علی(ع) زندانی سیاسی و عقیدتی نداشت

چکیده :مخالفانش در کوچه و مسجد و منبر، نه انتقاد که دشنامش می دادند ولی اجازه نداد کسی متعرض آنان شود، انها جنگ مسلحانه را آغاز کردند اما او خودداری کرد تا اینکه سه بار آنها اقدام کردندو از یارانش کشتند و سرانجام ناگزیر شد با مخالف مسلح، مهاجم و آغازگر بجنگد اما بازهم آنها را دعا کرد و برایشان آمرزش طلبید و وقتی یکی از یارانش به انها دشنام داد نکوهشش کرد. او حتی یک زندانی سیاسی...

عمادالدین باقی

دوران حکومت امام علی(ع) بیش از چهارسال و نُه ماه نبود. او با نزدیک به پنج سال حکومتش اعتباری یافت که بر تاریخ فرمانروایی می کند و نشان داد عمر طولانی حکومت، پشیزی ارزش ندارد و خوشنامی و عدالت ورزی مهم تر از حکومت است. حکومتی ارزش دارد که عدالت حقوقی و سیاسی و اجتماعی سبب دوام و طولانی بودنش باشد و اگر عدالت نباشد دوام، ارزشی ندارد. در فرمان به مالک اشتر والی مصر در آیین حکمرانی نوشت: پاسدارانت را از خود دور کن تا مردم بدون ترس و لکنت زبان بتوانند با تو سخن بگویند وگرنه جامعه رستگار نخواهد شد و باید ترشرویی و درشت گویی مراجعان را تحمل کنی.

مخالفانش در کوچه و مسجد و منبر، نه انتقاد که دشنامش می دادند ولی اجازه نداد کسی متعرض آنان شود، انها جنگ مسلحانه را آغاز کردند اما او خودداری کرد تا اینکه سه بار آنها اقدام کردندو از یارانش کشتند و سرانجام ناگزیر شد با مخالف مسلح، مهاجم و آغازگر بجنگد اما بازهم آنها را دعا کرد و برایشان آمرزش طلبید و وقتی یکی از یارانش به انها دشنام داد نکوهشش کرد. او حتی یک زندانی سیاسی نداشت.

انتظار می رفت امروز سیزده رجب، برای نشان دادن صدق پیروی از او تمام زندانیانی که نه اسلحه داشتند و نه خشونت ورزیدند و فقط مخالف سیاسی یا عقیدتی بودند، آزاد شوند همچون معلمان زندانی، فعالان کارگری و مدنی، فعالان رسانه ای و شبکه های اجتماعی، دروایش، فعالان محیط زیستی، فعالان سیاسی، بهاییان…(و حتی آنان که مرتکب جرمی شده اند ولی دوره ای طولانی از مجازات را سپری کرده اند). ساز وکارهای قانونی که اجازه می دهد آنان آزاد شوند بسیار است مانند عفو، آزادی مشروط، تعلیق، تخفیف، تبرئه، تبدیل قرار و… اما چنین نشد تا برای چندمین بار محکی باشد بر ادعاها. حتی برخی از زندانیان وجدان، با تبعید شدن در زندان های دور دست، خانواده های شان هم مجازات می شوند.