مشکل مبنایی مصباح یزدی با امام خمینی

چکیده :آقای مصباح با امام مشکل مبنایی دارد. امام معتقد بود مردم حتی آزاد بودند وهستند که به حکومت برمبنای اسلام نه بگویند ولی آقای مصباح برای مردم هرگز این حق را قائل نیست وسخن آقای قاضی زاده از تابعان آقای مصباح هم دقیقا برهمین مبنا ودرتقابل آشکار با اندیشه امام است. کاش آقای مصباح تکلیف خودش را با این روایت روشن می کرد که در تاریخ آمده پیامبراکرم به جناب امیر علیه السلام فرمود اگر پس از من مردم تو را برای خلافت انتخاب نکردند به کار خود بپرداز و در مخالفت با حقی که از تو ضایع شده است، هیچ اقدامی نکن....

غلامعلی رجایی:

گاه برای من مجلاتی با سلیقه های متفاوت می آید که در فرصت های مناسب آنها را مطالعه می کنم. یکی از این مجلات ماهنامه ای است بنام ۴۲ . در پیش شماره دوم این مجله که در بهمن ماه منتشر شده مصاحبه ای با امیرحسین قاضی زاده، عضو شورای مرکزی وسخنگوی سابق جبهه پایداری شده است. وی دراین مصاحبه در عبارت عجیبی که تقابل آشکاری با نظر امام خمینی دارد، گفته است:

” مردم را منشا قدرت ومشروعیت نمی دانیم.حتی مردم را منشا مقبولیت نظام هم نمی دانیم.”

این روزها از آقای مصباح هم جملاتی که البته تعجب برانگیز نیست نقل شده که امام در بیاناتش از حکومت اسلامی دم می زد.

ایشان گفته است امام تعبیر جمهوری را از آن جهت بکار می برد که این ادبیات مطابق شرایط روز بود! به تعبیر ایشان امام اساسا اعتقادی به جمهوریت نداشت. با این بیان آقای مصباح می توان چنین برداشت کرد که امام عملا چیزی را به زبان آورده که در دل نداشته لذا سرمردم را کلاه گذاشته و آنها را فریب داده است.

در اینکه هرکس می تواند و باید نظرخودش را بگوید نه تنها بحثی نیست بلکه به نظر من نفس اینکه هرکس بدون لکنت زبان وبودن ترس از پی آمدهای امنیتی و قضایی و.. آزادانه نظرش را بگوید، امری میمون و مبارک است. البته اگراین آزادانه حرف زدن اولا شامل هر کس با هر سلیقه در نقد یا مخالفت با نظر هر رده و مقام و مسئول بدون ترس و توجه به پی آمدهای قضایی و امنیتی باشد و ثانیا تنها به مخالفت با نظر”مقامات رفته” محدود نشود.

من واقعا نمی دانم امثال آقای مصباح که در چند ماه گذشته درایام انتخابات ریاست جمهوری خود را دارای چنان بصیرتی می دانست که مدعی بود در زیرآسمان کبود تفحصی کرده و فردی صالح تر از سعید جلیلی برای ریاست جمهوری نیافته است! چگونه از درک این عبارت بسیار روشن امام دربهشت زهرا که در ۱۲ بهمن ۵۷ فرمودند: من به اعتباراینکه مردم مرا قبول دارند دولت تعیین می کنم و توی دهن این دولت –بختیار – می زنم درمانده است. اگر البته درمانده باشد!

مشکل تفکرامثال آقای مصبحاح در این است که اختیار و قدرت مردم را در تشکیل یا تاسیس یک حکومت ،مستقل از خدا می دانند حال آنکه این قدرت درراستای قدرت خداست.

نقطه متقابل این تفکر، تفکرامام است که این دوقدرت را دریک راستا می داند.از منظر ایشان مردم دارای چنان اختیاری هستند که به حسب آیات قرآن می توانند به دعوت انبیای الهی حتی “نه” هم بگویند ودین پیشنهادی شان را نپذیرند .می توانند به دعوت اولیای الهی مبنی برتشکیل حکومتی برمبنای احکام اسلام “نه” بگویند چون این حکومت بناست برای آنها و درخدمت آنها باشد نه اینکه بخواهد بر آنها سیادت کند.

در اخرین روزهایی که امام در پاریس بود وشاه هم از کشور فرار کرده بود خبرنگاری ازامام پرسید:اگر مردم بگویند ما جمهوری اسلامی را که شما می گویید نمی پذیریم شما چه عکس العملی از خود نشان می دهید؟ امام درپاسخی هوشمندانه که حاکی از باورعمیق قلبی ایشان به نقش مردم درتعیین شکل حکومت بود، فرمودند: البته اینطور نیست واگر شما نگاهی به خیابانها بیندازید می بینید که مردم یکصدا می گویند ما جمهوری اسلامی را می خواهیم ولی اگر اینطور باشد که شما می گویید ومردم جمهوری اسلامی را نخواهند من ضمن اینکه به نظر آنها احترام می گذارم باز حرف خودم را می زنم.

آقای مصباح با امام مشکل مبنایی دارد. امام معتقد بود مردم حتی آزاد بودند وهستند که به حکومت برمبنای اسلام نه بگویند ولی آقای مصباح برای مردم هرگز این حق را قائل نیست و سخن آقای قاضی زاده از تابعان آقای مصباح هم دقیقا برهمین مبنا و در تقابل آشکار با اندیشه امام است.

کاش آقای مصباح تکلیف خودش را با این روایت روشن می کرد که در تاریخ آمده پیامبراکرم به جناب امیر علیه السلام فرمود اگر پس از من مردم تو را برای خلافت انتخاب نکردند به کار خود بپرداز و در مخالفت با حقی که از تو ضایع شده است، هیچ اقدامی نکن.