نمایش رسیدگی به فساد و مالباختگان شگفت زده

چکیده : فرو کاستن موضوع فساد بزرگ، به پدیده‌ای به نام احمدی نژاد، ظلمی است به مالباختگان و توهینی است به شعور ایرانیان...

سیامک قادری

ظاهرا فقط بناست است کاسه و کوز ی ه فساد دامن گیر دهه ی گذشته، که از سوی معاون اول رییس جمهوری، بزرگترین فساد قرن خوانده شده ، فقط دامن معلول و آخرین حلقه از سلسله ی فاسد را بگیرد که در کارنامه‌اش ، مقاومتی اندک و از سر منفعت گروهی و شخصی را ، در برهه‌ای کوتاه ، مقابل یاران و اربابان سابق داشت.

کیست که فراموش کند که کارت های هدیه ی مرتضوی به نمایندگان مجلس رسید ، و در ماجرای استیضاح کردان این جریان فاسد، به مجلس راه یافت و پول حلقه فاطمی هم صرف راهیابی آنان شد، در مجلسی که بنا بود عصاره ملت باشد.

یا کیست که فراموش کرده باشد که ادعای فساد برادر رییس دستگاه قضا در همان مجلسی مطرح شد که خود شبهه ی فساد داشت و این ادعا که در مقابل بیش از ۷۰ میلیون ایرانی مطرح شد ، حرکتی هر چند نمایشی هم در دستگاه عدالت بر نیانگیخت!

این همه فاسد و حریص به بیت المال ایرانیان، چگونه به ساختار حکومتی که ادعای مسلمانی دارد راه یافت ؟ مگر نه آنکه صلاحیت نمایندگان از طریق نظارت شورای نگهبان، و صلاحیت مقامات دولتی از طریق نظارت مجلس بررسی می شود و این دستگاههای نظارتی از هر فرصت و تریبونی صلاحیت و فقدان صلاحیت آن را در سنجه ی ارادت به رهبری ارزیابی مدام کرده و به فرموده آن را فریاد می زدند؟

فرو کاستن موضوع فساد بزرگ و عظیم، به پدیده‌ای به نام احمدی نژاد، که متولد نشد جز با همکاری و همراهی و هماهنگی عده‌ای که امروز فریاد « دزد ، دزد » سر داده اند، ظلمی است به مال باختگان مظلوم و توهینی است به شعور ایرانیان.

مبالغی که این روزها با صفرهای رو به تزاید رونمایی می شود ، تنها بخشی کوچک از کوه یخی است که بسیاری دلسوزان ، سالها قبل ان را هشدار داده بودند.

فراموش نکرده ایم که مدعی پاکدستی که با شعبده بازی و همراهی بخش بزرگی از حاکمیت بر اریکه ی ریاست جمهوری نشست، در دوران حکومتش نیمی از درآمد تاریخی حاصل از فروش نفت را به امنای خود سپرد تا به اصطلاح تحریم‌ها را دور بزنند، ولی به گفته رییس جمهوری ، ملت را دور زدند و پول آنان را بالا کشیدند.

سخن از فساد هزاران میلیاردی یاران آن رییس جمهور، و سرقت پول بیت المال از سوی معاون رییس جمهور ، بقایی ، رحیم مشایی ، ملک زاده ، بابک زنجانی ، سعید مرتضوی ،محصولی ، زریبافان و … که از یاران نزدیک احمدی نژاد محسوب می شوند ، تنها بخش کوچکی از این یغمای تاریخی است.

بخش بزرگ و پنهان این فساد هنوز در انظار عموم سر بر نیاورده است و به احتمال زیاد تا قربانگاه بعد و قربانیان ضعیف شده بعدی ، مکتوم خواهد ماند .

اشاره ، به نهادهایی غیر از ریاست جمهوری است که از قبل فساد جریان یافته در ارکان حاکمیت در قوه قضا ، مقننه و نهادهای نظامی و انتظامی و موسسات و نهادهای خاص و نهادهای نظارتی بهره مند شده اند و شاید حجم و ارزش آن صدها برابر آنچه امروز در دادگاه مطرح است، باشد ولی به دلیل همراهی و عدم سرکشی آنان در قبال حکم حاکم بزرگ ، پرونده آنان برای بزنگاههای آینده بسته نگاه داشته شده است.

سخن از ولع سرقت اموال مردم تحت نظارت حکومت یا بیت المال مسلمانان هم تنها نیست ، بازی با ارز و طلا که ارزش پول مردم را چند وقته به یک سوم رساند هم ، خود قصه‌ای از این جریان توفنده فساد مقامات است.

اکنون نیمی از درآمد صد سال تجارت نفت یکی از برخوردارترین کشورهای جهان، در طول ۸ سال به یغما رفته است و گزارش آن از مال باختگان دریغ می شود که خطیب جمعه تهران در نماز جمعه آنان را به آمادگی برای سرکردن با یک وعده غذا ، هشدار داده و دعوت می کند.

همان کسی که قابله میلاد دروغ و تقلب بود و نفع و مصلحت آنان در تداوم وضعیت خاص در کشور و لاجرم ادامه تحریم‌ها و جریان فساد و تباهی ، در کشور ثروتمندی چون ایران ، سخن از یک وعده غذا برای ایرانیان دارد .

کیست که نداند ، اعتراض و خروش میرحسین موسوی با توجه به شناخت او از ساختار قدرت در ایران ، تنها به تقلب سیاسی ‌و انتخاباتی نبود.

تاکید او به عنوان بازمانده از نسل آرمانخواه انقلابی ، بر مردم به عنوان ولی نعمت ، یعنی این که گزارش مو به مو و تمام این راهزنی بزرگ تاریخ و تبهکاری قرن باید به مالباختگان یعنی مردم رسانده شود.

هشدار او را در بیانیه شماره پنج خود فراموش نمی کنیم که گفت: آمده بودم تا بگویم مردم از خدمتگزارانشان راستی و درستی می‌خواهند و بسیاری از گرفتاری‌های ما از دروغ برخاسته است. آمده بودم تا بگویم عقب‌ماندگی، فقر، فساد و بی‌عدالتی سرنوشت ما نیست. آمده بودم تا بار دیگر به انقلاب اسلامی آن گونه که بود و جمهوری اسلامی آن گونه که باید باشد، دعوت کنم.

او در منشور جنبش سبز یا بیانیه شماره ۱۸ خود، نیز در انتقاد از فساد مالی حاکم بر کشور و عدم وجود نظارت بر دستگاه‌های دولتی ، گفت: امروز بیت المال در معرض یغمای یغماگران قدیس‌مآب است و هنوز ملت علی‌رغم ادعاها و دستورهای شدید از شناسایی و معرفی و محاکمه این مفسدان چیزی ندیده است. کجا رفت آن پرونده بزرگی که در مجلس باز شد و یک‌شبه در یک معامله پایاپای بسته شد؟… چه کسی آن شجاعت را دارد که از فاجعه نبود کمترین نظارت مالی بر دستگاه‌های نظامی و امنیتی و نهادهای شبه‌دولتی که سراسر فضای اقتصادی کشور را تحت تاثیر خود قرار داده اند، دم برآورد؟

میر حسین به فساد نهادینه شده اشاره داشت که فریاد می زد : در لایه‌های درونی نظام، «ساختی محکم برای دفاع از منافعی شکل گرفته است که از عایدی صدها میلیارد دلار درآمد نفتی و واردات سالانه ۷۰ میلیارد دلار کالا و سلطه بر نهادهای پولی و مالی بدون نظارت‌های موثر نشات می‌گیرد».

میر محصور در بیانیه ۱۷ خود به صراحت می گوید: ما به شدت با فساد موجود که ناشی از سیاستهای سوء و عدم تدبیر است ، مخالفیم. ما می گوئیم نهاد بزرگ و تاثیر گذاری چون سپاه اگر هر روز چرتکه بیاندازد که قیمت سهام چقدر بالا و پائین رفته نمی تواند از کشور و منافع ملی آن دفاع نماید؛ هم خود به فساد کشیده می شود و هم کشور را به فساد می کشاند .

و باز در همان بیانیه تاکید می کند : حاضرم نشان دهم که امروز منافع و حقوق مستضعفان و کارگران و کارمندان و سایر اقشار ملت در یک فساد بزرگ در حال غرق شدن است.

او محصور یک مجادله سیاسی بر سر انتخابات و یغما و تاراج حق سیاسی مردم نیست ، میر حسین تاوان خروج و خروش علیه مفاسدی را می دهد که در ساختار جریان یافته و هر روز مفسدان با اجرای نمایش گونه‌ای سعی بر پنهان آن از مردم دارند و از همبن روست که تاکید دارد: تا وجود یک بحران جدی در کشور به رسمیت شناخته نشود، راهی برای خروج از مشکلات و مسائل پیدا نخواهد شد.

منبع: جرس