خانواده‌‌هایِ کشته‌شدگان تنها و بی‌یاورند

چکیده :ما بی‌چاره‌های درمانده با وجود همه‌ی نقدهایی که به شما اصحاب مهن وارد می‌دانیم از شما، رسانه‌ها، برای انعکاس صدای خانواده‌های آبان۹۸، استمداد می‌کنیم. تشریح رنجی که خانواده‌ها از جای خالی عزیزترین‌هایشان بر سر سفرهای صبحانه و ناهار و شام، در عیدها و مناسبت‌های خاص، در سفرها، در خوشی‌های اندک و در ناخوشی‌ها مستمر متحمل می‌شوند، احتمالا ناممکن...

آبان ۹۸، حتی به ضرب کم‌مهری رسانه‌ای، از خاطر جمعی ما پاک نمی‌شود.

قریب به ۱۸ ماه از آن ایام پرخون و التهاب می‌گذرد. برف و بوران، شاید در این مدت خون روی آسفالت‌‌ها را شسته باشند، اما بعید است وجدان عمومی آنی و از آنی کمتر، جان‌های پاک از دست‌رفته و دربند‌شده را فراموش کرده باشد.

اولین گلنگدن‌ها، ۲۴ام آبان کشیده شدند. سازوکار مشخص بود؛ “همان همیشگی” : اوّل کشتار، بعد ارعاب و تهدید خانوادها‌ی کشته‌شده‌ها و بازداشتی‌ها.

چند گردن هم برای طناب‌های دارشان پیدا کردند تا به هر کسی که احیانا عزم دادخواهی کند، از پیش انذار داده باشند. بسیاری از خانواده‌ها امّا مرعوب نشده‌اند؛ به رغم هزینه‌های مالی و روانی‌ زیادی که این از پا ننشستن بر آن‌ها تحمیل کرده.

از بگیر و ببندهای چهلم شهدا در ۵ دی ۹۸ و قبل از آن گرفته تا حمله به اتوبوس حامل چندی از خانواده‌ها جهت ممانعت از حضور آن‌ها بر مزار قتیل مظلومشان. باری که به دوش قربانیان زنده آبان گذاشته شده کمرشکن است.

چه بسیار مادرها و پدرها و بستگانی که زیر این فشار، قلبشان از حرکت ایستاد، از فرط ازدیاد غم، دق‌مرگ شدند یا حتی بودن را به نبودن ترجیح دادند. در این بین شمار شاهدان عینی و خانواده‌هایی که دست کم تا امروز به دلیل فشارها و تهدیدهای موجود، روایتشان از آبان را بازگو نکرده‌اند، کم نیست.

خلاصه اینکه خانواده‌ها تنها و بی‌یاورند. انگار کمتر رسانه‌ای مایل است صدایشان را درست بدون اعمال سلیقه بشنود. فارغ از اینکه اساسا استمداد از رسانه‌هایی که بابت دعوت از “خون‌شویان” وابسته بعنوان کارشناس در ایام آبان هیچ‌ گاه عذرخواهی نکردند تا چه اندازه می‌تواند اشتباه باشد یا حتی فارغ از تجربه‌ی تلخ هواپیمای اوکراینی که به ما نشان داد حتی دخالت چند دولت خارجی و عدم امکان تحریف نام و تعداد کشتگان، ضامن وصول دادخواهی نیست، واقعیت این است که چاره‌ی دیگری نمانده.

ما بی‌چاره‌های درمانده با وجود همه‌ی نقدهایی که به شما اصحاب مهن وارد می‌دانیم از شما، رسانه‌ها، برای انعکاس صدای خانواده‌های آبان۹۸، استمداد می‌کنیم. تشریح رنجی که خانواده‌ها از جای خالی عزیزترین‌هایشان بر سر سفرهای صبحانه و ناهار و شام، در عیدها و مناسبت‌های خاص، در سفرها، در خوشی‌های اندک و در ناخوشی‌ها مستمر متحمل می‌شوند، احتمالا ناممکن است.
با این همه بسنده کردن به “جای خالی” تقلیل جنایتی‌ست که بسیاری کمر به انکارش بسته‌اند.

از رجال درجه چندمی که روزی به اعتبار حبس کشیدنشان مرجعیت سیاسی داشتند بگیر تا نیویورک و تورنتو نشینانی که دست بر قضا دروغ گفتن به زبان انگلیسی از دروغ گفتن به زبان فارسی، برایشان راحت‌تر است.

“شرح بلاغ” گفته شد. درخواست روشنی از رسانه‌ها باید داشت: اصلاح رویه‌ی فعلی‌شان در قبال هر چیزی که با آبان۹۸ تلاقی می‌کند: خانواده‌ها، آمار کشته‌شده‌ها، اخبار جدید و غیره. “پند” یا “ملال” گرفتن از این درخواست هم بر ذمه‌ی خود رسانه‌هاست. با این همه حتی اگر انتخاب صاحبان تریبون تداوم روند کنونی‌شان باشد، مردم در کنار خانواده‌های کشته‌شدگان فریادشان را بلندتر سر خواهند داد.

قد خمیده‌ی ما، سهلت نماید اما
بر چشم دشمنان تیر از این کمان توان زد

چند خانواده از شهدای آبان ۹۸