شاخص فضای کسب و کار

چکیده :اینکه شاخص « فضای کسب و کار» در کشورمان نسبت به گذشته و در مقایسه جهانی بدتر شده است چشم انداز تیره و تاری را برای اقتصاد ایران در حال و آینده به نمایش می گذارد و طبعا تشدید تحریم‌های اقتصادی و سیاسی هم در بدترشدن این وضعیت تاثیر گذاربوده است....

علی مزروعی:

برپایه گزارشات بانک جهانی جایگاه ایران در رتبه بندی سال ۲۰۰۵« شاخص فضای کسب و کار»، که مصادف است با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد و شکل گیری حاکمیت یکدست اقتدارگرایان، در میان ۱۷۸ کشور ۱۰۸ بوده است، یعنی ۱۰۷ کشور وضعیتی بهتر از ایران داشته و مابقی وضعیتی بدتر داشته اند . این رتبه در سال ۲۰۰۶ به ۱۱۳، درسال ۲۰۰۷ به ۱۱۹، ودرسال ۲۰۰۸ و۲۰۰۹ به رتبه ۱۴۲ کاهش یافته است. در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ رتبه ایران در میان ۱۸۳ کشور با اندکی بهبود ۱۳۱ و ۱۴۰شده اما در سال ۲۰۱۲ باردیگر به رتبه ۱۴۴ کاهش داشته است. ملاحظه می شود که برپایه این گزارشات شاخص « فضای کسب و کار» در کشورمان طی هفت سال ۸۴الی ۹۰ دولت احمدی نژاد ۳۷ رتبه کاهش یافته است بگونه‌ای که فقط سی و نه کشور دیگر در دنیا هستند که به لحاظ این شاخص وضعیتی بدتر از ایران دارند. به لحاظ منطقه‌ای هم ایران در میان ۱۸ کشور خاورمیانه و شمال افریقا رتبه ۱۳ را در سال ۲۰۱۲ بخود اختصاص داده است و فقط پنج کشور دیگر منطقه وضعیتی بدتر از ایران دارند.

اگر در نظر آوریم که برپایه سند چشم اندازتوسعه بیست ساله کشور قرار بوده برپایه اجرای چهار برنامه توسعه از سال ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۴ ایران به قدرت اقتصادی اول و برتر منطقه تبدیل شود و جایگاه اول را بخود اختصاص دهد آنگاه بهتر می توان دریافت که دولت احمدی نژاد به رغم برخورداری از درآمد افسانه‌ای نفت و گاز در حدود ۶۰۰ میلیارد دلار دراین مدت چه بلایی را برسراقتصاد ایران آورده است بگونه‌ای که « فضای کسب و کار» در دوره مسئولیت این دولت روزبروز بدتر، و عملا با تیره شدن این فضا روزبروز از سرمایه گذاری بخش خصوصی و فعالیت اقتصادی مولد در کشور کاسته شده است که نتیجه‌اش را به وضوح می توان در کاهش نرخ رشد اقتصادی سال‌های اخیر و افزایش نرخ تورم به ۲۱.۵ درصد و بیکاری۱۲.۳ درصد سال۱۳۹۰مشاهده کرد. و البته پیامدهای زیانباراین رخداد مدتهاست در کاهش ارزش پول ملی و گرانی‌های روز افزون ظاهرشده و درماهها و سال‌های آتی بیشتر ظاهر خواهد شد و نسل‌های بعدی هم باید این خسارت‌ها را بدوش بکشند چراکه عدم سرمایه گذاری در ایندوره به بدتر شدن وضعیت اقتصادی در سال‌های پیش رو منجر خواهد شد و اگر بهر دلیلی کشور از درآمد نفت و گاز محروم شود یا این درآمد کاهش یابد وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور غیر قابل پیش بینی خواهد بود.

برای اثبات این عملکرد فلاکت بار دولت احمدی نژاد کافی است به آخرین گزارش نماگرهای اقتصادی منتشره توسط بانک مرکزی برای سه ماهه اول سال ۹۰ مراجعه شود، و به ویژه به حامیان دولت کودتا و اقتدارگرایان حاکم که در بوجودآوردن این وضعیت فلاکت بار در کشور مسئولیت مشترک داشته اند و باید پاسخگوی آن باشند، توصیه می شود که حتما اینکار را انجام دهند تا دریابند بدلیل وضعیت افتضاح و اسفناک ارقام تشکیل سرمایه گذاری و نرخ رشد سرمایه گذاری سالانه از سال ۸۷ به این طرف اعلام نشده و جایشان نقطه چین است! همین آمار انتشار یافته نیز نشان می دهد که نه تنها کشوربه سوی تحقق هدف برنامه چشم انداز توسعه بیست ساله کشورپیشروی نکرده است بلکه با عملکرد حاصله امید چندانی هم برای دستیابی به رتبه‌ای که ایران در سال ۱۳۸۴در میان کشورهای منطقه داشته است نمی توان داشت!

اینکه شاخص « فضای کسب و کار» در کشورمان نسبت به گذشته و در مقایسه جهانی بدتر شده است چشم انداز تیره و تاری را برای اقتصاد ایران در حال و آینده به نمایش می گذارد و طبعا تشدید تحریم‌های اقتصادی و سیاسی هم در بدترشدن این وضعیت تاثیر گذاربوده است. در چنین اوضاع و احوالی درخواستهایی همچون مشارکت در مدیریت جهانی و غیره از سوی احمدی نژاد ( که بگونه‌ای حاکمیت اقتدارگرا را نمایندگی می کند ) در مجامع ومحافل جهانی بیشتر به یک شوخی و جوک شبیه است تا موضوعی قابل تامل و توجه ، مگر اینکه ایشان بخواهد با مشارکت در مدیریت جهان همان بلا و فلاکتی را که بر سر اقتصاد ایران و مردمش آورده است بر سر همه مردم جهان بیاورد و لابد اسباب ظهور امام زمان را فراهم سازد برمبنای همان روایتی که تا زمین پراز فساد و ظلم و جور نشود دادگستر جهان ظهور نخواهد کرد، و البته راقم این سطور دعا می کند که امام زمان هرچه زودتر ظهورکند تا کشور ما را از این بدبختی و فلاکتی که ذیل استبداد دینی دامنگیرش شده، رهایی بخشد.