تنهای ایستاده در پنجشیر

چکیده :تنگه پنجشیر تنهای تنها ایستاده و احمد مسعود همان که گفت "مذاکره میکنیم اما آرمانمان را نمی فروشیم" رهبر اقلیتی کوچک با سلاحهای اندک و ایمانهای بزرگ است که حرفش مشخص است: اعمال قدرت مطلقه فرمی از خشونت است و زیستن در چنین فضایی حتی اگر جنگی هم نباشد به معنای صلح...

مجتبی نجفی

دولتهای سلطه گر از آمریکا تا جمهوری اسلامی احمد مسعود را تنها گذاشتند. از حامیان طالبان در ریاض، اسلام آباد و دوحه که انتظاری نیست. رسانه های عمده جهان، او و مقاومت پنجشیر را بایکوت کرده اند. طالبان شکست مذاکرات را اعلام و با چندین حمله ناموفق و تلفات سنگین در سودای ورود به پنجشیر و قتل عام مردمی است که تن به سیاهی نمیدهند.

تنگه پنجشیر تنهای تنها ایستاده و احمد مسعود همان که گفت “مذاکره میکنیم اما آرمانمان را نمی فروشیم” رهبر اقلیتی کوچک با سلاحهای اندک و ایمانهای بزرگ است که حرفش مشخص است: اعمال قدرت مطلقه فرمی از خشونت است و زیستن در چنین فضایی حتی اگر جنگی هم نباشد به معنای صلح نیست.

در حالی که جمهوری اسلامی در کنار طالبان ایستاده امروز بسیاری از فعالان مدنی ایران با هشتگ های مقاومت پنجشیر از آزادگان افغانستانی حمایت کردند تا با صدای رسا بگویند که مشکل ما نه با طالبان که با طالبانیسم است و فرقی ندارد چه در تهران حکمرانی کند چه در کابل. امروز قلب بسیاری از ایرانیان برای‌شیران‌درّه پنجشیر می تپد چرا که قلب آزادی آنجا میتپد جایی که احمد مسعود فراتر از شجاعت پدرش ایستاده. زمانی که سست مایگان حاکم بر افغانستان یک به یک پا به فرار گذاشتند و آمریکایی ها ارتش طالبان را با تجهیزات نظامی آراستند و در رفتند، احمد مسعود بازگشت و اعلام کرد که برای مقاومت آمده نه وادادگی. برای افغانستان آزاد میجنگد نه قوم خود، برای گفتمان دموکراتیک مبارزه میکند نه انحصارطلبی. بسیاری از دل خطر در رفتند اما او به قلب خطر، به نقطه کانونی مقاومت آمد تا چون درختی در کویر بایستد، چون ستاره ای در تاریکی بدرخشد.

این متن را در حالی مینویسم که قلبم در پنجشیر میتپد. جایی که احمد مسعود به همان سرنوشت نخستین بیتی از حافظ دچار شده که پدرش به او آموخت:

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاده مشکلها…