پنج سال پس از آن مناظره

چکیده :پنج سال پس از آن مناظره همچنان بر این اعتقادم که اصلاح طلبان از نظر رعایت اخلاق سیاسی، حفظ حرمت ها و رعایت انصاف، نمره قابل قبول تری از اصولگرایانی می گیرند که ادعای ارزش گرایی شان گوش فلک را پر کرده اما در رسانه های مجازی شان همچنان می توان اتهام زنی، ناسزاگویی سیاسی و ورود شرم آور به زندگی خصوصی رقبا را مشاهده کرد و البته کسی هم از این بابت دلواپس نیست!...

سجاد سالک

پنج سال پیش در ۱۶ خردادماه ۱۳۸۸ یکی از لحظات به یادماندنی مناظره های انتخاباتی رقم خورد. در شرایطی که دیالوگ های خاطره انگیزی میان محمود احمدی نژاد و مهدی کروبی رد و بدل می شد ناگهان احمدی نژاد برگی رو کرد که رقیب را شوکه کرد و در گوشه رینگ گیر انداخت. آن مناظره در حالی برگزار شد که احمدی نژاد زیر بار فشار سنگین ناشی حمله به همسر میرحسین موسوی در جلسه قبلی قرار داشت و حالا در مناظره جدید با این چالش مواجه شده بود که چرا دست به چنین کار غیراخلاقی زده است؟

فضا در حالی به سمت محکوم کردن چنان رفتاری پیش رفت که به یکباره احمدی نژاد توپ را در زمین مهدی کروبی انداخت و روزنامه حامی وی (اعتماد ملی) را متهم کرد که در مطلبی به همسر خودش تاخته است. کروبی در مواجهه با چنین اتهامی جا خورد و از انتشار چنین مطلبی ابراز بی اطلاعی کرد اما اعتماد به نفس بی مانندِ احمدی نژاد چنان بود که در واکنش گفت: شما وقتی از مطالب نشریه خود خبر ندارید چگونه می خواهید کشور را اداره کنید؟

در آن مناظره احمدی نژاد باز هم کار خود را کرد. هدفی نشانه گرفت، توپی شلیک کرد و فضا را به نفع خود تغییر داد اما ماه تنها برای یک شب پشت ابر ماند. عموم مردم نه اما ناظران پیگیر فضای سیاسی خیلی زود فهمیدند این روزنامه «اعتماد ملی» نبود که به موضوع همسر احمدی نژاد پرداخته بود بلکه روزنامه اعتماد در مطلبی به موضوع همسران کاندیداها (نه فقط همسر احمدی نژاد) پرداخته بود و بدون اینکه اهانتی انجام دهد موضوع را دستمایه مطلبی قرار داده بود. این موضوع را در آن شلوغی های ایام انتخابات شاید خیلی ها متوجه نشدند اما آنها هم که به موضوع پی بردند احتمالا تصور کردند که آن مطلبِ (از نظر احمدی نژاد) اهانت آمیز نه در روزنامه اعتماد ملی که در روزنامه اعتماد کار شده بود. ولی آیا اساسا آن مطلب حاوی اهانتی بود که احمدی نژاد را آنگونه برافروخته کرد؟ آیا مشکل این بود که احمدی نژاد روزنامه را اشتباه گرفته بود یا اینکه اساسا مطلب هم نکته اهانت آمیزی نداشت؟

به عنوان نویسنده آن گزارش، در روزهای پس از مناظره یکی از سوالاتی که ذهنم را مشغول کرد این بود که آیا در آن مطلب حرمت شکنی کرده ام یا اینکه قلمم جانب احتیاط را از دست داده و جوگیر فضای انتخاباتی شده است؟ در اینکه هنگام نگارش مطلب رو به کنایه آورده و دور بودن همسر احمدی نژاد از فضای سیاسی اجتماعی را سوژه گزارش کرده بودم شکی وجود ندارد اما آیا در آن مطلب اخلاق را قربانی کرده بودم؟

سوال دیگر اینکه احمدی نژاد با علم به تفاوت دو روزنامه اعتماد و اعتماد ملی دست به اتهام زنی زد تا از زیر بار فشار ناشی از بگم بگم مناظره قبل رها شود یا این که خودش هم دچار اشتباه شده بود؟

هیچ کس برای پاسخ به سوال دوم واجد شرایط تر از شخص احمدی نژاد نیست اما نباید انتظار داشت وی به این سوال پاسخ دهد چون اگر حالت اول درست باشد (علم به تفاوت دو روزنامه) رفتار غیراخلاقی اش را نشان می دهد و اگر حالت دوم رخ داده باشد بی اطلاعی اش را از تفاوت دو روزنامه عیان می سازد. با این حال اگر از بعد نتیجه گرایی نگاه کنیم خیلی فرقی نمی کند. وی به نتیجه مطلوبی که در آن مناظره می خواست رسید و حریف را خلع سلاح کرد.

اما درباره آنچه خود پنج سال پیش نگاشتم شاید آن ایام به واسطه هیجانات ناشی از انتخابات نمی توانستم قضاوت صحیحی داشته باشم اما حالا وقتی نگاهی مجدد به آن مطلب می کنم می توانم نظر دهم که عدم حضور همسر احمدی نژاد در عرصه های سیاسی، اجتماعی قطعا در آن سوژه بحث برانگیز، با نگاهی انتقادی بررسی شده اما آنگونه که احمدی نژاد ادعا می کرد هرگز قلم به بی اخلاقی آلوده نشده بود که به واسطه آن روزنامه اعتماد شایسته ملامت باشد.

راستش اگر قرار باشد نام آن مطلب را اهانت آمیز گذاشت نمی دانم آن هنگام باید در خصوص حرف های ناروایی که بعضا برخی رسانه های اصولگرا در خصوص زندگی شخصی همکاران مطبوعاتی مان می نویسند چه نامی باید گذاشت؟ اگر آن مطلب خاطری را آزرده کرد پس بر سر روح و روان فعالان سیاسی اصلاح طلب که در این سال ها انواع و اقسام اتهامات اثبات نشده را درباره خود و خانواده های خود شنیدند چه باید آمده باشد؟

پنج سال پس از آن مناظره همچنان بر این اعتقادم که اصلاح طلبان از نظر رعایت اخلاق سیاسی، حفظ حرمت ها و رعایت انصاف، نمره قابل قبول تری از اصولگرایانی می گیرند که ادعای ارزش گرایی شان گوش فلک را پر کرده اما در رسانه های مجازی شان همچنان می توان اتهام زنی، ناسزاگویی سیاسی و ورود شرم آور به زندگی خصوصی رقبا را مشاهده کرد و البته کسی هم از این بابت دلواپس نیست!

منبع: سلام نو