احمد بورقانی؛ حامی قاطع روزنامه‌نگاران

چکیده :احمد بورقانی از عملکرد دستگاه قضا بسیار رنجیده بود و قطعا رنجیده دل از این دنیا رفت تا شاهدی بر این سنت سیئه کشورمان باشد که بر سیاست ورزان پاکدست و درستکار چه می رود؟ و امثال قاضی مرتضوی چگونه مکانت و مکنت می یابند؟...

علی مزروعی

روز ١٢ بهمن یادآور هشتمین سالروز پرکشیدن احمد بورقانی از این دارفانی بسوی دار باقی است. احمد اگرچه از روزهای اول انقلاب به خیل خدمتگزاران کشور در کسوت خبرنگاری خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران ( ایرنا ) پیوست و مراتب ارتقای شغلی را درای شغل پیمود، اما پس از رخداد انتخابات ریاست جمهوری و حماسه دوم خرداد ٧۶ و روی کارآمدن دولت اصلاح طلب خاتمی بود که احمد همچون ستاره بدرخشید و ماه مجلس شد.

بورقانی در مقام معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت خاتمی بود که معمار توسعه مطبوعات شد و فصلی بهاری و فراموش نشدنی را در تاریخ مطبوعات ایران رقم زد. در همین فصل بود که او از تلاش روزنامه نگاران برای تاسیس “انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران” حمایت قاطع کرد و پیامی را درحمایت از تاسیس انجمن فرستاد که توسط عیسی سحرخیز مدیرکل مطبوعات داخلی معاونتش در اولین مجمع عمومی تاسیسی انجمن قرائت شد. پس از ثبت و رسمیت یافتن انجمن، بورقانی در حمایت از انجمن هرکاری می توانست کرد و از جمله درخرید ساختمان انجمن سنگ تمام گذاشت و منابع مالی آنرا تامین نمود. علاقه او به انجمن به عنوان یک نهاد صنفی و مدنی چنان بود که پس از نوعی اجبار برای کناره گیری از مسئولیت معاونت مطبوعاتی هدیه ای را که در مراسم گرامیداشت خدماتش به او دادند، پس از پایان مراسم مستقیم به انجمن آمد و کامپیوتر اهدایی را به انجمن داد. و اینگونه بود که انجمن صاحب کامپیوتر شد که هدیه اش همچنان در دفتر پلمپ شده انجمن بیادگار مانده است! جالب اینکه برخی افراد روزنامه نگار که یک هله پوک در گذشته و حال به انجمن کمک نکرده اند منتقد حضور افرادی چون بورقانی در هیات مدیره انجمن در یک دوره بوده اند، و اینها یا نمی دانند یا اگر می دانند خود را به جهالت می زنند که اگر کمک و حضور موثر افرادی همچون بورقانی نبود هرگز انجمن به این شکل قوت و سازمان نمی یافت. حمایت بورقانی از انجمن هنگامی که در مجلس بود نیز برای تاسیس دانشکده انجمن بصورت مادی و معنوی ادامه یافت و تا آخرین روز زندگی اش او نگران و حامی انجمن بود. اینهم از تقدیر روزگار بود که از دفتر انجمن بسوی آرامگاه ابدی تشییع و هجرت کند.

از چهارسالی که با بورقانی در مجلس ششم افتخار همکاری داشتم خاطرات بسیار دارم. به حق او شان و مقام نمایندگی مردم را به تمامی پاس داشت و تمام هم وغم خود را برای دفاع از حقوق موکلانش بکار گرفت و پاسداشت حقوق شهروندی آنان گرانیگاه حضورش در مجلس بود. بورقانی ظاهری آرام و شوخ اما باطنی بشدت ناآرام و جدی داشت و اینرا از مجموعه فعالیت های آشکار و پنهانش در آن دوره می توان دریافت. او دفتری داشت که وقایع را درآن ثبت می کرد. روزی به او گفتم این ضعف ماست که خاطرات روزانه نمی نویسیم و او با اشاره به دفترش گفت که او می نویسد. پس از پایان کار مجلس ششم، به آن صورت که می دانیم، درروزگاری که قاضی مرتضوی شلتاق می کرد و اورا به ناروا با اتهاماتی نادرست هر روز به دادگاه می کشاند از او پرسیدم که آن دفتر خاطرات چه شد؟ و او سوگمندانه گفت که با توجه به وضعیت این روزها و برای اینکه دفتر بدست نااهلان نیافتد و اسباب دردسر دوستانی نشود آنرا از بین برده است؟ بله او در آنروزها از عملکرد دستگاه قضا بسیار رنجیده بود و قطعا رنجیده دل از این دنیا رفت تا شاهدی بر این سنت سیئه کشورمان باشد که بر سیاست ورزان پاکدست و درستکار چه می رود؟ و امثال قاضی مرتضوی چگونه مکانت و مکنت می یابند؟

بورقانی درستکار و پاک نهاد با دل رنجیده از این دنیا رفت، و هریک ما زود یا دیر به او می پیوندیم و این عمل و کارنامه ماست که در پرونده زندگی ما و تاریخ می ماند و خوشا به حال کسانی که از کارنامه شان در این دنیا نمره قبولی می گیرند و با رویی خوش به ملاقات خدا و روز حساب و کتاب می روند. از اینرو به رغم گذشت هشت سال از پرواز بورقانی اما یاد و نام او برلوح دل همه آنانی که او را از نزدیک و دور می شناختند به نیک نامی باقی مانده است و هرجا نام او برده شود جز به خیر و خوبی و نیکی از او یاد نمی شود. عاش سعیدا و مات سعیدا.

در سالگرد هجرت بورقانی باردیگر یاد و نام او را گرامی می دارم و از خداوند متعال برای او رحمت و آمرزش، و برای خانواده محترم و بستگانش صبر و استواری و برای همه یاران و دوستدارانش رهروی در مشی و منش او را مسئلت و آرزو دارم.

منبع: سایت امروز