تحریم ابزار فرافکنی نیست

چکیده :حاکمیت در ایران جایی که باید دخالت کند ناتوان است مثل همه گیری کرونا، آنجا که باید دخالت نکند بی پرواست مثل پوشش زنان و آزادی بیان. پس نه ابزار و نه اراده جلوگیری از شیوع کرونا را داشت و نه چندان جان انسان برایش مهم بود.برای حاکمان عدد مهم است نه جان انسان و در همین راستا به دستکاری آمار علاقه...

مجتبی نجفی

همزمان با شب یلدا عده ای از هموطنان با هشتگ #واکسن_بخرید تلاش کردند وظیفه بدیهی حاکمیت در محافظت از جان شهروند را یادآوری کنند. در شرایط عادی، یادآوری این وظیفه بی معنی است اما در شرایط حکمرانی نامطلوب در ایران، این یادآوری وظیفه اخلاقی است. چرا که در ذهن حاکمان ایران حقوق شهروندی معنا ندارد و حکومت فاقد حساسیت به جان شهروند است. اعدام های پیاپی، کشتار آبان، میزان مرگ و میر در فجایع طبیعی،..همه نشان میدهند اگر همین اندازه فشار جامعه مدنی نباشد این آمارها چندبرابر میشد.

حاکمیت در ایران جایی که باید دخالت کند ناتوان است مثل همه گیری کرونا، آنجا که باید دخالت نکند بی پرواست مثل پوشش زنان و آزادی بیان. پس نه ابزار و نه اراده جلوگیری از شیوع کرونا را داشت و نه چندان جان انسان برایش مهم بود.برای حاکمان عدد مهم است نه جان انسان و در همین راستا به دستکاری آمار علاقه دارد. یکجا که بحران فراگیر میشود،حاکمیت باید نقش پدر دلسوز را ایفا کند مثلا در زلزله یا همه گیری کرونا.

امانوئل مکرون رییس جمهور فرانسه اشتباهات کمی در کنترل کرونا نداشت اما من دو بار چهره دولت او را در مقام پدر دیدم. دوباری که اعلام قرنطینه عمومی کرد.اعلام نمیکرد بیماران و پیران قربانی بی مسئولیتی شهروندانی میشدند که بدنشان در برابر ویروس مقاوم و” دیگری” در منظومه فکریشان جای نداشت.پس خود را موظف دید در گفتگوی مستقیم به شهروندان بگوید چرا کشور را تعطیل و چرخ اقتصاد را متوقف میکند.چون پای جان هزاران انسان در میان بود. اینجا دولت به مثابه پدر ظهور کرد و فرمان خانه نشینی داد.حالا واکسیناسیون قرار است از ژانویه در بسیاری کشورهای اروپایی آغاز شود.کادر درمان بیماران و پیران در اولویتند ونجات جان آنها کشندگی ویروس را تضعیف میکند.

اما متاسفانه حاکمیت ایران برنامه ای برای خرید واکسن ندارد.مساله تحریم است؟ تحریم بی تاثیر نیست اما همه مساله نیست.کم اهمیتی جان انسان هم در میان است.

حاکمیت در ایران چون از لحاظ نرم افزازی به غایت عقب مانده است درکی از این گزاره که دولت مسئول جان شهروند است ندارد وخطر اینجاست که در سایه فساد فراگیر، وضعیت بغرنج اقتصادی،ناهماهنگی در مدیریت کشور جان ایرانی همچون گذشته مورد بی مهری قرار بگیردودر نتیجه باید به حاکمان اصل بدیهی ضرورت محافظت از جان شهروند را یادآوری کرد. مساله تحریم هم کار را دشوار کرده.تحریم را نمیشود دست کم گرفت و تحریم کنندگان ملت ایران با هر انگیزه ای دوست ما نیستند اما باز هم پرسش اصلی باقی است یک‌نظام مطلوب چهل سال پس از استقرار چرا ناتوان از رفع تحریم است؟ تحریم ابزار فرافکنی نیست.