حرام‌خواری، فساد و غارت اموال عمومی؛ خط قرمز محصوران

چکیده : انتشار نامه اخیر مهدی کروبی از درون حصر در بزنگاهی که برخی از عناصر اصلی فساد در هشت سال سیاه ایران در تحرکاتی برای برگشت به صحنه سیاسی به هر نمایشی تن می‌دهند، تلنگر آن است که همچنان حقوق اقتصادی مردم و حق بیت‌المال خط قرمز محصوران است...

کلمه – گروه سیاسی: انتشار نامه اخیر مهدی کروبی از درون حصر در بزنگاهی که برخی از عناصر اصلی فساد در هشت سال سیاه ایران در تحرکاتی برای برگشت به صحنه سیاسی به هر نمایشی تن می‌دهند، تلنگر آن است که همچنان حقوق اقتصادی مردم و حق بیت‌المال خط قرمز محصوران است.

برای رهبر که نوروز امسال را با سخنانی آغاز می‌کند که نشان می‌دهد فضای باز سیاسی و اقتصادی خوشایند او نیست و از طرف دیگر رییس فاسدترین دولت جمهوری اسلامی یعنی محمود احمدی‌نژاد کوس بازگشت سر می‌دهد، این نامه زنگ خطری است تا یادآوری کند هشدارها به مرحله اضطرار رسیده است.

هشداری که نزدیک به هفت سال پیش کسانی که امروز در حصر هستند را بر آن داشت که پا به میدان انتخابات بگذارند تا بیش از آن حق مردم در فساد نظام دولتی پایمال نشود.

میرحسین موسوی در خرداد ۸۸، آن زمان که برخی از فسادهای دولت نهم از پرده برون افتاده بود، گفت: ” آمده‌ام تا حامی مستضعفان باشم. آنانی که فشار تورم قامتشان را خم کرده و سیاست‌های نادرست اقتصادی عزت‌شان را نشانه رفته است.”

او، نخست‌وزیر جنگ که بحران را به خوبی می‌شناخت، پس از بیست سال از خلوت هنرمندانه خود بیرون آمد تا به نظام و مردم هشدار دهد که “امروز بیت‌المال در معرض یغمای یغماگران قدیس‌مآب است و هنوز ملت علی‌رغم ادعاها و دستورهای شدید، از شناسایی و معرفی و محاکمه این مفسدان چیزی ندیده است.”

او در بیانیه‌های روشنگرانه خود به کرات گفت که “در لایه‌های درونی نظام، ساختی محکم برای دفاع از منافعی شکل گرفته است که از عایدی صدها میلیارد دلار درآمد نفتی و واردات سالانه ۷۰ میلیارد دلار کالا و سلطه بر نهادهای پولی و مالی بدون نظارت‌های موثر نشأت می‌گیرد.”

او حتی تاکید کرد که: “ما می گوییم و حاضریم در مباحثات نشان دهیم که امروز منافع و حقوق مستضعفان و کارگران و کارمندان و سایر اقشار ملت در یک فساد بزرگ در حال غرق شدن است.”

مهدی کروبی نیز بارها در سخنان خود از فسادها و دزدی‌های بیت‌المال توسط دولتی‌ها گفت. آنجا که فشارها برای ساکت کردن‌ها مضاعف شد فریاد برآورد که: “من مهدی، پسر احمد خفه نخواهم شد.”

هشدارهای دلسوزانه میرحسین موسوی و مهدی کروبی که پیش از آن دزدی‌ها و غارت‌ها را دیده بودند به تقلب انتخاباتی مزین شد و نظام عدالت‌محور برای ساکت کردن همراهان واقعی مردم چاره‌ای جز حصر کردن آنان ندید.

اما آنچه در چهار سال بعد در دولت دهم اتفاق افتاد تحقق همه آن هشدارهایی بود که محصوران فریاد زدند و حصر مزد دلسوزی‌شان بود.

از همین رو میرحسین موسوی در یکی از بیانیه‌های خود گفت که: “همه به خوبی آگاهیم که در درون دستگاه‌های حکومتی و شبه‌حکومتی افرادی وجود دارند که تنها راه ادامه حضور خود در قدرت را التهاب‌آفرینی و طفره رفتن از حل مشکلات و نابسامانی‌ها می‌دانند.”

اما او عهدش را با مردم از یاد نبرده بود: ” حاضر نیستم به خاطر مصالح شخصی و هراس از تهدیدها از ایستادگی در سایه شجره سبز استیفای حقوق ملت که امروز به خون به ناحق ریخته شده جوانان این کشور آبیاری شده است لحظه ای صرف‌نظر نمایم.”

نتیجه همین پایمردی آن شد که آیت‌الله خامنه‌ای وقتی مردم یک بار دیگر با رای خود پیام  روشنی برای حکومت فرستاد حتی نتوانست از کلام متین استفاده کند و محصوران را “نانجیب” خطاب کرد.

میرحسین موسوی قبل از آن که لقب نانجیب را از رهبر بگیرد و تنها برانداز خطاب شده بود در پیامی که یک سال و نیم پیش از درون حصر فرستاد گفت که: ” برانداز کسانی هستند که از جیب مستضعفان و پابرهنگان و فقرا فسادهای عظیم را در کشور ایجاد کرده‌اند. بنده آماده‌ام تا ضمن پاسخ‌گویی به اتهامات، حقایق مربوط به سرچشمه‌های فساد عظیمی که کشور و انقلاب را در خود غرق کرده است، بیان کنم. اگر به جای اتهام‌زنی‌های کذب و بی‌معنا، رشد و بلوغ یک ملت را آشوب عده‌ای بزغاله و گوساله نمی‌خواندند، امروز مجبور نبودند مفاسد بزرگ را انکار کنند و با جنگ‌های روانی و راه اندازی کاروان‌های روایت، افکار عمومی را از خطرات این‌همه فساد و تباهی منحرف سازند.”

اولین نامه مهدی کروبی از درون حصر هم روشن است: ” در این دوره‌ی نکبت‌بار، خسارت‌های سنگینی بر مردم و کشور تحمیل شد که اگر بتوان آثار زیان‌بار مادی آن شامل غارت اموال عمومی، هدر رفتن ۷۰۰ میلیارد دلار از درآمدهای نفتی و درآمدهای مالیاتی، بذل، بخشش و یا فروش زمین های مناطق تفریحی و مناطق آزاد از پارک پردیسان گرفته تا کیش و قشم، انتقال ۲۲ میلیارد دلار به دبی و ترکیه، گم کردن دکل‌های نفتی و کشتی‌های ثبت‌نشده و … را در چند دهه آتی جبران کرد، لیکن بدون تردید نمی‌توان آثار زیان‌بار فرو ریختن اخلاق، شکاف و بی‌اعتمادی مردم به حکومت و روحانیت و مهم‌تر، آسیب‌های وارده به تشیع و امام زمان(عج) را به این سادگی جبران کرد.

نفوذی های دشمن با تکیه بر خودمحوری، جاه‌طلبی و حب ریاست و توسعه قدرت برخی شخصیت‌ها که خیال می‌کنند سرنوشت سایر ملل مسلمان و کشورها منطقه در ید قدرت آنهاست، کشور را عامدانه به دام تحریم‌ها کشاندند و سرمایه های ملی را از یک سو با غارت و حاتم بخشی نابود کردند و از سوی دیگر دست بر جیب مردم بردند و همزمان با فقر و آوارگی و تنگدستی آنان، کشور را به لبه پرتگاه بردند. و اگر نبود عنایت خاص پرودگار و آگاهی اقشار مختلف جامعه و تدبیر دولت و برخی بزرگان، ماجراجویی های هسته ای، کشور را به ناکجاآباد می برد. متاسفانه جاه طلبی و ریاست برخی را چنان فراگرفته که حد و مرزی برای هواهای نفسانی خود قائل نیستند و ثروت و فرزندان این ملت را قربانی مطامع بلند پروازی های خود در منطقه قرار داده اند.”

شاه بیت تنها پیام میرحسین از حصر و اولین و مهمترین متنی که مهدی کروبی از حصر فرستاده، همین اعتراض به غارت‌ها و مقابله با فسادهای دوره تحریم هاست.

همان چیزی که میان هیاهوهای سیاسی برای بر سر قدرت ماندن مغفول مانده است. نظام، فاسدان اصلی و کسانی که با توسل به قدرت و نظامی‌گری بر سر بیت‌المال افتاده و مال مردم می‌برند و از اقتصاد مقاومتی می‌گویند، را رها کرده و حتی راه بر برگشت برای‌شان هموار می‌کند. چون در میان این آشفته ‌بازار است که حاکمان ضعیف می‌توانند بر سر قدرت بمانند.

میرحسین موسوی همان سال ۸۸ پیش‌بینی دیگری را هم کرده بود که امروز به روشنی قابل درک است: ” مستبدان، روز به روز تنهاتر می شوند و به همه چیز و همه کس گمان بد می برند، دوستان دیروزشان را از خود می رانند و هر انتقاد و نصیحتی را توطئه‌ای برای نابودی خویش می پندارند.”