ج.ا هیچ وقت نگفت با دموکراسی مخالفم

چکیده :ملت هم لابد پیش خودشان می‌گفتند، درست نیست آن همه حرف در مورد عدالت و آزادی و غیر و ذلک را ول کنیم بچسبیم به همین یک کلمه بعد از...

حسین شهبازی

هیچ وقت نگفت با فعالیت‌های علمی، با سینما، با ادبیات، با حقوق زنان، با استقلال قاضی، با تفکیک قوا، با شفافیت، با حق اعتراض و… مخالفم.
در نوفل‌لوشاتو هم اتفاقن ساعت‌ها در مورد مردم‌سالاری و آزادی و دموکراسی صحبت شد؛ منتها آخر سخنرانی مثلا یک کلمه هم می‌گفت: “لکن در چارچوب اسلام.”

ملت هم لابد پیش خودشان می‌گفتند، درست نیست آن همه حرف در مورد عدالت و آزادی و غیر و ذلک را ول کنیم بچسبیم به همین یک کلمه بعد از “لکن.”

منتها همان یک کلمه را چه کسی قرار است تفسیر بکند؟ اینجانب ‏به جای اینکه بگویم همع چیز باید در دست حسین شهبازی باشد؛ یک کلمه مقدس جای نام خودم می‌گذارم که تفسیر و انحصارش با من است.

در نتیجه جنابعالی تا تکلیفت را با جملاتِ بعد از” لکن” روشن نکرده باشی، مابقی حرف‌هات از اعتبار ساقط است.
نظراتت در خصوص علم و فرهنگ و سیاست و اقتصاد و سینما ‏و هر چیز دیگری، در صورتی که التزامش ثابت نشده باشد کارکرد رسمی هم نخواهد یافت.

نتیجه و جمع‌بندی تحقیقات علمی‌ات، مجلس‌ات، دولتت، قوای نظامی‌ات، قاضی دادگاه‌ت، شخصیت‌های داستانت، آخر و پایان‌بندی فیلمت، همه و همه باید التزام عملی داشته باشند. این سولاخ، بعدا شد سیاه‌چاله.

‏همین شد که دیگر، نه مجلس‌ات مجلس است، نه دولتت دولت است نه دانشگاه‌ات دانشگاه است، نه صنعت و اقتصادت مالی شد، نه فیلم‌هات به درد میخورد، نه موسیقی‌ات چنگی به دل می‌زند، نه قصه‌هایت شنیدنی‌است، نه امروزت بر وفق مراد است، نه آینده‌ات با این دست‌فرمان.

اکثریت ماها گمان می‌کردیم ‏می‌شود و می‌توانیم با وجود این سوراخ، استخر را پر آب کنیم. بسیار دور از عقل بود و خطا کردیم و پشیمانیم و عذرخواه.

در نتیجه به کسانی که در مورد آزادی و عدالت و… سخن می‌گویند، زمان بدهید ببینیم، جمله بعد از “لکن” شان چیست(؟)

‏سپاه را به پادگان برمی‌گردانم، رهبری را محدود میکنم، فلان خواهم کرد، بهمان خواهم نمود، چنین خواهم گفت، چنان خواهم شد، ، “لکن” ، در چارچوب جنتی. هِع باشه!