از ماست که بر ماست!

چکیده :با توسعه صنایع اسلحه‌سازی و جنگ‌های تمام‌ نشدنی و جهان‌خواری، میلیون‌ها انسان بی‌گناه را به خاک و خون کشاندیم و از خانه و کاشانه و وطن خود آواره ساختیم و ظلم و ستم را به نهایت رساندیم … و اینک بخشی از بازتاب عملکرد خود را با ویروسی که وزن تمام سپاه گسترده‌اش در پنج قاره فقط پنج گرم است! می‌چشیم تا با عبرت‌گیری از تجاوز به طبیعت و هم‌نوعان خود دست از استکبار، توسعه تمامیت‌طلبانه، تجاوز به طبیعت و انسان محوری...

عبدالعلی بازرگان

جنگل‌های آمازون و بسیاری دیگر را که تولید‌ کننده اکسیژن و ریه زمین بود بریدیم و صرف توسعه صنایع و ساختمان‌ها و مزارع خود کردیم و با نابود کردن صدها گونه گیاهی و حیوانی ریه‌های خود را در معرض عکس‌العمل طبیعت قرار دادیم.

خاک را آلوده ساختیم و آسمان آبی را با دود صنایع و سواری‌های خود سیاه کردیم و موجب گر‌م‌ شدن هوای زمین، ذوب شدن یخچال‌های طبیعی و تغییرات جوی شدید گشتیم.

دریاها را با میلیون‌ها تُن نایلون و زباله و پس‌مانده‌های کارخانه‌ها آلودیم و تا آنجا که می‌توانستیم با صید بی‌رویه، نسل بسیاری از گونه‌های دریایی، حتی نهنگ‌ها را به خطر انداختیم.

با توسعه صنایع اسلحه‌سازی و جنگ‌های تمام‌ نشدنی و جهان‌خواری، میلیون‌ها انسان بی‌گناه را به خاک و خون کشاندیم و از خانه و کاشانه و وطن خود آواره ساختیم و ظلم و ستم را به نهایت رساندیم … و اینک بخشی از بازتاب عملکرد خود را با ویروسی که وزن تمام سپاه گسترده‌اش در پنج قاره فقط پنج گرم است! می‌چشیم تا با عبرت‌گیری از تجاوز به طبیعت و هم‌نوعان خود دست از استکبار، توسعه تمامیت‌طلبانه، تجاوز به طبیعت و انسان محوری برداریم.

در قرآن آمده است:

در نتیجه عملکرد آدمیان، در دشت و دریا فساد (نابسامانی و به هم خوردن تعادل) ظاهر شد تا به آنها برخی از آثار دستاوردشان را بچشاند، باشد تا باز گردند (روم ۴۱).

با این‌حال آفریدگار عالم وعده داده است:

اگر شهروندان (به نظام‌مند بودن عالم و آفریننده آن) ایمان بیاورند و (از ظلم و ستم و زیاده‌خواهی) پروا پیشه‌ کنند، بی‌تردید درهای برکت را از زمین و آسمان بر آن‌ها می‌گشاییم، اما گذشتگان (این حقایق را) تکذیب کردند و آن‌ها را به بازتاب کردارشان گرفتار ساختیم (انعام ۹۶).

اینک مردمان بسیاری در مغرب زمین در خیابان‌ها دست نیاز به آسمان بلند کرده و سر تسلیم بر زمین سجده نهاده و تنها راه نجات را تغییر وضع موجود و بازگشت به فطرت خدایی یافته‌اند.

آیا باورمندان را وقت آن نرسیده است که دلهاشان به یاد خدا و آنچه از حق نازل کرده خاشع گردد و همچون اهل کتاب پیشین نباشند که مهلت بر آنها طولانی شد و قلوبشان را قساوت گرفت و بسیاری از آنها حرمت شکنند (حدید ۱۶).