توهین، سکه رایج

چکیده :دوچرخه سواری بانوان بر اساس عرف عقلای جوامع هم امر مطلوبی است و به خودی خود هیچ منع اخلاقی، شرعی و قانونی ندارد. بر فرض که برخی فقها اصل عدم حرمت، نپذیرفته و فتوا به حرمت دوچرخه سواری داده باشند. بر اساس چه برهانی مقلدین دیگر مراجع، باید از فتوای فقهایی که از آنان تقلید نمی‌کنند، تبعیت کنند: «هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ...

محمد نصراصفهانی

جناب حجت الاسلام سید ابوالحسن مهدوی، دیشب از خبرگزاری فارس خواندم که شما فرموده بودید: «عده‌ای جوان بی‌تجربه یک اشتباهی مرتکب شده و به رئیس‌جمهور توهین می‌کنند، متوجه می‌شویم که فوراً جلسه شورای تأمین انجام می‌شود و ظاهراً توهین به مخلوق از توهین به قرآن و فتوای مراجع مهم‌تر شده است.» شما در این سخنرانی، مهم‌ترین مصداق توهین به قرآن و فتوای مراجع را دوچرخه سواری بانوان دانسته‌اید و گویی توهین به رئیس جمهور تنها یک اشتباه بی‌اهمیت بوده است.

جناب آقای مهدوی این جوانان بی تجربه بودند، شما که با تجربه هستید چرا آن توهین را دست کم می‌گیرید؟ توهین به یک انسان، توهین به چیزی است که خدا به او کرامت بخشیده است و برای او حرمت قائل شده است جایز نیست: لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ. آیا توهین به این مخلوق، توهین و دهن کجی به قرآن و کرامت بخشی خالق نیست؟

جناب آقای مهدوی این جوانان بی تجربه بودند، شما که با تجربه هستید چرا آن توهین را دست کم می‌گیرید؟ توهین به مومن حرام است و حرمت مؤمن از حرمت خانه کعبه بیشتر است. شاید این حدیث امام صادق را شنیده باشید: «اَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَهً مِنَ اَلْکَعْبَهِ»

جناب آقای مهدوی این جوانان بی تجربه بودند، شما که با تجربه هستید چرا آن توهین را دست کم می‌گیرید؟ توهین به رئیس جمهور توهین به ۲۴ میلیون انسان مومنی است که به او رأی داده‌اند.

جناب آقای مهدوی این جوانان بی تجربه بودند، شما که با تجربه هستید چرا آن توهین را دست کم می‌گیرید؟ توهین به رئیس جمهور توهین به ۸۰ میلیون مردم ایران است که ایشان به لحاظ حقوقی و قانون اساسی ریاست آنان را بر عهده دارند.

اما در مورد دوچرخه سواری بانوان: شما یک آیه نشان دهید که خدا در قرآن دوچرخه سواری یا سوار شدن زنان بر مَرکب را منع کرده باشد و یا دوچرخه سواری مصداقی از حکم حرمتی باشد. آیا این ادعا دروغ بستن به خدا نیست: «و مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا».

دوچرخه سواری بانوان بر اساس عرف عقلای جوامع هم امر مطلوبی است و به خودی خود هیچ منع اخلاقی، شرعی و قانونی ندارد. بر فرض که برخی فقها اصل عدم حرمت، نپذیرفته و فتوا به حرمت دوچرخه سواری داده باشند. بر اساس چه برهانی مقلدین دیگر مراجع، باید از فتوای فقهایی که از آنان تقلید نمی‌کنند، تبعیت کنند: «هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ»

جناب آقای مهدوی چه کسانی باعث شده‌اند که توهین حرام، سکه رایج جامعه ما شود؟ از شما که خبره هستید تعجب کردم چرا توهین اخلاقی را، با یک فتوای فقهی مقایسه کرده‌اید. توهین امری اخلاقی است که در هیچ شرایطی جایز نیست حتی به بت مشرکان هم توهین روا نیست: «وَ لَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ» چرا باید اینقدر در جامعه نفرت پراکنی کنیم و دردهای اصلی جامعه را نبینیم و کاری کنیم که فقط جوانان بی تجربه در پی روحانیت باشند و سخنان ما روحانیان باعث شود اشخاص فهیم و قشر تحصیل‌کرده از روحانیت، دین و اسلام متنفّر شوند؟ أَیْنَ تَذْهَبُونَ