زنده یاد استاد شجریان و اصولگرایان افراطی….

چکیده :روزگاری نه چندان دور، جایگاه استاد شجریان را در حد یک سلبریتی رای ساز دیدند...، یعنی با حسد و حقارت و از روی ناتوانی چنگ به روی ماه زدند.. یادشان رفته مقصودلوی تتلو را هنرمند نامی می‌دانستند و می‌خواستند از او برای رای آوری سود ببرند و معلوم شد که شب پره، تاب دیدن خورشید را...

علیرضا کفایی

دور برگردانِ بختِ این ملت بود که هنر ناشناسان، فریبکارانه استاد شجریان را متهم به مواضع ضد مذهب می‌کردند..

در حالی که روزگار رسوایی خود را فراموش کرده اند که در هم آغوشی با فردی دون شأن ملت و معترف به ضدیت با مذهب؛ اهانت به رسول‌الله و اباعبدالله را فاش و بی پرده در پرده نمایش برد که او تتلو بود…

براستی کدامین ضد مذهبند!!
آنکه مناجات و آواز اهورایی رمضانش جان‌ها را تازه می‌کرد و در کنار افطار طعام؛ دل و جان را نیز افطاری می داد…
یا آن کس که در صحنه و در انظار «گل و مخدر» می‌کشد و به تمسخر مذهب می‌رود؟

قصه اینان، مذهب نیست!!
وطن هم نیست!!
هنر هم نیست!
اگر دغدغه دین داشتند چه کسی بهتر از استاد شجریان در عالم هنر و موسیقی و آواز توانسته بود مفاهیم بلند عرفانی از عرفای بزرگ چون مولانا و حافظ را بیان کند؟

اگر دغدغه میهن داشتند که باید سراپای شجریان را بوسه می‌زدند…

اگر هنرشناس بودند می‌فهمیدند که شجریان با هنرش و آوازش در همه مقاطع تلخی و شادی، در زمان خاص حضور داشت و احترام دیده و سرمایه‌ای بود ملی که با آثارش ایران و ایرانی را در جهان شناسانده است…

روزگاری نه چندان دور، جایگاه استاد شجریان را در حد یک سلبریتی رای ساز دیدند…،
یعنی با حسد و حقارت و از روی ناتوانی چنگ به روی ماه زدند..
یادشان رفته مقصودلوی تتلو را هنرمند نامی می‌دانستند و می‌خواستند از او برای رای آوری سود ببرند و معلوم شد که شب پره، تاب دیدن خورشید را ندارد…

شور بختان به آرزو خواهند/ مقبلان را زوال نعمت و جاه…
گر نبیند به روز شب پره چشم/ چشم آفتاب را چه گناه
راست خواهی هزار چشم چنان/ کور بهتر که آفتاب سیاه

قصه اینان بدون تردید شکست‌ها و رویگردان شدن مردم از آنهاست…

سال ۷۶ را بیاد می‌آورند که آواز شجریان در برنامه انتخاباتی خاتمی شور بپا کرد…
و سال ۸۸ شجریان هنر و آواز و شخصیت خود را به قدرت مداران نفروخت و چون «صدای اعتراض مردم» را صدای «خس و خاشاک» خواندند او در کنار مردم ماند و گفت:
«من صدای همین خس و خاشاکم»

و اجازه نداد از صدایش و آوازش و هنرش به سود احمدی نژاد بهره ببرند.

استاد شجریان در طول زندگیش همین گونه علیه زورمندان موضع گرفته بود..،

در رژیم گذشته در جشن هنر شیراز حاضر نشد در برابر فرح پهلوی آواز بخواند…
بعدها از مفاخر معاصر؛ استاد هوشنگ ابتهاج (سایه) گفت که شجریان در آن زمان از صبح خود را در سینما پنهان کرده بود تا در حضور شهبانو برنامه اجرا نکند و امروز هم حاضر نشد در دامن قدرت، امنیت بخرد…
با «خس و خاشاک»!
همراه شد و تفنگ بدستان را نکوهش کرد، همان که بر آنها سنگین آمده بود که چرا «تفنگت را زمین بگذار» را خوانده است.

امروز که مردم صدا و سیما را ننگ دانستند، بخاطر این بود که هنوز از یاد نبرده‌اند و شبکه پایدارچی ها «افق» برای تخریب زنده یاد شجریان مستند می‌ساخت و معلوم بود که از «فریاد» شجریان هنوز هم کینه به دل داشت…

چون شجریان قاطعانه راه خود را از آنها جدا نموده بود و در دل مردم و جان میهن و برای مذهب از هیچ چیز دریغ نداشت..

ظاهراً بیماری استاد دلخوشی برایشان آورده بود که به آن با آب و تاب می‌پرداختند و از اندوه طرفدارانش از افول او می‌گفتند…
زنده یاد استاد شجریان، در تاریخ این سرزمین جاودانه شده است و با فرهنگ این کشور و مردمان ستم ستیز و آزاده عجین بود…
هیچگاه افول در مفاخر ملی و میهنی و مذهبی معنایی نخواهد یافت و همانطور که بزرگی دیگر چون مرحوم پرویز مشکاتیان گفت:

*«شجریان پهلوان آواز ایران است».*

شخصیت فرهنگی هم چون شجریان، یکی از مفاخری است که بر تارک فرهنگ و هنر ایران و جهان ایستاده و بعد از این نیز نام و یادش خواهد درخشید…
۲h