زندان و حصر شناسنامه نظام!

چکیده :امروز، اما از سر شوربختی، ما ملت ایران در روزگاری قرار گرفته‌ایم که نخست‌وزیر و رئیس مجلس شورای اسلامی و نماینده و معتمد بنیان‌گذار نظام، ده‌سال در حصر و زندان خانگی‌اند و در تنگنا قرار دارند و هزاران منتقد دوستدار انقلاب و نظام، زندانی شده‌اند وهنگامی هم که بیرون می‌آیند در تنگناهای اجتماعی و سیاسی و کاری قرار...

سیداحمدرضا احمدپور

۱. روزی با این بهانه که آزادی نیست و شاه دیکتاتور است و به خودکامگی رسیده و نظام شاهنشاهی زورگوست و آگاهان و پاکدستان و منتقدان را زندان می‌کند، روحانیان و دیگر مبارزان، مردم را علیه نظام می‌شوراندند و مردم نیز شورش و انقلاب کردند و نظام حاکم را برانداختند؛

۲. روزگاری مردم ایران افتخار می‌کردند و برخود می‌بالیدند که انقلاب کرده‌اند و آزادی به ارمغان آورده‌اند و بر استبداد و زندان و دیکتاتوری، مُهر باطل کوبیده‌اند؛

۳. روزگاری برای بخش چشمگیری از جامعه ازخودگذشتگی و تواضع و فروتنی و خدمت برای حفظ انقلاب و آزادی، سربرگ زندگی‌شان بود؛

۴. روزگاری مردمداری و خدمت به مردم و چشم‌پوشی بر خطاها وخدمتگذارِ مردم‌بودن، برای مسئولان نظام الگوی رفتارِ کاری بود و بر آن افتخار می‌کردند؛

۵. امروز، اما از سر شوربختی، ما ملت ایران در روزگاری قرار گرفته‌ایم که نخست‌وزیر و رئیس مجلس شورای اسلامی و نماینده و معتمد بنیان‌گذار نظام، ده‌سال در حصر و زندان خانگی‌اند و در تنگنا قرار دارند و هزاران منتقد دوستدار انقلاب و نظام، زندانی شده‌اند وهنگامی هم که بیرون می‌آیند در تنگناهای اجتماعی و سیاسی و کاری قرار گرفته‌اند؛

۶. به روزگاری رسیده‌ایم که فردی حامی پروپاقرص نظام، چون محمد نوری‌زاد، منتقد نظام می‌شود؛ اما او را به‌خاطر انتقاد و درخواست کناره‌گیری رهبر از قدرت، بازداشت و سال‌ها به حبس محکوم می‌کنند و تلخ‌تر از آن اینکه او به‌خاطر حمایت و انجام وظیفۀ پدری و دفاع از خانواده و به‌ویژه دفاع از فرزند خود که او را نیز در تهران به سه‌سال‌ونیم حبس محکوم کرده‌اند، آشکارا اعلام می‌کند که به‌خاطر خانواده‌اش خودکشی می‌کند(!) آیا اعلام چنین خبری که فردی در زندان هیچ راه چاره‌ای جز خودکشی برایش باقی نمانده است، برای آن انقلاب مردمی و نظامِ مدعی حکومت دینی و شیعی، زشت و ناپسند نیست و سرافکندگی جهانی ندارد؟!

۷. برای ما که برای حفظ اهداف انسانی و دینی انقلاب و نظام، زحمت‌ها و سختی‌ها کشیده‌ایم و جان‌فشانی‌ها کرده‌ایم، سخت و دردآور است بپذیریم؛ اما چه حقیقت تلخی است که در دنیا، زندان و حصر و کینه و لج‌بازی و خودسری و خودکامگی و اختلاس و سرکوبگری و فساد و گرانی و آشفتگی، نشانه و شناسنامۀ نظام ما باشد!

۸. آیا حقیقتا انحراف از اهداف انسانی و دینی، چنان در جای‌جای تن انقلاب و نظام ریشه دوانده است که نمی‌تواند، برابر منتقد و مخالف، خویشتنداری پیش بگیرد و به‌جای حبس و حصر و تنگناگذاری و کینه و دشمنی، آزادی ببخشد و مهربانی کند و به‌سوی منتقدان و مخالفان و ملت خود و نیز به‌سوی جهانیان، دست دوستی و آشتی دراز کند؟!