این‌همه آشفتگی، چرا؟

چکیده :چرا صادق لاریجانی که تمام دادگاه ها و زندان ها و بازداشتگاه های این کشور تحت امر اوست، اینطور عصبی و مضطرب و انفعالی به موضوع حصر و محاکمه سران جنبش سبز واکنش نشان می دهد؟ آیا جز این است که انتشار چند جمله پیام استقامت میرحسین از بازداشت خانگی، ملات کاخ دروغ را برهم ریخته است؟ این اقتدار گریان و همیشه نگران که نه عرضه محاکمه دارد و نه جرئت رفع حصر، کجا بود وقتی در سالیان گذشته با پول محرومان و مستضعفان، فسادهای میلیاردی ایجاد کردند؟ ...

کلمه – سید حسین ناصری نیا:

سخنان رئیس دستگاه قضا شوکه کننده است. او یک مقام رسمی است؛ عالی ترین مقام قضایی کشور و رئیس یک قوه. اینکه رئیس دستگاه مسئول عدالت گستری به این صراحت از سخن گفتن موسوی با مردم بترسد، آن هم در محکمه ای که احیانا قرار است پس از اینهمه اتهام زنی های یکسویه تشکیل شود، حیرت آور است. لحن و ادبیات فرزند میرزا هاشم آملی بیش از اندازه عجیب است. آخر این همه دستپاچگی؟ این همه فاصله از مبانی فقهی و دینی؟

پس ما برای چه روضه می خوانیم و اشک می ریزیم که در روز عاشورا هلهله کردند و با هیاهو نگذاشتند حسین بن علی سخن بگوید؟ یعنی پس از پنج سال فحاشی و دروغ پراکنی و تهمت و تهدید، سران جنبش سبز حق ندارند در یک دادگاه علنی از خود دفاع کنند؟ مگر میرحسین و رهنورد و کروبی قرار است به مردم چه بگویند که صادق لاریجانی تا این حد از آن هراس دارد؟

نمی ترسیم، جرئت داریم، دستمان پر است، باکی نداریم! بر فرض که این ادعاها درست باشد، چرا در این پنج سال دستگاه قضایی برای محاکمه اعلام آمادگی نکرد؟ آیا جز این است که انتشار چند جمله پیام استقامت میرحسین از بازداشت خانگی، ملات کاخ دروغ را برهم ریخته است؟

بر فرض که رئیس دستگاه قضایی جمهوری اسلامی از محاکمه موسوی نمی ترسد. چرا از اینکه او لااقل در دادگاه بتواند حرف خود را بزند، بیمناک است؟ چرا نگران است که میرحسین فرضا از تریبون دادگاه درددل کند و سخن خودش را بگوید؟!

آقای رئیس قوه قضاییه و جناب رهبری کمی با خود فکر کنند. چرا کار نظام اسلامی به جایی رسیده که چند جمله اعلام موضع یک مرد ۷۴ ساله ی محصور در خانه و محروم از حقوق ابتدایی، اینچنین بزرگ و کوچک حکومت را به لکنت و آشفتگی و آشفته گویی انداخته است؟ چرا هر کس و ناکسی از عوامل حکومت به خود اجازه می دهد پشت تریبون ها حکم اعدام صادر کند اما نوبت به قوه قضاییه که می رسد منتظر کسب اجازه برای شروع روند محاکمه است؟

صادق لاریجانی که اقتدار دستگاه قضایی را فریاد می زند، پاسخ بدهد که چرا در این دیار عدالت اینقدر مضحکه شده که نماینده تندرویی همچون آقاتهرانی می گوید پیش شرط محاکمه موسوی و کروبی، اعتراض نکردن آنها به حکم اعدام است! چرا خود لاریجانی که تمام دادگاه ها و زندان ها و بازداشتگاه های این کشور تحت امر اوست، اینطور عصبی و مضطرب و انفعالی به موضوع حصر و محاکمه سران جنبش سبز واکنش نشان می دهد؟

به نظر می رسد استیصال و سرگشتگی آمران حصر غیرقانونی، بیش از آن چیزی است که تصور می شد. آنها از تناقض گویی درباره توجیه حصر شروع کردند، با چرخاندن شمشیر در هوا ادامه دادند و حالا به عصبانیت هایی از جنس دعواهای بچه گانه رسیده اند. وقتی سردار نقدی می گوید سگ کودتاگران نوژه به اینها شرف دارد، وقتی رحیمیان از سخت کشتن صحبت می کند، وقتی آقاتهرانی تمنای تعهد کتبی برای اعدام! دارد، وقتی آملی لاریجانی می گوید اگر رفع حصر شود محاکمه می کنیم به شرطی که حرفهای خودشان را نزنند! و بعد هنوز ۲۴ ساعت نشده دادستان کل کشور می گوید رفع حصر در دستور کار نیست؛ همه اینها یعنی اقتدارگرایان، پاک به هم ریخته اند.

اما این اقتدار گریان و همیشه نگران که نه عرضه محاکمه دارد و نه جرئت رفع حصر، کجا بود وقتی در سالیان گذشته با پول محرومان و مستضعفان، فسادهای میلیاردی ایجاد کردند؟ چرا دستگاه قضایی فقط وقتی به مردم و همراهان سبز مردم می رسد، چنگ و دندان نشان می دهد؟ چرا دندان های آنها برای مبارزه با مفسدان تیز نیست؟ آیا مردم جز این قضاوت می کنند که چاقو دسته ی خود را نمی برد؟