میردامادی، اخلاق سیاسی و نگاه انسانی

چکیده :نوع نگرش آقای میردامادی در زیست مشترک زندان «انسان محور» بود، به رغم داشتن پرنسیب های یک سیاستمدار برجسته وقرار گرفتنش در محوریت یکی از کانونهای موثر سیاسی داخل کشور و داشتن مرزبندی های روشن سیاسی و هویتی اما در مناسبات صنفی درون زندان اهتمامش معطوف به حقوق انسانی همه زندانیان به رغم تفاوت ها بود، از جایگاه و توانش برای کاستن از مرارت های خویش بهره نمی برد بلکه مهمترین دغدغه اش تقلیل مرارت های جمعی زندانیان بود....

عبدالله مومنی:

آقای دکتر محسن میردامادی پس از گذران شش سال حبس آزاد شد، حکم بدوی دادگاه قاضی صلواتی برای دبیرکل حزب مشارکت شش سال بود. در سال ۸۸ و اوایل سال ۸۹ که احکام زندانیان سیاسی صادر می شد، عمدتا با درخواست اعتراضی که توسط زندانی و یا وکیل اش صورت می گرفت احکام زندان ولو در حد یک سال تقلیل می یافت، اما در این میان بودند افرادی مثل آقای میردامادی و آقا مصطفی تاجزاده مظلوم که برای به رسمیت نشناختن بیدادگاههای کودتا حاضر به اعتراض به حکم سراپا غیرقانونی و ظالمانه شان نشدند.

آقا محسن و آقا مصطفی دو چهره شاخص حزب مشارکت که از نخستین بازداشت شدگان پس از انتخابات بودند سرنوشتی تقریبا یکسان داشتندــ چه در حکم زندان و در حساسیتی که نهادهای قدرت نسبت به گذران تمام مدت احکام زندانشان داشتند ــ وچه در عدم برخورداری از امکانات قانونی نظیرکمترین مرخصی ها نسبت به سایرین ــ به استثنای معدودی ــ عموم زندانیان از این حقوق برخوردار بودند، با این اوصاف اگر چه بر این باورم که مظلومترین زندانی جنبش سبز کسی نیست جز مصطفی تاجزاده که الحق و الانصاف صبوری و ایستادگی اش بر آرمان حق انتخاب آزاد (چه در دوران مسولیت های اصلاح طلبانه اش و چه در زندان مسئولانه اش) که به رغم اعمال هر گونه محدودیت های غیرانسانی، توانی «مصطفی گونه» میخواهد که امیدوارم در این ایام مبارک هرچه زودتر شاهد آزادی سرافرازانه اش باشیم.

در این میان اما بخت ما را یار بود که به رغم دوری و فاصله ای که تا فضای پیشا ۸۸ با دوستان اصلاح طلب داشتیم، افتخار داشتم در کنار آقای میردامادی چهار سال از زندانم را بگذرانم که در این مدت جدای از همفکری وهم تحلیلی هایی که حاصل شد برایم درس آموزی های زیادی را نیز به همراه داشت، آقای میردامادی جدای از ویژگیهای ذاتی منحصر بفردی که داشتند اما پایبندی اش در عمل به عقل جمعی و تلاش خستگی ناپذیرش برای تشکیلات کم مانند بود.

اخلاق سیاسی، صداقت، صبوری و مدارا، تسامح و رواداری و ایمان قوی و محکم اش به اصلاحات جایگاهش را در بین همه طیف های سیاسی و سلیقه های درون زندان متمایز وبه نوعی ارتفاع داده بود. داشتن جایگاهی خاص و قابل اتکا برای زندانیان سبز و سیاسی که مسئولانه و مومنانه دفاع از حقوق و حریم مظلومان زندانی را سرلوحه خویش قرار داده بود، «آقا محسن» را به مرجعی بی همتا برای زندانیان بدل ساخت که در ایام کوتاه مرخصی هایش فقدان همفکری های دلسوزانه و شم مدیریتی ارزشمند و مشاورهای صادقانه اش با پدیداری مشکلات بر همبندیانمان عیان می شد.

نوع نگرش آقای میردامادی در زیست مشترک زندان «انسان محور» بود، به رغم داشتن پرنسیب های یک سیاستمدار برجسته و قرار گرفتنش در محوریت یکی از کانونهای موثر سیاسی داخل کشور و داشتن مرزبندی های روشن سیاسی و هویتی اما در مناسبات صنفی درون زندان اهتمامش معطوف به حقوق انسانی همه زندانیان به رغم تفاوت ها بود، از جایگاه و توانش برای کاستن از مرارت های خویش بهره نمی برد بلکه مهمترین دغدغه اش تقلیل مرارت های جمعی زندانیان بود.

با آزادی اش از زندان جسم، اگرچه جسم و تن رنجورش نشان از شش سال تحمل ستم را دارد اما فکر و روح آزاده اش تعالی یافته است که بی شک در شرایطی که ساختارهای سیاسی ما از فقر فکر رنج می برند. امید آنکه درایت و عقلانیتی ایجاد شود که بتوان از این فکر و روح متعالی برای جامعه استفاده کرد.

منبع: فیس بوک نویسنده