این وطن به کشک سخت نیازدارد؛ برو کشکت را بساب!

چکیده :ممکن است سوال شود روحانی مگر چه اش است که سراغ اغیار برویم؟ ما که دو دور به او رای دادیم و نه خجالت می کشیم و نه شرم می کنیم، باز می توانیم رای بدهیم و به روی خود نیاوریم که فریب خوردیم و یا رای مان را به مصلحت ارزان فروختیم. شما مسلم باز باید به روحانی رای بدهید و اصلا مهمترین و شاید راز اصلی گرانی قیمت کشک همین...

میراصغر موسوی:

انسانها به همه چیز در عالم پشت بکنند به شرافت شان نباید پشت کنند. پشت کردن به خونهای ریخته شده، زندانیان و محصورین، گرسنگان و بیخانمان ها پشت کردن به شرف خود است…

مقدمه:

من معتقدم در عصر دولت اسلامی  اعمال و رفتار خیرخواهانه هم بی ثمر است و هم  پرُ دردسر. و نوشتن از درد و زخم و سخن گفتن  از آرزو و امید نیز حتی، برابر است با وقت صرف کردن برای سابیدن ” کشک “! و اما کشک، چیزی است از فرآورده های لبنی و قبل از اختراع ” دولت اسلامی ” در ایران کُفر گرفته چیز بسیار ارزانی بود و فقیرترین افراد نیز می توانست کمی از آن را بخرد و با نان بخورد. اما از همان دیربازِ قریبِ نیم قرن قبل هر چه این ” اختراع ” –  دولت اسلامی – رو به پیش می رود و کامل و پیچیده و فرمال تر می شود کشک بیشتر از دیگر فرآورده های لبنی گران و گرانتر می شود.  این تغییر – تغییر قیمت نه ماهیت – بیشتر راز و رمز است گویا و نه مبتنی بر منطق بازار. بنا بر منطق اقتصاد ” اسمیت “ی  میزان عرضه به نسبت تقاضا قیمت را تحت تاثیر قرار می دهد و چیزی که بیش از نیاز بازار عرضه شود از پایین ترین مبلغ قیمت برخوردار می شود. این کشک ما اما روز به روز گران  و گران تر می شود.

یک دولت از نوع اسلامی اش که همیشه پرزور و تازه نفس و آماده رزم است با انبوهی چند میلیونی مردم همه مشغول سابیدن کشک هستند و اما باز میزان تولید گویا کفاف مصرف را نمی دهد. شاید لازم است  احمدی نژاد دیگری ظهور کند و چنانچه آن دیگری در تولید اورانیوم غنی شده و انرژی هسته ای حکومت را خودکفا کرد، این دیگری تولید کشک را به حد نصاب برساند؟!

ممکن است سوال شود روحانی مگر چه اش است که سراغ اغیار برویم؟ ما که دو دور به او رای دادیم و نه خجالت می کشیم و نه شرم می کنیم، باز می توانیم رای بدهیم و به روی خود نیاوریم که فریب خوردیم و یا رای مان را به مصلحت  ارزان فروختیم.  شما مسلم باز باید به روحانی رای بدهید و اصلا مهمترین و شاید راز اصلی گرانی قیمت کشک همین است.  شما بی عرضه ترین ها هستید و بعد از ۱۲ سال قهرمان بازی و کسب عنوان پهلوانی از پهلوی تهیِ احمدی نژادها و  روحانی ها تازه به تقلب از رو دست مارکز می خواهی فیل هوا کنی؟.

برو رفیق، برو! برو کشکت را بساب! این وطن به کشک سخت نیاز دارد.

بعدِ مقدمه:

دیشب آقای حسین شریعتداری  نماینده رهبری و مدیر مسئول روزنامه کیهان در شبکه سوم تلویزیون شان ظاهر شد و باز  میرحسین و کروبی را تهدید به اعدام کرد. او پرت و پلا گفت و خندید. بهر حال اگر  آنجا روزنامه خودشان است اینجا هم تلویزیون خودشان است، چنانچه مملکت مال خودشان است و چنانچه در مثل ها نیز گفته اند: ” چاردیواری و اختیاری ! “؛ هر کی هر چه  چه دلش بخواهد می تواند انجام دهد، اختیاری است و مال خودش است و خودشان.

متن:

چند خطی در باره یاوه های شریعتمداری نوشتم تا در سایت کلمه منتشر شود، که نشد. باز به مَثل ها اشاره کنم که گفته اند : ” صلاح مملکت خویش…”. با اینکه می دانم هر مُلکی مَلِکی دارد و هر جمعی نماینده ای و هر مجلسی رییسی تا امور را رتق و فتق کند و به مصلحت عمل کند، – و اصلا دنیا و حکومت ها و جنبش ها و نهضت ها همه روی شاخ این دردانه ها می چرخد – اما من مایلم داد بزنم و هَوار بکشم و ناسزا بگویم.

به نظر می آید انگار دو سر این طناب پوسیده و ریش ریش باز به هم دارد می رسد و صورت بندی مظفرالدین شاه قاجار از مسائل کشور هنوز صادق و دقیق ترین  است.

بعدمتن:

یاوه های فصلی؛

( زمستان و سرما و قطع برق و رونق منقل و…، مالیخولیای اعدام) عنوان متنی است که دیشب نوشتم. حالا فرصت دارم بازبینی کنم و چیزهایی به آن خواهم افزود که: چرا دفاع تمام عیار از رهبران محصور ضرورت دارد. و باز تکرار کنم:

انسانها به همه چیز در عالم پشت بکنند به شرافت شان نباید پشت کنند. پشت کردن به خون های ریخته شده ، زندانیان و محصورین، پشت کردن به شرف خود است. چاره ای نیست هر چند بی شرف ها همه جا حضور دارند بر پای شرف خویش بایستیم!

در پایان با کمال افتخار این متن را از ” کانال سحام ” اینجا منتشر می کنم:

کاش شهامت داشتید

حسین رزاق

نماینده ولی‌فقیه در کیهان گفته «جرم موسوی و کروبی فساد فی‌الارض است و حکمشان اعدام اما نظام به آنها با حصر لطف کرده!»

جای این الطاف خفیه‌ی ۱۱ ساله، کاش شهامت داشتید و دادگاه علنی برگزار میکردید که فرزند احمد هم درخواستش را کرده بود. شهامتش را ندارید، اقلا به بزرگترتان میگفتید جای «غیررسمی»‌ متن مذاکرات ۸۸ که میرحسین خواست را منتشر کند تا بر مَلا شود که یکی چه شجاعانه بر خط قرمزش «حق مردم» ایستادگی کرد و دیگری چگونه «بَر مردم» ایستاد.