اگر مذاکرات هسته‌ای به نتیجه نرسد

چکیده :دلواپسانی که امروز اصرار بر شفافیت مذاکرات هسته ای دارند، در آن زمان و این زمان و همیشه از شفاف شدن تبعات اقتصادی این سیاست که بخش عمده آن بر گُرده ی مردم مستضعف کشورمان بوده است، فرار کرده اند. کاش می شد که به دقت و مستند همه ی این هزینه ها برای مردم شفاف می شد و آنگاه تیم مذاکره هسته ای نیز بده بستانی که در مذاکرات صورت گرفته را برای مردم توضیح می داد تا نهایتا معلوم شود چه از جیب مردم رفته و چه اضافه شده است....

کلمه – سید مسیحا موسوی:

مذاکرات هسته ای روزهای نفسگیر و حساسی را پشت سر می گذارد. مذاکراتی که می توانست و بهتر بود که خیلی پیش از این به نتیجه می رسید و با تعیین تکلیف آن، هزینه های بسیار بر کشور و مردم تحمیل نمی شد. پرونده ای که حداکثر نقطه بررسی باید در همان آژانس انرژی اتمی می بود، نه اینکه کار ما را به شورای امنیت، آن هم ذیل فصل هفتم منشوری بکشانند که امنیت کشور را زیر سوال ببرد و با منزوی کردن کشورمان باعث تحریم های بی سابقه و لطمات جبران ناپذیر به معیشت و زندگی مردم شود. به همین دلیل است که کسانی که از موانع توافق تاکنون بوده اند، باید حواس خود را جمع کنند که بار دیگر به مانعی برای این مهم تبدیل نشوند. در غیر این صورت معلوم نیست که با آگاهی بیش از پیش مردم از هزینه های ماجراجویی غیر عقلایی اقتدارگرایان که از جیب مردم پرداخته شده و هزینه هایی که بعد از آن نیز بر آن افزوده خواهد شد، چه اتفاقی خواهد افتاد.

سال ها می گذرد از زمانی که یک موضوع ابتدائا فنی، تکنولوژیک و علمی به یک موضوع سیاسی و سپس امنیتی و ناموسی برای کشورمان بدل شد. دلواپسانی که امروز اصرار بر شفافیت مذاکرات هسته ای دارند، در آن زمان و این زمان و همیشه از شفاف شدن تبعات اقتصادی این سیاست که بخش عمده آن بر گُرده ی مردم مستضعف کشورمان بوده است، فرار کرده اند.

کاش می شد که به دقت و مستند همه ی این هزینه ها برای مردم شفاف می شد و آنگاه تیم مذاکره هسته ای نیز بده بستانی که در مذاکرات صورت گرفته را برای مردم توضیح می داد تا نهایتا معلوم شود چه از جیب مردم رفته و چه اضافه شده است.

آنچه مسلم است دو نگاه به موضوع هسته ای می توان داشت: نگاهی ماجراجویانه، قدرت طلبانه، ایدئولوژیک و ناموسی که در آن انرژی هسته ای بهانه ای برای دعوا با جهان و سرکوب در داخل است؛ و نگاهی دیگر که با محور قرار دادن منافع ملی که حقوق مردم در راس آن قرار دارد، حقوق هسته ای کشورمان را دنبال می کند.

تیم مذاکره هسته ای تاکنون تلاش کرده تا ضمن رعایت حال دلواپسانی که قدرتی بیش از رای واقعی شان در جامعه را در ساختار حاکمیتی کشور دارند، حقوق ملی کشورمان را تامین کند. پشتوانه اعتمادی که این تیم، از رهبری نظام و عقلای محافظه کار گرفته تا منتقدان و تحول خواهان پشت سر خود دارند، بزرگ ترین پشتوانه آنهاست. یقینا اگر اراذل و اوباش سیاسی بخواهند در روزهای نهایی مذاکرات، کمترین سنگ اندازی در پیشبرد آن داشته باشند، همان طور که در سوی دیگر دنیا اوباما اراذل و اوباش سیاسی کشورش را رسوا کرد، در اینجا نیز رسوایی برای هم طرازان ایرانی آنها شکل خواهد گرفت. با این تفاوت که تندروهای سیاسی امریکا پیش مردم کشور خود شرمندگی از بابت تغییر قدرت خرید و توان اقتصادی و امنیت بابت پرونده هسته ای ایران ندارند، اما در اینجا و به محض شکست احتمالی مذاکرات، کسانی خواهند بود که به نام مورد بازخواست ملی قرار خواهند گرفت. کسانی از دولت قبل، کسانی چون سعید جلیلی و حامیان پشت پرده او، کسانی چون خطبای جمعه که بدون توضیح کافی به مردم درباره هزینه های پروژه هسته ای، شعار “انرژی هسته ای حق مسلم ماست” را به یک موضوع ناموسی بدل کردند و ….

در این بازخواست که مطمئنا به یک حرکت ملی بدل خواهد شد، دادگاه سختگیر افکار عمومی بعد از استماع گزارش های کارشناسی دقیق از هزینه های جاه طلبی برخی کم خردان حاکم بر سرنوشت کشور، به قضاوت خواهد نشست. بازخواستی که در آن هزینه های ماجراجویی آنها به ریز و جزیی برای مردم بیان شده و مسببان آن نیز در مقابل پرسشگری افکار عمومی قرار خواهند گرفت که انرژی هسته ای که شما می خواستید به چه قیمتی کسب می شود و از جیب چه کسانی.