روزی یک وعده اختلاس رفاقتی

چکیده : امام علی هم خلیفه بود، امام بود. او هم عمامه به سر داشت و نماز جمعه می خواند. تریبون داشت و با مردم سخن می گفت، اما نمی گفت روزی یک وعده غذا بخورید. می گفت من با دو جامه کرباس و دو قرص نان سر می کنم اما شما نمی توانید مانند من باشید، ولی با تلاش و پرهیزکاری یاری ام کنید. حالا حامی دیرینه مفسدان و غارتگران بیت المال، لباس پیغمبر به تن کرده و کلام علی را 180 درجه برعکس کرده و می گوید مردم! روزی یک وعده غذا بخورید تا توهم اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبری عملی شود. وای بر ما که از علی دم می زنیم...

کلمه – پدرام شایسته:

اوضاع سرگیجه آوری داریم. مفاسد و اختلاس ها یکی یکی برملا می شوند. رئیس دولت از معاونش اعلام برائت می کند. معاون متهم به فساد می گوید چوب رفاقت را می خورم. پول های ملت را رفاقتی می خورند و می برند، بعد خطیب نمازجمعه از مردم می خواهد به جای سه وعده، روزی یک وعده غذا بخورند… وای بر ما که می گوییم پیرو علی هستیم.

امام علی هم خلیفه بود، امام بود. او هم عمامه به سر داشت و نماز جمعه می خواند. تریبون داشت و با مردم سخن می گفت، اما نمی گفت روزی یک وعده غذا بخورید. می گفت من با دو جامه کرباس و دو قرص نان سر می کنم اما شما نمی توانید مانند من باشید، ولی با تلاش و پرهیزکاری یاری ام کنید. حالا حامی دیرینه مفسدان و غارتگران بیت المال، لباس پیغمبر به تن کرده و کلام علی را ۱۸۰ درجه برعکس کرده و می گوید مردم! روزی یک وعده غذا بخورید تا توهم اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبری عملی شود. وای بر ما که از علی دم می زنیم.

روزگار پر تناقضی داریم. نماینده مجلس می پرسد چرا کسی از آنچه رحیمی فاش کرده، نمی پرسد. رحیمی لو داده که کسانی در قوای مقننه و قضاییه به مهندسی انتخابات پرداخته اند. معاون اول نظام فاش کرده که پرداخت های انتخاباتی را به درخواست مسئولان بلندپایه نظام انجام داده و مجرم کذایی را هم کسانی از دستگاه قضایی و مجلس به او معرفی کرده اند. نماینده دیگر مجلس می گوید در تلاش است تا نظر لاریجانی ها را برای اعلام اسامی ۱۷۰ نماینده جلب کند. باید دو برادر صاحب قدرت تایید بدهند تا اقدام مجرمانه فریبکارانی که صندلی های نمایندگی ملت را اشغال کرده اند، پیگیری شود. دو برادر دیگر لاریجانی ها اما همچنان مصون از پیگرد هستند. اتهام زمین خواری و رشوه گیری آنها را همه می دانند و کسی پیگیری نمی کند. وای بر کسانی که علی را نمی شناسند و لاف پیروی از او می زنند.

امام علی وقتی مطمئن شد که یکی از عواملش (ابن هرمه) به بیت المال خیانت کرده، دستور داد که از کار برکنار و زندانی اش کنند، به مردم معرفی اش کنند، آبرویش را بریزند و به دیگر همتایانش اعلام کنند که سزای خیانت به مردم چنین است. امام وقتی شنید که کارگزارش (عثمان بن حنیف) سر سفره پر آب و رنگ ثروتمندان بصره حاضر شده، آبروی او را در تاریخ برد و از خوش خوراکی در زمانه ای که فقرا گرسنه اند، برحذرش داشت. اما حتی به او هم نگفت که تو کمتر بخور، تنها گفت ملاحظه مردم را بکن، و فقط در مورد خودش گفت که من کمتر می خورم و می پوشم و باید چنین باشم، و باز گفت که شما نمی توانید مثل من باشید و … وای بر ما که از مرام علی بویی نبرده ایم و مدعی حکومت و ولایت علوی هستیم.

در زمانه عجیبی به سر می بریم. از مبارزه با فساد می گوییم و آن را بازیچه قدرت طلبی های سیاسی خود می کنیم. از مردم می گوییم و آنها را ملعبه دست ارباب قدرت می خواهیم. رای ها به حرام، پول ها به حرام، دزدی و اختلاس آزاد، امر به معروف ممنوع، سنگ ها بسته و سگ ها رها شده، دلسوزان در زندان و دزدان در خیابان… کاش ذره ای، فقط ذره ای راه و روش علوی را فهمیده بودیم که اگر چنین بود، اینگونه به نام نمازجمعه توهین به خلق خدا تحمیل نمی کردند.