واسطه قراردادی اجتماعی است و حق دخالت در امور اجرایی را ندارد.
وقتی همه گفتند ما روزهای بهتری میخواهیم، ما عدالت میخواهیم، ما حکومتی میخواهیم در خدمتمان باشد، برایمان ارزانی بیاورد، پای صحبتمان بنشیند، از خودمان باشد، همرنگ و هم لباس خودمان…
سید مرتضی آوینی و طرح صیانت از فضای مجازی
یاسر عرب در آن سالهایی که بحث ممنوعیت/ساماندهی/صیانت از «ویدئو» مطرح بود و «فیلمِ ویدئو» لای پتو جابجا می شد و “ممنوع” بود، شهید آوینی شدیدا آن رویکرد را محکوم می کرد و مثلا در یادداشتی درباره فرزندِ یکی از سران حزب الله چنین می نویسد: «من در باکو، در منزل یکی از سران حزب […]
خانواده با میانجی کشته شدگان انقلابی شده است
سوژه عاصی کسی است که به «فرآیند» و «برنامه»های رایج تغییر بیاعتناست، کسی که پیشاپیش نوعی انقلاب را درون خود تجربه کرده است. ما با بیشمار لحظات انقلاب در جامعهای روبرو هستیم که مسیرهای انقلاب را در خود مسدود میبیند.
یک رهبر و سه بحران؛ بیآبی، کرونا، دولت یکدست
بحران محیط زیستی در ایران طی سالهای گذشته و خصوصا با دولت احمدی نژاد شروع شده و امروز مشکل بی آبی در خوزستان، استانی که بیش از ۴۰% آب کشور را در اختیار دارد و بیش از ۷۰% برق کل کشور را تولید میکرده است، بخشی از این بحران است.
حرفهای کلی زدن هیچ دردی را درمان نمیکند. یکی دونفر هم که حرف میزنند چنان تصویر مبتذلی از موفقیتهای خیالی ارائه میکنند که موجب چندش مخاطب میشود. اینکه توصیه شود باید مسایل را حل کرد، کمکی به حل هیچ مسألهای نمیکند. سخنان پراکنده و اقتضایی و باری به هر جهت جز اینکه ناامیدی را بیشتر میکند، هیچ زخمی را التیام نمیبخشد.
مبارزه و، و یرانی!/ توطئه علیه ملت، توطئه علیه کشور! (۳)
دست های ما خالی است. و نیز، زخمی و دردمند هستیم. اما دارو و درمان را دیگری به گرو گرفته است. چه می توانیم بکنیم؟ آیا اصلا ممکن است و، نیز درست است که کاری بکنیم؟
تورم تیر ۱۴۰۰؛ رکورد شوم حسن روحانی
با مراجعه به تحولات شاخص کل بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران (شاخص تورم) از سال ۱۳۱۵ خورشیدی تا به امروز، که از سوی بانک مرکزی جمهوری اسلامی منتشر شده، میبینیم که آخرین نرخ تورم سالانه منتشر شده در دوران زمامداری حسن روحانی بالاترین سطح این شاخص در ۲۵ سال گذشته است.
رهبران و پیروان کدامیک دیگری را هدایت میکنند؟
حال پرسش این است که مگر هاشمی مهمترین مرجع سیاسی نیروهای حزباللهی آن زمان نبود؟ پس چرا امکان امر و نهی جدی و علنیِ آنها را نداشت؟ پاسخش روشن است: به خلاف ظاهر امر، رهبران بیش از آنکه پیروان را هدایت کنند، خود توسط پیروان هدایت میشوند.
نمکِ «تجاهلالعارفین» بر زخمهای جامعه
یکی از شایستهترین تعابیری که در مورد امواج اعتراضی سالهای اخیر به کار گرفته میشود، تعبیر «تحقیرشدگان» است؛ هرچند دغدغههای عمومی و بهانههای اعتراض متنوع و گاه نامربوط به نظر میرسد، اما «تحقیر» را میتوان چاشنی ثابت و در نتیجه نخ تسبیح این مجموعه گسترده و پراکنده دانست و به تناسب همین مساله، اگر درمانی برای این حجم از خشم و نارضایتی بتوان یافت، بیهیچ تردیدی، نخستین گام آن با فهم جامعه، با احترام به جامعه و با ایجاد احساس اعتماد و حسن نیت جامعه مقدور خواهد بود.
الهۀ هیکس فعال حقوق بشری است که – به گمانم از طرف دیدهبان حقوق بشر – در دوران سید محمد خاتمی برای تهیۀ گزارشی به تهران آمد. هنگام حضور او در تهران، فضای امنیتی در ایران سنگین بود و دیدار با او بدون مشکل به نظر نمیرسید. او را در لابی هتل همای تهران ملاقات کردم.
آیا سخن کسانی که میگویند “مطالبات مدنی را سیاسی نکنید” درست است؟
در حقیقت به دو دلیل مطالبات مدنی، سیاسی میشوند.اول ساختار مداخله گر و تمامیت خواه نظام سیاسی_ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی که تمام عرصه های اجتماعی و حتی بخشی از عرصه خصوصی را تحت سلطه و سیطره خود دارد.دوم نوع مقابله و رویارویی حاکمیت با مطالبه گران مدنی.