همدستی «رؤسای قوا» علیه من!

چکیده : اگر رأی بدهیم با امضای ما ایران را ویران می‌کند؛ اگر رأی ندهیم باز هم ویران می‌کند اما حداقل امضای ما پای سند ویرانیِ ایران نیست و همین قدم اول است برای اینکه روی سند دیگری به تفاهم و توافق برسیم؛ سندی بیرون از زمین بازی که نظام تعریف کرده و نقشی غیر از آنچه در این نمایشنامه برای ما تعریف...

محمدجواد اکبرین

خامنه‌ای در این ویدئو، رؤسای قوا را (یعنی رئیس جمهور و رئیس مجلس) و نیز مطبوعات را به «همدستی» علیه نظر خودش متهم می‌کند! یعنی اگر در دنیا «دولت و مجلس و مطبوعات» را ارکان دموکراسی می‌شناسند اما در جمهوری اسلامی نتیجه انتخاب مردم و تصمیم منتخبان مردم اسمش می‌شود «همدستی رؤسای قوا» علیه یک نفر. آن یک نفر هم با افتخار می‌گوید که آنها «خودشان را کشتند» تا به وظیفه قانونی‌شان عمل کنند اما من نگذاشتم.

ماجرا از این قرار بود که در سال ۱۳۸۲ وزارت کشور گزارش داد «شورای نگهبان ۱۵۹۹ نفر را بدون ذکر استناد قانونی رد صلاحیت کرده و در ۱۹۰ شهر امکان رقابت وجود ندارد» خاتمی، رییس جمهور و کروبی، رییس مجلسِ وقت اعلام کردند تا این مشکل حل نشود برگزاری انتخابات مجلس قانونی نیست. وقتی نتوانستند جلوی این فساد و استبداد در شورای نگهبان را بگیرند پیشنهاد دادند برگزاری انتخابات تا حل این مشکل عقب بیفتد. مجلس کمیته تحقیق و تفحص تشکیل داد و دولت هم کمیته حل بحران تعیین کرد با حضور وزیر اطلاعات و سه وزیر دیگر.
مطبوعات هم به کمک آمدند و وقتی باز هم حل نشد ۱۳۰ نماینده مجلس استعفا دادند. اما خامنه‌ای با تکیه بر قدرت نظامی (و چه بسا پشتوانه دولت خارجی) در مقابل همه ایستاد؛ نه مشکل را حل کرد و نه اجازه داد انتخابات تا حل مشکل عقب بیفتد. یعنی «همین که هست»!

حالا فرض کنیم در انتخابات شرکت می‌کنیم با این هدف که چیزی را در کشور تغییر دهیم، و فرض کنیم که دولت و مجلس‌مان را با بالاترین رأی انتخاب می‌کنیم تا به هدف‌مان برسیم.
اما اگر یک نفر بخواهد در مقابل تمام انتخاب‌های‌مان بایستد و به تک تک رأی‌های ما بخندد آیا می‌تواند؟ بله می‌تواند.
او در روز انتخابات، رأی مردم را به حساب خودش [که همان نظام است] می‌گذارد اما فردای انتخابات اگر منتخبان مردم در مقابل بی‌قانونی بایستند اسمش می‌شود «همدستی رؤسای قوا» علیه من.
نظام، انتخابات را از «فرصتی برای اصلاح نظام» به «ابزاری برای اثبات نظام» تبدیل کرده و با «نمایش انتخابات» خودش را تقویت، ایران را تضعیف و ما را تحقیر می‌کند.
اگر رأی بدهیم با امضای ما ایران را ویران می‌کند؛ اگر رأی ندهیم باز هم ویران می‌کند اما حداقل امضای ما پای سند ویرانیِ ایران نیست و همین قدم اول است برای اینکه روی سند دیگری به تفاهم و توافق برسیم؛ سندی بیرون از زمین بازی که نظام تعریف کرده و نقشی غیر از آنچه در این نمایشنامه برای ما تعریف کرده‌اند.
مشارکت در این نمایش، تن دادن به تقویت نظام، تضعیف ایران و تحقیر ایرانیان است.