مطهری یک حزب تمام

چکیده : بصیرت در نظر شجاعت در عمل را به دنبال دارد . اینچنین است که آنچه به عنوان شجاعت سیاسی در” علی مطهری ” جلوه گر است از آن روست که او دقیقا می داند که در پی چیست ، از چه چیز باید دفاع کند وبر چه چیز بتازد . مطهری نشان داده در اشخاص – هر چند بزرگ – متوقف نشده و اصول و باورهایش را بر حب و بغض های شخصی ترجیح می دهد و بنا برآموزه های مکتب علوی ، عملکرد مسئولان را با معیار حق می سنجد و نه آنکه قول و فعل مسئولان را تحت هر شرایطی معیار حق بداند ...

مهرداد گرمسیری

مواضع اخیرآقای ” علی مطهری ” – نامه به ریاست محترم جمهوری درخصوص مخالف بودن حصرخانگی آقایان موسوی و کروبی با اصول متعدد قانون اساسی ، مکاتبه با آقایان حائری شیرازی و علم الهدی ، پرسش و پاسخ در دانشگاه مشهد و نطق ایشان در جلسه ی رای اعتماد دکتر فرهادی – باردیگر نشان داد که این چهره ی سیاسی دارای اصولی است که به سادگی از آنها دست برنداشته و نه گذر زمان و نه توجیهات و ادله ی غیر حقوقی او را از بیان آنچه حق می پندارد ، باز نمی دارند . این نوشته بدون داوری نسبت به آراء و مواضع این نماینده ی به واقع مستقل و آزاده ، در پی آن است تا تاکیدی داشته باشد بر ویژگی رفتار سیاسی علی مطهری .

جدای از صراحت توام با صداقت که در بیان مواضع ، مشی غالب ایشان محسوب می شود ،به نظر می رسد که ” مطهری ” به مثابه ی یک حزب دارای مانیفست است . مانیفست مانع از اعوجاج ، انفعال ، غافلگیرشدن ، فرصت طلبی و فرار از پاسخگویی شخص یا حزب می شود . کنش سیاسیِ ” علی مطهری ” لااقل در سالهای اخیر که به عنوان یک فعال سیاسی در صحنه ی سیاسی کشور ظهور پیدا کرده ، مشحون از چنین ویژگی هایی است . او فارغ از تشویق ها و تشرها ، طعن ها و لعن ها ، بدون فوت وقت به بیان مواضع خود در حوزه های مختلف سیاست داخلی و خارجی و فرهنگ و اجتماع می پردازد و مهمتر آنکه اغلب شیوه ی مکتوب و قالب نامهرا برای اعلام مواضع خویش برمی گزیند . به رغم آنکه به این امر واقف است که بیان مکتوب مواضع این امکان را به مخالفین او می دهد تا با یافتن تناقضات احتمالی او را به چالش بکشند . اما او تاکنون نشان داده که نه از مورد سئوال و تخطئه قرار گرفتن هراسی دارد و نه از تنها ماندن ابایی . در تایید طرح تفکیک جنسیتیِ شهردارِ تهران گوی سبقت را ازاصول گرایان و حتی جناب شهردارِ مردد می رباید و در پیگیری موضوع رفع حصر مهندس موسوی ، جناب آقای کروبی و سرکارخانم رهنورد ، از یارانِ اصلاح طلبِ آنها پیشی گرفته و ثابت قدم و خستگی ناپذیرجلوه می کند . این همه در حالی است که رفتار او به باور ناظرانِ منصف ، خالصانه و بی ریا ارزیابی می شود . موافقینش ویژگی او را ناشی از شجاعتش و مخالفینش محصول سادگی اش و یا اعتبارخانوادگی اش می دانند .

اما نگارنده بر این باور است که شجاعت یا سادگی وحتی خاستگاه خانوادگی هیچ یک به عنوان وجه تمایز” علی مطهری ” از سایر کنش گران سیاسی محسوب نمی شوند . همانطور که پیش از این بدان اشاره شد آنچه نقش آفرینی و چه بسا تاثیرگذاری ” علی مطهری ” را در فضای سیاسی کشور حتی از پاره ای از احزاب و گروه های سیاسی ، فراتر برده ، پشت گرمی به مانیفستی است که او هوشمندانه از آرمانهای اولیه ی انقلاب اسلامی ، قانون اساسی و سیره ی حضرت امیر(ع) استخراج و بی هیچ ملاحظه ، تبعیض و یکسونگری ، برآن پای می فشارد . مانیفست او شاقول اوست که به تناسب در برخی حوزه ها او را به اصلاح طلبان ودر پاره ای دیگر از حوزه ها ، به اصول گرایان نزدیک می سازد . شاهد این مدعا آن است که دولت اصلاحات و حتی شخص جناب آقای هاشمی رفسنجانی نیز درمقاطعی از نقدهای بی محابای او مصون نماندند .

به قول متفکری : بصیرت در نظر شجاعت در عمل را به دنبال دارد . اینچنین است که آنچه به عنوان شجاعت سیاسی در” علی مطهری ” جلوه گر است از آن روست که او دقیقا می داند که در پی چیست ، از چه چیز باید دفاع کند وبر چه چیز بتازد . مطهری نشان داده در اشخاص – هر چند بزرگ – متوقف نشده و اصول و باورهایش را بر حب و بغض های شخصی ترجیح می دهد و بنا برآموزه های مکتب علوی ، عملکرد مسئولان را با معیار حق می سنجد و نه آنکه قول و فعل مسئولان را تحت هر شرایطی معیار حق بداند .

فقدان مانیفست – یا درمواردی مغفول ماندن مانیفست به رغم وجود آن و به دلیل تعارض های ما هوی آن – همان خلأیی است که در رفتار سیاسی غالب احزاب و گروه های سیاسی مشهود است . متاسفانه احزاب و تشکل های سیاسی فعال در عرصه ی سیاسی کشور نوعا به جای تکیه بر اصولی مانیفست گونه و عاری از تناقض و ابهام ، بیشتر ذیل سایه ی نام های بزرگ و یا با حمایت دولتهای وقت رفتار سیاسی خود را تنظیم می کنند . چه بسا برآمدن نام هایی همچون ” علی مطهری ” و یا تا حدودی ” صادق زیبا کلام ” در سپهر سیاسی کشور و اعلام مواضع گاه و بی گاه ایشان ، ناشی و در عین حال نشانی از ضعف و فترت فعالیت حزبی و گروهی در عرصه ی سیاسی کشور باشد . اگر احزاب و گرو ه های سیاسی به خود نیایند شاید دور نباشد روزی که به جای آنکه حضور چهره های سیاسی در لیست انتخاباتی احزاب ، برای اشخاص امتیاز تلقی شود ، افکار عمومی در پی آن باشند تا دریابند که مثلا آقای” علی مطهری ” از کدام لیست انتخاباتی حمایت می کند !

هم آموزه های مدرنِ مکاتب سیاسی ، تحقق توسعه ی سیاسی را به تقویت تشکل ها و احزاب سیاسی و گروه گرایی به جای فرد گرایی ، مشروط کرده و هم آموزه های دینی ، آنجا که می فرماید : یدالله مع الجماعه .

منبع: خط امام