خطر یک نفره شدن حکومت

چکیده :خواب شوم مهندسی انتخابات برای ۷ اسفند ماه را تنها حضور گسترده زنان و مردان ایرانی در مراکز اخذ رأی خنثی می سازد و حتی می تواند آن را مانند ۲۴ خرداد ۹۲ به ضد خود تبدیل کند. ملت ایران نباید اجازه دهد بار دیگر خانه اش به دست افراطیونی بیفتد که توافق وین را «فتنه هسته ای» می خوانند و در کمال گستاخی وعده می دهند که در صورت به قدرت رسیدن سند برجام را پاره خواهند کرد. جفا به ملت ایران است که بار دیگر حاکمیت بی کفایتی مدیریتی، انسداد سیاسی، طالبان گری فرهنگی، پس رفت اقتصادی، گرانی و تورم افسار گسیخته، تحریم های بانکی و نفتی و فسادهای هزار میلیاردی را شاهد باشد و شبح جنگ مجددا در آسمان همین سرزمین به پرواز درآید....

کلمه – سیدمصطفی تاج زاده

نهضت زنان در غرب (ربع اول قرن بیستم) چنان سرنوشت ساز بود که ویل دورانت تأثیرات آن را در تغییر چهره دنیا مهم تر از جنگ جهانی اول در همان ایام خواند. هدف این جنبش آزاد سازی نیمی از مردم بود و شکوفا کردن استعدادهای انسانی و خدادادی زنان. انقلاب مشروطه اگرچه فاصله ای یک قرنه با انقلاب فرانسه داشت اما با نهضت برابری خواهی زنان مقارن بود. به این ترتیب علاوه بر اهداف خود، راه را برای اجتماعی شدن زنان ایرانی گشود.

رضاشاه با خصوصی سازی امر عمومی و به تعبیر گویای خود «یک نفره کردن رژیم» تنها به مصاف دستاورد بزرگ مشروطیت نرفت که با مشروطه کردن سلطنت مطلقه، اختیارات شاه را به مجلسی متشکل از برگزیدگان قشرهای مختلف مردم واگذار کرده بود. مهم تر آن بود که با منتفی کردن سیاست ورزی اجازه نداد میلیون ها «فرد» ایرانی به مقام «شهروندی» نایل آیند و بتوانند بین قانون و آزادی و نیز استفاده از حقوق و انجام تکالیف خود توازن برقرار کنند. هرگز نباید از یاد برد که ایرانیان مانند مردم دیگر جوامع فقط با مشارکت های سیاسی (از شرکت در مباحث علنی در باب مصالح ملی و روزنامه خوانی و از عضویت در احزاب و و انجمن های مدنی تا پیوستن به کارزارهای انتخاباتی و …) می توانند از «فرد» به «شهروند» ارتقاء یابند.

خطر سیاست ستیز و ضد شهروندی «یک نفره شدن حکومت»، جمهوری اسلامی را نیز تهدید می کند. توجیه فقهی و کلامی آن را تئوریسین استبداد دینی عرضه می دارد و آقای جنتی و هم فکرانش نیز با تقلیل دادن قانون اساسی به یک اصل (ولایت مطلقه فقیه) به زعم خود مبنای قانونی آن را تمهید می کنند و با استصوابی خواندن نظارت که معنایی جز دخالت مطلقه و غیرپاسخ گوی خود بر انتخابات ندارد، تحقق مراحل زیر را دنبال می کنند:

اول) از نفس انداختن مجلس با محروم کردنش از ورود چهره های برجسته منتقد از طریق ردصلاحیت های غیرقانونی

دوم) تضمین اکثریت کرسی های مجلس برای اصول گراها با مهندسی نمودن انتخابات

سوم) یک دست کردن حکومت و حذف کامل رقیب

این سه گامی است که برداشته شد و خوشبختانه در سال ۹۲ با شکست فاحش مواجه گردید. با وجود این «سیمان کاران» هنوز ناامید نشده اند و رویای رسیدن به مرحله چهارم را از سر بیرون نکرده اند که قرار بود در آن عرصه سیاست با حاکم شدن حزب پادگانی کاملا میلیتاریزه و نظامیزه شود. یعنی مناسبات سیاسی سلسله مراتبی گردد. چون و چرا یا پرسش یکی از دیگری در آن بی معنی شود و رابطه فرمانده – سربازان جایگزین شور و مشورت شهروندان و نمایندگانشان با حقوق برابر گردد. هدف نهایی فرقه مصباح فروکاهیدن «میزان رأی ملت است» به «میزان رأی رهبر است» می باشد تا حکومت یک بار دیگر یک نفره شود. نتیجه این روند خطرناک آن است که ایرانیان بار دیگر پس از انقلابی شکوهمند فرصت شهروند آزاد و مسئولیت شناس شدن را از دست بدهند و افرادی دربند و فرو رفته در خود اما مترصد شورش باقی بمانند. افرادی آزادی خواه اما مسئولیت ناپذیر و تمامت خواه.

مشارکت همه جانبه زنان ازجریان انقلاب اسلامی و نیز در جنگ تحمیلی و تأیید آن توسط بنیانگذار نظام بخش مهمی از غل و زنجیرهای کهن را از دست و پای آنان باز کرد و زمینه را برای حضور و فعالیت شان در عرصه های مختلف فرهنگی – هنری – ادبی – آموزشی – علمی – فنی – ورزشی – اقتصادی – کارآفرینی و سیاسی و … هموار ساخت. انصاف آن است که زنان در بسیاری از موارد خوش درخشیدند و ثابت کردند که به هیچوجه کمتر از مردان در رسیدن به اهداف خویش گام برنمی دارند. واقعیت انکارناپذیر چند سال اخیر و قبولی درصد بیشتر دختران در کنکور در مقایسه با پسران همگان را موظف می سازد که هرچه سریع تر و دقیق تر و با لحاظ همه جوانب، زمینه های ذهنی و عینی مشارکت های اجتماعی و سیاسی زنان را فراهم سازند تا پاسخ گوی خواسته های به حق میلیون ها دختر فارغ التحصیل باشند که جویای اشتغال مناسب و شأن اجتماعی و سیاسی شایسته خویشند.

متحجران ایرانی عمدتا متأثر از فرهنگ تحریف شده یهودی – نه دین توحیدی موسی هم کلام خدا – زن را پا به پای شیطان اغواگر مردان و به قهقرا برنده اجتماع می دانند. از دید ایشان پشت سر هر مرد خطاپیشه زنی افسونگر قرار دارد. نزد اینان گناه و خطا و انحرافی بزرگ تر از بدحجابی و اختلاط زنان و مردان در محیط های اداری و آموزشی و … نیست و وسوسه گری جنس مؤنث را چنان قدرتمند می بینند که تک خوانی زن را برای زنان نیز حرام می خوانند. تنها راه رستگاری زنان و در نتیجه اجتماع از دید مرتجعان تفکیک جنسیتی در همه زمان ها و همه مکان هاست. از کنسرت های موسیقی تا مراسم حج و نیز دانشگاه ها که معتقدند باید هم چون گرمابه های عمومی زنانه و مردانه بشود. منظور ایشان از مخالفت با اختلاط، سالم سازی محیط برای فعالیت های بیشتر اجتماعی و سیاسی زنان و بهره مندی جامعه از توان و استعدادهایشان نیست بلکه منظور فرستادن زنان به خانه است تا به وظایف اصلی خود یعنی نظافت و پخت و پز و فرزند آوری و همسرداری بپردازند. نزد ایشان هیچ فتنه ای بزرگ تر از خروج زن از خانه بی اذن مردش وجود ندارد.

تخصیص ۳۰% از فهرست نامزدهای انتخاباتی به زنان کوچکترین قدمی است که می توان و باید برای عادلانه کردن توزیع قدرت برداشت. دقت شود اکثر حوزه های انتخاباتی تک نفره هستند. پس حتی اگر در تهران، تبریز، اصفهان، مشهد، شیراز، اهواز و شهرهای دیگر که حداقل سه نماینده دارند، هردو جناح یک سوم سهم زنان را رعایت کنند حداکثر ۱۰% کرسی ها (۳۰ نفر از ۲۹۰ نفر) به آنان اختصاص خواهد یافت که کم است و غیرعادلانه اگرچه همان هم گامی به پیش است و ایده آل حزبی شدن کامل انتخابات و اعمال سهمیه سی درصد در سراسر کشور است.

فراموش نباید کرد زنان در مقایسه با مردان به طور کلی صلح طلب تر و مداراجوترند و بیشتر اهل گفتگو هستند. مدیریتشان نیز مشارکت پذیرتر است به همین دلیل هم حامیان شایسته تری برای گفتمان دموکراسی و حقوق شهروندی به شمار می روند. بر اصلاح طلبان است که در استقبال از حضور بیشتر زنان در مجلس و تحقق بخشیدن سهمیه سی درصدی در مجموع نمایندگان پیشتاز باشند و اصول گراها را نیز در جهت تحقق عدالت سیاسی توجیه و تشویق کنند.

خواب شوم مهندسی انتخابات برای ۷ اسفند ماه را تنها حضور گسترده زنان و مردان ایرانی در مراکز اخذ رأی خنثی می سازد و حتی می تواند آن را مانند ۲۴ خرداد ۹۲ به ضد خود تبدیل کند. ملت ایران نباید اجازه دهد بار دیگر خانه اش به دست افراطیونی بیفتد که توافق وین را «فتنه هسته ای» می خوانند و در کمال گستاخی وعده می دهند که در صورت به قدرت رسیدن سند برجام را پاره خواهند کرد. جفا به ملت ایران است که بار دیگر حاکمیت بی کفایتی مدیریتی، انسداد سیاسی، طالبان گری فرهنگی، پس رفت اقتصادی، گرانی و تورم افسار گسیخته، تحریم های بانکی و نفتی و فسادهای هزار میلیاردی را شاهد باشد و شبح جنگ مجددا در آسمان همین سرزمین به پرواز درآید.