چشم بسته، گوش باز

چکیده :نباید فراموش کرد که در‌‌ همان شرایط امنیتی و خطرناکی که ائتلاف سازان را به فکر گریز از این شرایط انداخت، هنوز فریادهای «یا حسین، میرحسین و یا مهدی، شیخ مهدی» حتی در حوزه رأی گیری شنیده می‌شود، فریادهایی که یادآور ایستادگی و مقاومت بر سر أصول و پرنسیب هاست و هم علت العلل عقب نشینی‌های حاکمیت کودتاست....

سیامک قادری

بررسی نتایج اولیه شمارش آراء نشان می‌دهد، تاکتیک تحول خواهان در مشارکت فهرست‌های انتخاباتی مجلس شورای إسلامی و خبرگان موفق بوده و از منظر دستاورد، آن‌ها توانسته‌اند نقش مؤثر خود را بار دیگر به رخ حاکمیت بکشند و کسر موثری از آنان به مجلس شورای إسلامی راه یافته و هژمونی اقتدارگرایان را زیر بیرق اصولگرایی به چالش بکشند.

در مجلس خبرگان نیز فهرست «خبرگان ملت» هاشمی در تهران مورد إقبال قرار گرفته و ظاهرا توانسته‌اند عدد خوبی از خبرگان را تشکیل دهند.

حداقل در تهران که در دوره‌های قبل شاهد مشارکت پایینی در انتخابات خبرگان و شورا در دو دهه گذشته بود، مردمی که باید نام دری نجف آبادی – وزیر دوران قتل‌های سیاسی افشا شده – و ری شهری – وزیر اسبق اطلاعات دوران ترور مخالفان و… را در برگه رأی خود می‌نوشتند، در یک مشارکت کم نظیر ۴ میلیونی، نقش خود را در چارچوب ائتلاف بازی کردند.

گزارش‌های می‌دانی و انلاین از تهران از حضور مردمی با ظاهر متفاوت حکایت داشت که چشم خود را بسته و فهرست مورد حمایت آقایان هاشمی و خاتمی را در تعرفه‌های خود برگردان کردند!

نرخ مشارکت حدود ۶٠ درصدی (افزون بر ٣۴ میلیون برگه رأی)، نشان می‌دهد که توصیه آقایان مبنی بر اینکه مردم به تمام افراد هر دو فهرست رأی دهند، به رغم حیرت و انتقاد، از سوی رأی دهندگان پذیرفته شده و ان‌ها چشم خود را بر سوابق افراد بستند!

اما همانگونه که زمزمه‌های این اعتراضات زیر لب از پیش از انتخابات نیز به گوش می‌رسید و بازتاب ان در إظهار نظرهای رسمی و غیر رسمی در رسانه‌ها و فضای مجازی دیده می‌شد، انتقادات بالا گرفته و اکنون میلیون‌ها گوش حامیان جریان تحول خواه برای شنیدن توضیحات و توجیهات یک دگردیسی ماهیتی کاملا باز و آماده شنیدن است.

به این ترتیب به نظر می‌رسد اعلام نتایج انتخابات پایان آزمون ائتلاف سازان نیست، بلکه آزمون سخت آنان تازه آغاز شده است.
ائتلاف سازانی که تعریف تازه‌ای از گفتمان تحول خواهی و اصلاح طلبی آرائه داده و مرزهای مفاهیمی چون «خواست ملی»، «حقوق ملت»، «مقابله با رانت و زیاده خواهی»، «مرز بندی با اقتدارگرایان»، «مقابله با سأختارهای سلیقه‌ای و غیر قانونی»، «مخالفت با نظارت استصوابی»، «أعاده سأختارهای قانونی» و «محدود کردن نهاد‌ها و افراد غیر پاسخگو» را جابجا کردند، اکنون باید پاسخ سوْال‌های جدی‌ای را بدهند.

تا امروز، آنچه گروههای تحت بیرق تحول خواهی و اصلاح طلبی را از گروه مقابل جدا کرده بود و آن‌ها را مورد حمایت طبقه متوسط، جوانان تحصیل کرده، گروههای اجتماعی مترقی قرار داده بود، تاکید بر أصول و پرنسیب‌های یاد شده بود.

سوالاتی نظیر «معنی این ائتلاف با توجه به مغایرت ان با أصول و شاخص‌های اصلاح طلبی چیست»، «اینگونه دگردیسی‌ها در سیاست ورزی تا کی ادامه خواهد یافت»، «گستره و کیفیت چنین ائتلاف‌های تا کی و کجا ادامه خواهد یافت»، «اینکه ایا ممکن است در مواجهه با اتفاقات سخت تَر دایره ائتلاف گسترده تَر شده و بخش بیشتری از دشمنان قسم خورده مشی اصلاح طلبی بی‌سر و صدا در دایره اصلاح طلبی وارد شوند» و «اگر چنین است که افرادی با سابقه ضدیت مشخص و علنی با مردم بدون حسابرسی و پاسخگویی، از یک جبهه سیاسی بی‌آبرو یک شبه به جبهه مقابل عزیمت کنند، آنگاه معنی دو تفکر در یک ساختار سیاسی چه مفهومی دارد و در ‌‌نهایت ایا امکان ائتلاف با گروههای مسلح و خشن در آینده نیز وجود دارد این روز‌ها در گفتار و نوشته‌ها موج می‌زند!

اینکه نظارت استصوابی به عنوان یک تأسیس غیر قانونی و در عین حال موجود، توسط نیروهای تحول خواه در چارچوبی انتقادی پذیرفته شود یک مسأله قابل فهم است اما اینکه در چارچوب ائتلاف تنها نامزد منتخب مورد تأیید شورای نگهبان در بوشهر، در فهرست مورد حمایت ائتلاف قرار گیرد، أوج جابجایی مفاهیم و پرنسیب‌های تحول خواهی است که قابل توجیه و پذیرش نخواهد بود.

این همه را نمی‌توان یک تاکتیک موقت برای» گذار از شرایط خطرناک «و به نوعی یک آشتی جویی مصلحت آمیز با راس حکومت تلقی کرد چرا که ممانعت از أخذ رأی مهدی کروبی که پیش‌تر و با إصرار بر مشی مقاومت، اقدام به صدور تلویحی بیانیه با هدف ارتباط با هوادارانش کرده بود و اجازه به موسوی و رهنورد که امکان این ارتباط را نیافته بودند، نشان از آشتی ناپذیری و ریاکاری و قصد اختلاف افکنی مسبب اصلی اتفاقات پس از ٨٨ دارد و عقب نشینی ائتلاف سازان در مقابل ان یک تجدید نظر طلبی جدی و خطرناک ارزیابی می‌شود.

نباید فراموش کرد که در‌‌ همان شرایط امنیتی و خطرناکی که ائتلاف سازان را به فکر گریز از این شرایط انداخت، هنوز فریادهای «یا حسین، میرحسین و یا مهدی، شیخ مهدی» حتی در حوزه رأی گیری شنیده می‌شود، فریادهایی که یادآور ایستادگی و مقاومت بر سر أصول و پرنسیب هاست و هم علت العلل عقب نشینی‌های حاکمیت کودتاست.

منبع: سحام