بر دیگران مرگ دشوار است و بر ما زندگی

چکیده :اکنون مردم این سرزمین بلا دیده ؛ از یک سو گرفتار بی تدبیری های پی در پی ای هستند که حاصل آن افزوده شدن رنج های بسیار در زندگی آنهاست و از سوی دیگر نشستن بر تخت قدرت بی مهار ؛ بلایی بر سر حاکمان آورده که باعث شده فساد در همه لایه های سیستم حکومت چنان رخنه کند که اصلاح آن امر ناممکنی به نظر می رسد...

ناصر مهدوی

چندی است آمار خود کشی در کشور آنقدر ترسناک و در عین حال سوزناک شده که زخم تازه ای بر پیکر رنجور دلسوزان جامعه نهاده و همچنان امید به ساختن فردای بهتر را بیش از هر زمان دیگری به چالش کشانده است.

خودکشی راه حل جانسوزی است برای کسانی که برای آینده خود هیچ راه حل معقولی نمی یابند و آنچنان زیر بار مشکلات بزرگ زندگی له شده اند که این روش شوم را بهترین طریق برای رهایی از درد و رنج های مهیب زندگی خود می دانند.

اگر بخش اندکی از کسانی که به چنین تصمیم هولناکی روی می آورند از اختلال روانی برخوردار باشند ؛ بخش قابل توجهی از کسانی که دست به خودکشی می زنند عاقل هستند و زندگی را دوست دارند ۰

اما مشکلات سرسام آوری همانند فقر و تنگدستی ؛ بیکاری ؛ مشکل وحشتناک مسکن و ناتوانی در تامین ساده ترین نیازهای معیشتی همراه با بحران فرهنگی و ابتذال روابط غیر اصیل انسانی ؛ چنان جراحتی بر قلب و اندیشه این افراد وارد کرده که مرگ برایشان آسان تر از زندگی گشته و راه حلی جز هلاکت برای گریز از فلاکت زندگی برایشان باقی نگذاشته است.

آیا این نوع زندگی همانی بود که حاکمان این سرزمین سالهای دور وعده اش را می دادند و مدعی بودند اگر قدرت به دست آنها بیفتد ؛ جهان را لبریز از شادمانی و عدالت خواهند کرد ؟!

روزهای اول انقلاب بزرگان معتقد بودند با همان احکام محدود شرعی می توانند زندگی مردم را مدیریت و آباد کنند ؛
راحتی را به میان آورده و از رنج و مشقت مردم بکاهند.

اما هنگامی که پای عمل به میان آمد دو اتفاق تکان دهنده رخ داد؛؛؛

۱- اولین اتفاق ؛ روشن شدن نا کارآمدی فقه در مدیریت و اداره جامعه بود ؛ همان دانشی که علما آنرا حل کننده همه مشکلات می دانستند و سنگ آن را بر سینه می کوفتند

۲- تصور غلط دیگری که چشم ما را به روی واقعیت گشود این بود که فکر می کردیم آدمها وقتی به قدرت می رسند همان آدمهای خوبی خواهند بود که پشت تریبونها و بالای منبرها خود را معرفی می کردند ۰
ولی معلوم گشت که این باور ما نیز ساده لوحانه و عاری از حقیقت بود ۰
زیرا جامعه غم زده و تاراج رفته امروز ما نشان داد که قدرت بی نظارت به هیچ کس حتی پیامبران هم رحم نمی کند ۰

اکنون مردم این سرزمین بلا دیده ؛ از یک سو گرفتار بی تدبیری های پی در پی ای هستند که حاصل آن افزوده شدن رنج های بسیار در زندگی آنهاست و از سوی دیگر نشستن بر تخت قدرت بی مهار ؛ بلایی بر سر حاکمان آورده که باعث شده فساد در همه لایه های سیستم حکومت چنان رخنه کند که اصلاح آن امر ناممکنی به نظر می رسد .

نتیجه این دو رویداد تلخ این شده ؛؛؛
در کشورهای توسعه یافته با مدیریت های عقلانی و توجه به حقوق انسانی ؛ سخن از مرگ سخت و دشوار گشته و در کشور دینی ما ؛ سخن گفتن از زندگی دشوار شده است.

آنجا و در سرزمین کفار ؛ بدون لاف زدن از دین و آخرت ؛ امید به زندگی بالا رفته و مردم از روحیه شاد و خرمی برخوردارند و اینجا علیرغم ادعاهای گوش خراش دینی ؛ ما مسلمانها کاری کرده ایم که بسیاری ازهموطنانمان ؛ فقط به مرگ می اندیشند و امید چندانی به بهبود شرایط زندگی ندارند.

آیا این بود همان وعده هایی که چهل سال پیش می دادیم ؟؟!!

چگونه راحت سر بر بالین می گذاریم در حالیکه میلیونها انسان در این سرزمین آنقدر درگیر مشکلات معیشتی هستند که رغبتی به دیدن دوباره طلوع آفتاب ندارند.

کاش اهل وجدان و معتقدان به قیامت و حسابرسی چاره ای بیندیشند و مسولین خفته در خواب عمیق را بیدار کنند تا درد از این هم عمیق تر نشود و راه چاره بسته تر نگردد.