امام اگر نیست، انصاف کجاست؟

چکیده :آری اگر امام بود، الان بسیاری از اتفاقات مسیر و سرنوشتی معکوس داشتند و نمی رفت آنچه بر کشور و ملت به خاطر حاکمیت مطلق هشت ساله منگولیسم ها رفت! اما چه کنیم که بدبختانه امام نیست! انصافم آرزوست....

سیداحمدرضا احمدپور:

روایت علی مطهری از پرسش درباره «رفع حصر موسوی و کروبی» از رهبر انقلاب: «من قبلا درباره بصیرت صحبت کرده‌ام و این که نباید راه شهدا و راه انقلاب را گم کنیم. جرم اینها بزرگ است و اگر امام(ره) بودند شدیدتر برخورد می‌کردند. اگر اینها محاکمه شوند حکمشان خیلی سنگین خواهد بود و قطعا شما راضی نخواهید بود. ما اکنون به اینها ملاطفت کرده‌ایم.» (پایگاه خبری تحلیلی انتخاب)

گرچه مطهری گفته که “البته آن جلسه برای گفت و گوی بیشتر مناسب نبود” اما کاش سماجت به خرج می داد و می گفت که چقدر امام از این دوبزرگوار حمایت و پشتیبانی می کردند؟ و خلاف خواست رییس جمهور آنزمان از میرحسین حمایت کردند!

ای کاش مطهری می گفت که اگر زمان امام (ره) بود اصلا قضایای سال ۸۸ رخ نمی داد و تاکنون یکی از این دوبزرگوار رییس جمهور می شد و دیگری هم ریاست قوه مقننه! و امثال احمدی نژاد و مصباح و محمد یزدی و کوتوله های سیاسی جایی در قدرت نداشتند!

او باید می گفت؛ امام خمینی تا آخرین لحظات عمرشان دست از حمایت و پشتیبانی از آن دو بزرگوار بر نداشتند! و کروبی شجاع و امانتدار، همچنان وکیل و امینش بود و میرحسین موسوی مورد وثوق و رییس جمهورش و یا هردو از نزدیکترین ها به او و معتمد و مشاورین عالی او بودند!

مطهری باید می گفت که اگر امام خمینی بود تقلبی نبود تا حادثه تلخ ۱۳۸۸ رخ بدهد و آتش و دود و خونریزی خیابان های تهران را بپوشاند!

اگر امام بود ملاطفت که چه عرض کنم! هر چه بود میزان رای ملّت بود و حاکمیت قانون و نشستن منتخب مردم بر کرسی ریاست جمهوری بود نه کسی که نه تنها میزان را رای ملّت ندانست که صاحبان رای را خس و خاشاک خواند! و اینهمه فتنه گری و تقلب و تزویر و خدعه معاویه ای شکل نمی گرفت!

اینهمه زندانی و تبعیدی و محصورینی از یارانش نبود و فقیه عالیقدرش آنهمه سال حصر و محدودیت و محرومیت و رنج نمی دید!

اگر امام بود الان خیلی ها بر اریکه قدرت نبودند و خیلی ها بجای در حصر و تبعید و زندان بودن، در مقام عالی خدمتگذاری به مردم مشغول بودند و نظامیان در جایگاه واقعی خود!

اگر امام بود ایران الان در چالش مذاکرات هسته ای دست و پا نمی زد و گرفتار اینهمه تحریم های همه جانبه ی بدتر از جنگ نبود!

اگر امام بود پس از دوران جنگ تاکنون،به نفع منافع ملی و آسایش و امنیت و آزادیهای مردم، به نحو احسن قانون اساسی اصلاح می شد و صاحب اصلی قدرت و اقتدار یعنی مردم حاکمیت داشت و از تک صدایی خبری نبود!

آری اگر امام بود خلاف وصیت نامه امام ره هرگز گوشه ای از انقلاب مردمی ۵۷ در دست هیچ نااهلی قرار نمی گرفت و کوتوله های سیاسی میراث و ثروت ملی را به تلی خاک تبدیل نکرده بودند و عزت و اقتدار چند هزار ساله ایرانیان ارزان فروخته نمی شد! و شاید هرگز در کنار گوش ایران اسلامی فرقه ای خشونت بار اعلام خلافت در ممالک اسلامی نمی کرد!

آری اگر امام بود، الان بسیاری از اتفاقات مسیر و سرنوشتی معکوس داشتند و نمی رفت آنچه بر کشور و ملت به خاطر حاکمیت مطلق هشت ساله منگولیسم ها رفت! اما چه کنیم که بدبختانه امام نیست! انصافم آرزوست.

و در پایان اینکه ظلم به هر میزان و شدت و حدت ظلم است و هرگز ملاطفت به حساب نمی آید.

منبع: فیس بوک