این «شور» انقلابی نیست؛ این برادران هم «خودسر» نیستند

چکیده :برادران خودسر یا در واقع "سر-دار" این بار هم بزرگترین خدمت را به عربستان و اسراییل کردند. همان نیروهایی که تنی چند از مدیران و سردارانشان سالهاست به جرم جاسوسی در بندهای اوین هستند و کمتر کسی نامی از آنها می برد. حضور منسجم و هماهنگ این عوامل نیمه شب در مقابل سفارت و کنسولگری عربستان سعودی، اقدامی بود که برنده اصلی آن اسرائیل است....

کلمه – گروه سیاسی: همانگونه که قابل پیش بینی بود تنها ساعاتی بعد از حمله خودسرهای به سفارت و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد، مقامات ریاض با اعلام قطع روابط دیپلماتیک دو کشور از دیپلمات های ایرانی خواست خاک این کشور را ترک کنند. تا این ساعت، سودان و بحرین و جیبوتی هم به عربستان پیوسته اند و امارات هم سطح روابط خود را با ایران کاهش داده است.

در حالی که عربستان سالهاست مامن نیروهای تندرو، سلفی ها و تروریست هاست، وزیر امور خارجه این کشور مدعی شده است که کشورش به ایران اجازه “به خطر انداختن امنیت” عربستان را نمی دهد و ایران را متهم به “توزیع سلاح و استقرار سلول های تروریستی در منطقه” کرده است.

اتهاماتی که با حمله بی تدبیر، احساسی و خارج از عرف دیپلماتیک به سفارت و کنسولگری عربستان، بهانه کافی را در اختیار مقامات ریاض قرار داده است تا با مظلوم نمایی در سطح منطقه و بین الملل خبر مهم اعدام رهبر شیعیان عربستان را تحت پوشش اخبار مربوط به حمله و آتش سوزی و ….. قرار دهد و حتی ایران را متهم کند که امنیت این کشور را به خطر انداخته است!

جالب اینجاست که سایت تندروی رجانیوز هم حمله به سفارت و کنسولگری عربستان را اینگونه توجیه کرده که موضع دیپلماتیک دولت ضعیف بوده و اگر دولت به درستی احساسات عمومی را نمایندگی می کرد، شاهد حمله به سفارت نبودیم!

فراز و نشیب های روابط ایران و عربستان طی چند دهه گذشته، نه تنها منافع دو کشور را تحت الشعاع قرار داده بلکه امنیت منطقه را نیز دستخوش افت و خیزهای فراوانی کرده است. بی شک اعدام شیخ نمر که به جرم عدالت خواهی و اعتقاداتش از سوی شاهزادگان ریاض به “فتنه گری” متهم شد، بخش های شیعه نشین این کشور را با بحران های جدی تری رو به رو خواهد کرد. بحرانی که سالهاست در مناطق قطیف و ظهران آغاز شده و اقدامات پلیسی و امنیتی نخواهد توانست پاسخ مناسبی به درخواست های جوانان این منطقه باشد که در پی دمکراتیزه کردن کشور خود هستند و این رویدادها تاثیرات خود را در منطقه نشان خواهد داد.

حمایت بی دریغ حاکمان سعودی از تروریست های تندرو و نیروهای داعش در منطقه و آتش زدن به اختلافات فرقه گرایانه در سوریه و از سوی دیگر مداخله مستقیم این کشور در یمن، وجهه بین المللی این کشور را بعد از سوءمدیریت در حج امسال بیش از پیش بی اعتبار کرده بود. این بار اعدام شیخ نمر به همراه ۴۷ تن دیگر می رفت تا این کشور را در کانون انتقادات سازمان های حقوق بشری و بین المللی قرار دهد تا حتی اگر برای حفظ ظاهر هم شده نسبت به چنین اعدام گسترده ای که ماه هاست مقامات بین المللی در حال رایزنی برای آن هستند، اقدامی در خور انجام دهند که ناگاه همه چیز در سایه حمله گروهی “خودسر” و البته در واقع “دارای سر” و دارای حامیان پشت پرده به ساختمان های کنسولگری و سفارت عربستان در تهران و مشهد قرار گرفت.

همان خودسرهایی که همیشه سربزنگاه حضور دارند حتی اگر نیمه شب باشد! منسجم و هماهنگ می آیند. از دیوار بالا می روند. کوکتل مولوتف پرتاب می کنند. مواد منفجره به همراه دارند. غنیمت با خود می برند. عکس هایش در فضای مجازی منتشر می شود و بالاخره چند نفری بازداشت می شوند و بقیه داستان هم مشخص است یا تبرئه می شوند به خاطر “شور انقلابی” و یا پرونده شان آنقدر در دالان های دادگستری رفت و آمد می کند تا مشمول مرور زمان شود. مثل خیلی دیگر از پرونده های خودسرها از کوی دانشگاه تا کهریزک و حمله به علی مطهری و ….

در یک تحلیل منصفانه شاید بتوان گفت “برادران خودسر یا سر-دار” این بار هم بزرگترین خدمت را به مقامات عربستان سعودی و اسراییل کردند. همان برادرانی که تنی چند از مدیران و سردارانشان سالهاست به جرم جاسوسی برای اسراییل در بندهای اوین هستند و کمتر کسی نامی از آنها می برد. اما به نظر می رسد این دست نشاندگان اسراییل هنوز هم در برخی از مصادر قدرت دستی دارند و هر از گاهی عملیاتی ایجابی برای بحرانی تر کردن بیشتر منطقه انجام می دهند.

حضور منسجم و هماهنگ نیروهای خودسر در نیمه شبی که خبر اعدام شیخ نمر اعلام شد در سفارت و کنسولگری عربستان سعودی برگ برنده ای بود که خیلی زود از سوی حامیان اخلال در روابط تهران ریاض رو شد. همان هایی که سالهاست برای برهم زدن روابط دو کشور از هیچ تلاشی فروگذار نکرده اند و هر شیوه دیپلماتیک و مذاکره را برای کاهش بحران و بهبود روابط ناروا می پندارند. در جریان مذاکرات هسته ای هم هنوز افکار عمومی به یاد دارد که چگونه همین خودسرها و حامیانشان هم صدا با عربستان و اسراییل ندای مخالفت سر می دادند.

عربستان و اسراییل که به دنبال نقش آفرینی ایران در مذاکرات برجام ماه هاست در انتظار نشان دادن ضرب شستی به طرف ایرانی هستند، با این اقدام نیروهای “خودسر” هم برای ادعای خود مبنی بر کمک ایران به مخالفان داخلی عربستان شاهد آوردند و هم به دنیا نشان دادند کشوری که با شش قدرت پای میز مذاکره می نشیند و قول های بزرگ می دهد، حتی ناتوان از حفظ یک ساختمان کشور خارجی در پایتختش است.

در این میانه، هر چند عربستان می تواند بهره برداری سیاسی لازم از “بی کفایتی” ایران در حفظ اماکن دیپلماتیک را ببرد، اما بی شک اسراییل برنده اصلی روابط سرد تهران و ریاض است. همکاری و مراودت دو کشور قدرتمند ایران و عربستان در منطقه می تواند نقش موثری در حل بحران های منطقه ای داشته باشد. نقشی که این روزها خشونت طلب های داخلی و بین المللی در پی کم رنگ تر کردن آن هستند. هر چه مشکلات کشورهای مسلمان منطقه بیشتر باشد، فضا برای جولان نیروهای اسراییلی در منطقه بازتر خواهد شد. طی چند سالی که افکار عمومی بر مساله عراق، سوریه و اینک داعش متمرکز شده است، نیروهای اسراییلی با فراغت بال بیشتری به توسعه ساختمان سازی در سرزمین های اشغالی و فشار بیشتر بر فلسطینیان مبادرت کرده اند. این روزها کمتر سیاستمدار و روزنامه نگاری است که پرداختن به موضوع اشغال فلسطین و تروریست دولتی اسراییل برایش جذابیتی داشته باشد.

دولت روحانی که طی دو سال گذشته با انواع موانع و مشکلات دست و پنجه نرم می کند حالا با چند معضل جدیدتر هم رو به رو شده است. در آستانه روزی که قرار بود برجام به فرجام عملی برسد، روابط تیره با عربستان سعودی و خدشه دار شدن چهره دیپلماتیک تهران در صحنه بین المللی برای دولتی که شعار اصلی اش مذاکره با کشورهای خارجی بوده است، مقامات سیاست خارجی را با چالشی دیگر رو به رو کرده است. توجیه اینکه عده ای “خودسر” ریختند و سوزاندند و رفتند، نمی تواند پاسخ مناسبی برای طرف های بین المللی باشد.

افکار عمومی سالهاست که نپذیرفته این نیروها “خودسر” اند. نیروهایی که هر وقت می آیند پلیس و نیروهای انتظامی یا در صحنه حضور ندارند و یا دیر می رسند، همان زمانی که وقتی نیروهای مهاجم در حال گرفتن عکس یادگاری برای آلبوم های افتخارات خود هستند. دولت روحانی هم مثل همیشه انتقاد و تقبیح می کند و چند نفری هم شناسایی و بازداشت می شوند و منتهای حکم می شود اخلال در نظم عمومی!!! نه امنیت ملی تهدید می شود و نه تشویشی در افکار عمومی صورت می گیرد. نه کشور هزینه مادی و معنوی می دهد برای این همه خسارت و نه اسراییل و امریکا و سایر دشمنان خودساخته شاد و خرسند می شوند از این اقدامات.

شاید این بار دولت روحانی باید واکنش محکم تری نسبت به این مساله از خود نشان دهد. صرف محکوم کردن و اقدامات صوری مشکلی را حل نخواهد کرد. دولت روحانی باید عزم آن را داشته باشد تا با شناسایی ریشه های چنین تحرکاتی که وجهه بین المللی کشور را اینجنین مکدر کرده، منادی نظم در جامعه باشد. باید به طور مشخص برای افکار عمومی روشن شود اقداماتی چون آتش زدن سفارت عربستان، در چنین موقعیت خطیری که منطقه با آن درگیر است، به نفع چه کسانی است و چه دولت ها و افرادی از این اقدامات بهره می برند.باید به مردم گفته شود فرصت طلایی که ایران می توانست به بهانه آن سایر نقض موارد حقوق بشری عربستان و سوءمدیریت حکام ریاض در اداره حج را هم در سطح بین المللی پیگیری کند، چگونه به حربه ای علیه ملت ایران در صحنه جهانی تبدیل شد. شاید بد نباشد افکار عمومی محرم باشند و در جریان بازداشت جاسوسان و خرابکارانی که با عربستان و اسراییل در تماس بودند، قرار گیرند تا مشخص شود، هر “شوری” انقلابی نیست و هر حرکتی “خودسر”.