کرونا و عطش سپاه برای آقایی بر کشور

چکیده :سپاه یک نیروی متعارف نظامی نیست ، سیاستمدار، سهامدار، بازیگر فرهنگ ، مخترع ، روانشناس، تیم دار، صاحب سینما، ....هم می خواهد باشد. تضاد سپاه با جامعه مدنی ، دولت مدنی ، بخش خصوصی همه نشات گرفته از این عطش سیری ناپذیر به سیطره بر کشور است که بعضا عوارض سنگینی بر کشور تحمیل کرده....

مجتبی نجفی

فرمانده سپاه ذوق زده آمده بود تا اختراع بزرگ را به رخ جهان بکشاند. با آرامش خاصی میخواست بگوید دانشمندان بسیجی به کشف بزرگی مفتخر شده اند که جهان را متحیر میکند: قطعه فلزی با جاذبه مغناطیسی، ویروس کرونا را از نزدیک ترین فاصله جذب میکند!!!یک روزی نگذشته که این خبر مضحکه خاص و عام شده. خبرگزاری هایی که ابتدا با آب و تاب این کشف بزرگ!!!را پوشش دادند حالا در سودای حذف خبرند.

این دستگاه قدیمی نیست ابزار سرکاری عراقی ها بوده که قرار بوده بمب کشف کند. زوج انگلیسی این دستگاه را به عراقی ها قالب کردند و میلیون ها پوند به جیب زدند. حالا پرسش اینجاست چرا فرمانده سپاه سراسیمه به افشای اختراعی روی آورده که وزارت بهداشت جمهوری اسلامی هم از تایید آن خودداری کرده و شاید خبر نداشته؟ پاسخ در عطش دست انداختن بر مملکت است، اعلام اینکه سپاه آقای کشور است. آقای سیاست، آقای فرهنگ، آقای اقتصاد ،آقای علم پزشکی ، …این رسوایی نتیجه عطش سیری ناپذیری سپاه به آقایی بر کشور است.

سپاه یک نیروی متعارف نظامی نیست ، سیاستمدار، سهامدار، بازیگر فرهنگ ، مخترع ، روانشناس، تیم دار، صاحب سینما، ….هم می خواهد باشد. تضاد سپاه با جامعه مدنی ، دولت مدنی ، بخش خصوصی همه نشات گرفته از این عطش سیری ناپذیر به سیطره بر کشور است که بعضا عوارض سنگینی بر کشور تحمیل کرده. آن موشکی که هواپیمای خودی را نشانه گرفت ، اختراع این اسباب بازی که ایران را مضحکه خاص و عام در جهان کرد، آن طرح های اقتصادی ناکام در مناقصه های نمایشی ، این فضای سرکوب در سیاست و تلاش برای سیطره بر سینما و فرهنگ همه از یک نیروی تخریبی خبر میدهد که نمی خواهد بازیگر نظامی باشد میخواهد پیش از همه بازیگر سیاسی اقتصادی و امنیتی باشد، آن هم نه یک بازیگر عادی که تمامیت خواه. پس ناشیانه خراب میکند به جای اینکه بسازد، به جای اینکه پتانسیلش را در خدمت سازندگی قرار دهد به تخریب کمک میکند، به جای ایجاد اطمینان در قلب مردم هراس افکنی میکند به جای کمک به همبستگی فرقه گرایی میکند.

شوربختانه و غمگنانه باید گفت نظامی گری سپاه تداوم فرآیند مدنیت در ایران را با بحران مواجه کرده. نمایش اسباب بازی به عنوان اختراع منحصر به فرد قصه غمگین نیروی نظامی ناکارآمدی است که در جایی نامناسب قرار گرفته. مداخله گر، تمامیت خواه علیه تنوع و مروج دوگانگی در حاکمیت، دولتی تفنگدار علیه مدنیت در ایران.