“جهانپور” نمونه ای از لشکر سفلگان است

چکیده :از همان روزهای نخستین انتخابات اخیر هم بسیاری از لشکر سفلگان فهمیدند همتی سرکاری است و برای رئیس جدید که متاسفانه حتی از بیان چند جمله ساده فارسی عاجز است در خفا وآشکارا نشانه مودت فرستادند. ناگهان رئیسی که کودتاچی می نامیدند شد رئیس دولتی نایس که قابلیت همکاری دارد. پایان دهنده به جمهوریت، بعد از شکست فضاحت بار همتی شد رئیس دولتی...

مجتبی نجفی

من هم به طیفی می پیوندم که خواهان اخراج جهانپور سخنگوی وزارت بهداشت هستند. او را نمادی از نوکیسگی در قدرت می دانم. هنوز مدارج عالی جلوس بر صندلی قدرت را طی نکرده زبان تحکم سلطان بر رعیت را خوب یاد گرفته. جهانپور برای من نشانه ای از یک طیف بزرگ است: نوکیسگانی که جهت بادبان قدرت را خوب میشناسند و زبان دل سلطان را به خوبی درک می کنند.

وقتی با انتقادات اصولگرایان چینی ایران در بگومگو با سفیر چین مواجه شد و جرات دفاع از حرفش را نداشت و مجبور به عذرخواهی شد برای اینکه به دستگاه قدرت نشانه بفرستد که اشتباهی رخ داده به موسوی محصور تیکه پرانی کرد. موسوی که در هیچ محکمه ای در نظام جمهوری اسلامی فرصت دفاع از خود را نداشته شد ابزار متلک پرانی آقای سخنگو شد.

اگر رخدادهای هشتاد و هشت به گونه ای رقم می خورد که موسوی رئیس جمهور می شد تیپ جهانپور از مدافعان سرسخت و ذوب شدگان رئیس جمهور موسوی می شدند. در کوران جنبش سبز وقتی که هنوز این جبنش در بورس بود ذوب شدگانی که پاسخ به همه پرسش های کائنات را می خواستند با بیانیه های موسوی بدهند کم نبودند، چون امید به پیروزی داشتند. همینکه از جنبش سبز، حصر و حبس باقی ماند و فرایند تقسیم غنائم قدرت در جبهه ای دیگر فرا رسید بسیاری از اینها جنبش سبز را مرده یافتند و حصر را مساله ای غیر ضروی عنوان کردند. بسیاری از ذوب شدگان در موسوی که بعضا دفاع های غیر عقلانی هم از او داشتند به آدم های روی زمین، اهل پذیرش واقعیت تبدیل شدند. موسوی را یا نادیده گرفتند یا او را ابزار روحیه شاعرانه منسکی خود کردند و در طیف هایی از اپوزیسیون آن بت ساخته شده در فعل و انفعالاتی عجیب عامل جنایت هم شد! تا بوده همین بوده. در زمین دفاع از آزادگی در شرایط دشوار ماندگان بر مسیر، اقلیت هستند. اقلیتی که آرمان را شیئی نمی کنند و آنرا بر میز قدرت چه در پوزیسیون و اپوزیسیون معامله نمی کنند.

از همان روزهای نخستین انتخابات اخیر هم بسیاری از لشکر سفلگان فهمیدند همتی سرکاری است و برای رئیس جدید که متاسفانه حتی از بیان چند جمله ساده فارسی عاجز است در خفا وآشکارا نشانه مودت فرستادند. ناگهان رئیسی که کودتاچی می نامیدند شد رئیس دولتی نایس که قابلیت همکاری دارد. پایان دهنده به جمهوریت، بعد از شکست فضاحت بار همتی شد رئیس دولتی نرمال. در ساختاری که هنوز شهروند معترض به رسمیت شناخته نشده، لشکر سفلگان در سیاست کم نیستند. بررسی کنید لیست کسانی که زمانی دوم خرداد در بورس بود و با آن به نمایندگی و امکانات رسیدند چگونه در انتخابات از درایت رئیسی حرف زدند.

با رویکردهای ذوب در شخصیتها فاصله دارم و رویکردی که از عقلانیت انتقادی دوری کند را نمی پسندم اما توانایی تشخیص آنان که محصور و اسیر را نه برای نقد که برای تحبیب قلوب اهالی قدرت می زنند داریم و گمان نکنند که در این باره ساده دلیم. جهانپور را یکی از نمادهای سفلگی در سیاست می دانم. کسانی که استعداد عجیبی در طی کردن پله های ترقی زبان تحکم آمیز سلطانی دارند.

تاکید بر تقویت جامعه مدنی ، استقرار و تقویت کانون های مقاومت مدنی در برابر استبداد فزاینده، معناسازی برای مقاومت مدنی در راستای کم اثر کردن همین خطر است. قدرت خودسر برای مقابله با مدنیت، لشکری از سفلگان تربیت می کند که کارشان یا تمجید سلطان جائر است یا بزک کردن ظلم. قدرت خودسر در غیاب حاکمیت قانون، استعداد عجبیبی در پرورش لشکر سفلگان دارد. بعضی از اینها مانند جهانپور آنقدر نابلد هستند که با “پفیوز” خطاب کردن منتقدان آنچه را درون دارند رو می کنند. اما برخی دیگر پشت الفاظ زیبای حرفه ای سنگر میگیرند. مقاومت مدنی فقط برای مقابله با خنثی کردن گفتمان سلطه قدرت نیست برای منزوی کردن لشکر سفلگان هم هست که خیال می کنند در غیاب شهروندان کنشگر و منتقد با توهین و تخطئه زبان منتقدان را قبل از دخالت قوه قهریه می بُرند. زهی خیال باطل.