ضرورت پرهیز از تقلیل سطح مطالبات به فقر یا هر مطالبه تک بعدی

چکیده :تلقین این رویکرد از سوی حاکمیت کاملا قابل فهم است. زیرا وقتی موجودیت و بقای خود را در خطر ببیند میتواند با عقب نشینی تاکتیکی از برخی مواضع خود در سیاست خارجی اندکی گشایش در وضعیت اقتصادی ایجاد کند و از این طریق بخش قابل توجهی از جمعیت معترض را از بدنه جنبش اعتراضی جدا کند و با مانورهای رسانه ای شرایط اقتصادی را رو به بهبود نشان دهد....

ابوالفضل رحیمی شاد

در تبیین اعتراضات اخیر برخی افراد یا گروه ها و بویژه حاکمیت سعی داشته و دارند که سطح مطالبات را به فقر و قشر معترض را به فقرا و طبقه پایین جامعه تقلیل دهند. این رویکرد علاوه بر نادرستی و کذب بودن قطعا باعث ضعف،توقف و شکست حرکت اعتراضی خواهد شد.

تلقین این رویکرد از سوی حاکمیت کاملا قابل فهم است. زیرا وقتی موجودیت و بقای خود را در خطر ببیند میتواند با عقب نشینی تاکتیکی از برخی مواضع خود در سیاست خارجی اندکی گشایش در وضعیت اقتصادی ایجاد کند و از این طریق بخش قابل توجهی از جمعیت معترض را از بدنه جنبش اعتراضی جدا کند و با مانورهای رسانه ای شرایط اقتصادی را رو به بهبود نشان دهد. اما برخلاف حاکمیت گروه های دیگری که تبیین و تفسیری اینچنین از حرکتهای اعتراضی عرضه میکنند بویژه چپ گرایانی که تمایل دارند اعتراضات را همسو با مبانی ایدئولوژیک خود نشان دهند در اینجا خلع سلاح شده و با شکست مواجه خواهند شد.زیرا اقشار کم درآمد و کارگران با مشاهده ایجاد بهبود و گشایش در وضعیت اقتصادی و درآمدها ولو اندک دیگر دلیلی برای مقاومت دربرابر سرکوبهای خشن و پرداخت هزینه زیاد نخواهند داشت. به همین نحو اگر مطالبات فقط به آزادی های فردی و اجتماعی تقلیل داده شود باز هم حکومت با عقب نشینی عملی _نه ایدئولوژیک و نظری_ از مداخله گری در پاره ای امور مثل پوشش یا مواردی از این قبیل می تواند بخش دیگری از معترضین را راضی یا دست کم از جمعیت معترض خارج نماید.

آنچه لازم است تمامی معترضین به وضعیت کنونی بدانند این است که علل و دلایل نارضایتی از وضع موجود گوناگون و دارای وجوه و ابعاد مختلف است اما علت العلل و دلیل اصلی همه این عوامل نارضایتی ریشه در ایدئولوژی و ساختار حقوقی و سپس حقیقی جمهوری اسلامی دارد و تا زمانی که این رژیم سیاسی پابرجاست تمامی مشکلات و عوامل گوناگون نامطلوب که باعث نارضایتی اقشار مختلف جامعه شده است همچنان پابرجا خواهد بود و بهبودهای گهگاه بوجود آمده مقطعی،سطحی و صرفا یک تاکتیک برای خروج حاکمیت از بحران است. بازبینی و یادآوری تاریخ چهل سال گذشته در امور مختلف چون گروگان گیری، پایان جنگ، روابط با کشورهای همسایه بویژه عربستان، مذاکره با آمریکا،ایجاد زمینه ورود اصلاح طلبان به سیاست و خروج آنها و بازگرداندن دوباره اما تضعیف شده آنها و بسیاری موارد دیگر موید این مدعاست‌. اما آنچه به یقین میتوان گفت این است که بنا بر ایدئولوژی جمهوری اسلامی و همچنین بنابر متن صریح قانون اساسی امکان برخورداری از آزادی، مدارا(تحمل همه اعتقادات، رویکردها،سلایق و علایق)،عدالت(فرصت برابر برای همگان در همه امور)، حاکمیت قانون مبتنی بر خواست،اراده و خرد جمع و شایسته سالاری برای ما وجود نخواهد داشت و تمامی آنچه امروز به عوامل گوناگون نارضایتی و اعتراض تبدیل شده است معلول قائل نبودن جمهوری اسلامی به این ارزش های انسانی و تضاد ایدئولوژی جمهوری اسلامی با این ارزش ها است‌.

بنابراین به حکم عقل تا زمانی که علل و ریشه ها در جای خود باقی است معلول و پیامد این علل یعنی همان عوامل و مشکلاتی که همه ما بخاطر آن در رنج و عذاب به سر می بریم و با وجود پتانسیل بالای سرمایه انسانی، مادی و معنوی از یک زندگی مطلوب محروم هستیم نیز در جای خود باقی است. از اینرو بر تمامی آگاهان و دلسوزان جدا از هر گرایش و رویکرد سیاسی، فرهنگی و ایدئولوژیک به حکم عقل و اخلاق نه تنها واجب است که با روشنگری و آگاهی بخشی در سطح جامعه از تقلیل سطح مطالبات به یک عامل جلوگیری کنند و از این طریق مانع واگرایی اقشار و گروه های ناراضی گردند بلکه لازم و ضروری است تا صریح، روشن و ساده برای همه اقشار جامعه علت و ریشه اصلی همه مشکلات موجود را تبیین نمایند و از این طریق موجب همگرایی و توان افزایی معترضان تا رسیدن به مقصود و موفقیت در تغییر و تحول بنیادین گردند.