«پیوند» تهاجم عملی و نظری به دانشگاه : از ۱۸ تیر ۷۸ تا ۱۸ تیر ۹۴

چکیده : تهاجم به کوی دانشگاه در 18 تیرماه 78 و تکرار آن در سحرگاه 25 خرداد 88 ، امروز دو حادثه پاک نشدنی از حافظه جریان دانشجویی اند ... نمادهایی از اینکه دانشگاه برای بخشی از نیروهای تندرو، نه تنها دشمنی جدی که مسبب بسیاری از حوادثی است که در کلان قضیه به اعتقاد آنها نظام را تهدید می کنند ... این گروه ها از چنان قدرت و نفوذی در لایه های مختلف قدرت سیاسی برخوردارند که بعد از دو بار حمله به دانشگاه در طی ده سال، هنوز از نام و نشان و مجازات آنها چندان اطلاعی در دست نیست......

آرمان ذاکری

تهاجم به کوی دانشگاه در ۱۸ تیرماه ۷۸ و تکرار آن در سحرگاه ۲۵ خرداد ۸۸ ، امروز دو حادثه پاک نشدنی از حافظه جریان دانشجویی اند … نمادهایی از اینکه دانشگاه برای بخشی از نیروهای تندرو، نه تنها دشمنی جدی که مسبب بسیاری از حوادثی است که در کلان قضیه به اعتقاد آنها نظام را تهدید می کنند … این گروه ها از چنان قدرت و نفوذی در لایه های مختلف قدرت سیاسی برخوردارند که بعد از دو بار حمله به دانشگاه در طی ده سال، هنوز از نام و نشان و مجازات آنها چندان اطلاعی در دست نیست…

اگر این دو حادثه نماد واکنش آن گروه ها به دانشگاه در سطح عملی و در پهنه اجتماع بودند در سطح نظری هم بودند کسانی که به دلیل اینکه دانشگاه را نهادی غربی و وارداتی می خواندند محصولات آن را از دو جنس بیرون نمی دانستند … «روشنفکران ناراضی» و «بوروکراتهای پر مدعا»؛ هر دوی این تیپ های محصول دانشگاه به قول آنها در چارچوب مسائل ایران پساانقلابی، «مسئله» بودند و باید برای رویارویی با آنها به دستور کاری رادیکال دست یافته می شد.

طرح «تملک دانشگاه» عنوانی نمادین برای طرحی بود که با همین نیت و با تمرکز بر ترکیب اساتید دانشگاه آغاز شد تا از یکسو غیر خودی ها را با انواع ابزارها (بازنشسته کردن، اخراج، عدم تمدید قرارداد و … ) از دانشگاه بیرون براند و از سوی دیگر راه را برای ورود نیروهای جدید غیر خودی به دانشگاه ببندد و در سومین گام، نبروهای خود را وارد دانشگاه کند.

بورسیه کردن دانشجویان در مقیاس گسترده، در تداوم این طرح انجام شد و در تمام طول دوران به خصوص احمدی نژاد دوم با شدت و حدت دنبال شد تا بتواند آنچه را که مسئله سازی دانشگاه برای نظام می خواندند با تغییر ترکیب دانشگاه یک بار برای همیشه حل کند… امری که یا مجموعه وقایع رخداده اجرای «عدالت امورشی» در مورد آن هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد ….
…
امروز ۱۸ تیرماه است … یادآور تهاجم «فیزیکی» به دانشگاه … قطعا می توان و باید این روز و خاطره چنین روزهایی از ۱۶ آذر گرفته تا ۱۸ تیر و ۲۵ خرداد را با حافظه متعلق به «تهاجم سیستمانیک» به دانشگاه همراه کرد … تا برای همیشه «مقاومت» در برابر تغییر ماهیت نهاد دانشگاه، در صف اول مقاومت دانشگاهیان نهادینه شود … بدنه دانشگاهی به عنوان پیشتاز عدالتخواهی آموزشی، باید همچنان این موضوع را مطالبه کند تا سلبا و ایجابا به هیچ کس ظلمی نشود….

با همه اینها اما دردناک تر از همه آن است که این روزها عمده مجموعه های دانشجویی که عمدتا به یمن فضای به وجود آمده در دولت جدید «احیا» یا «هماهنگ» شده اند یا سودای ترویج «خط امام» در دانشگاه ها می پرورانند به نظر می رسد، یا سرگرم دعواهای درونی برای کسب قدرت در مجموعه های خودشان و هژمون شدن در فضای دانشگاه اند، یا سرگرم تلاش برای یافتن جایی در هزارتوی بوروکراسی دولتی و یا یافتن جایگاهی در میان نیروهای سیاسی یا در بهترین حالت سرگرم حمایت از دولت در مذاکرات هسته ای… مطالبات دانشگاه از وزارت علوم و دولت، در جهت برقراری عدالت آنچنان مغفول مانده که گاه به نظر می رسد بسیاری از «فعالان دانشجویی» خود را با «کنشگران سیاسی» اشتباه گرفته اند … جایگاه خود را فراموش کرده اند، «آرمانخواهی» و «مطالبه گری» را کنار گذاشته و چنان آهسته و پیوسته می روند که مبادا پست های دولتی آینده و کرسی های سیاسی در انتظار، در دوران دانشجویی کمترین آسیبی ببیند … گواه آنکه این روزها و در حالی که حملات سنگین برای توقف عدالتخواهی آموزشی آغاز گشته کمتر صدای مطالبه ای از درون دانشگاه شنیده می شود …

منبع: صفحه فیس بوک نویسنده