چرا امام علی حکومت خود را مقدس نخواند و نپنداشت که پیگیری عمومی فساد به قداست حکومت زیان می رساند؟

چکیده :چرا امام(ع) در مبارزه با اختلاس و فساد خودی و غیرخودی نمی شناخت و بر سر یاران خود بی مجامله و تعارف فریاد می کشید؟ با وجود امکانات اندک آن روز نهاد دولت، امام(ع) چه تمهیداتی اندیشه بود که اخبار اختلاس را این اندازه دقیق رصد و دریافت می کرد و به موقع اقدام می...

رحیم نوبهار

در مورد قطعه سخن نادرستی که درباره اختلاس و خلاف در زمان مولی الموحدین علی(ع) گفته شده است با مرور اجمالی نامه های نهج البلاغه روشن می شودکه بخش قابل توجهی از آنها در نکوهش اختلاسگران و فاسدان دستگاه است. اما چرا این نامه ها از این چشم انداز تحلیل نمی شوند که به راستی چرا امام(ع) این اندازه نسبت به اختلاس و فساد حساس بوده اند؟

چرا امام(ع) در مبارزه با اختلاس و فساد خودی و غیرخودی نمی شناخت و بر سر یاران خود بی مجامله و تعارف فریاد می کشید؟
با وجود امکانات اندک آن روز نهاد دولت، امام(ع) چه تمهیداتی اندیشه بود که اخبار اختلاس را این اندازه دقیق رصد و دریافت می کرد و به موقع اقدام می کرد؟

چرا امام(ع) حکومت خود را مقدس نخواند و نپنداشت که پیگیری عمومی این موارد به قداست حکومت زیان می رساند و لذا هیچگاه این گونه فسادها را صریحا یا ضمنا ناچیز نپنداشت؟

به گمانم اگر کسی در تحلیل مباحث صادق باشد باید این گونه پرسش ها را پیگیری کند؛ نه اینکه فسادی را که به نوعی ادامه فساد دستگاه خلافت و بویژه خلیفه سوم بود و به حکومت علوی ارتباط نداشت شاهدی برای توجیه فساد بیاورد.

*تیتر انتخاب کلمه است