اندر حکایت فرمان “نابخشودنی”

چکیده :اگر کارنامه دولت محبوب شان افتخار آمیز است پس از چه می هراسند و اگر مایه ننگ و آبروزی است پس به جای تلاش برای انحراف افکار عمومی از آنان حلالیت بطلبید و اجازه دهید با خروج از بحران های داخلی و بین المللی کشور در مسیر عقلانیت قرار گیرد .ترجمان بصیرت را در ندیدن، نگفتن و تجاهر به نفهمی ندانید بلکه بصیرت را آگاهی، فهم و درک به موقع بدانید....

محمدتقی کروبی:

دو روز پیش سایت رهبری پوستری در باب جنبش اعتراضی ۸۸ یا به عبارت حاکمیت همان “فتنه ۸۸” منتشر کرد که در آن مهر قرمز حاوی فرمان «نابخشودنی» خودنمایی می کرد. نمی دانم انتشار این پوستر در راستای تهیج آتش تند پیاده نظام حاکمیت که در چند روز گذشته و به بهانه روز حکومتی ۹ دی بطور دستوری زنجیر پاره کرده و بر مردم و رهبران دربند معترضین می تازند بوده، یا اینکه انتشار این مطلب اتفاقی و ارتباطی با رفتار تند پباده نظام نداشته و ندارد.

به هر تقدیر این روزها اصحاب حاکمیت بنام روز تصنعی ۹ دی بر مردم معترض و رهبران دربند بی محابا می تازند. پرسش مهم و اساسی این است که چه اتفاق تازه ایی در این روزها حادث شده که حاکمان مان را چنین براشفته کرده؟ و چرا بعد از ۴ سال تجربه ناموفق، ماشین اتهام زنی حکومت مجددا به راه افتاده و بر روش شکست خورده خود اصرار می ورزد؟ در شرایطی که لجاجت و سیاست های حمایتی غلط اصحاب قدرت از دولت پیشین، کشور را در عرصه های بین المللی منزوی و در آستانه ورشکستگی قرار داده و بوی تعفن فساد مالی اقربای قدرت نه تنها کشور بلکه دول منطقه را در برگرفته، سخن از فتنه چه معنا و مفهومی دارد؟ در پاسخ به این چرایی برخی با اشاره به شکست سنگین کاندیدای مطلوب حاکمیت در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ که بواسطه مقاومت دلاور مردان و زنان جنبش توان تقلب دیگری نداشت، نتیجه گرفتند که این روش برای مرعوب کردن دولتی ها و احیای روحیه شکست خوردگان است. برخی هم بر این باورند که مجموعه تندرو درون حاکمیت با فرار به جلو، راه نقد عقلای جریان راست سنتی را با دوقطبی کردن کشور می بندند و اجازه بررسی کارنامه ی پر از فساد و تباهی را به رقیب درون جریانی خود نمی دهد.

با وجود درستی تحلیل های فوق الذکر بر این باورم که رمز فحاشی ۹ دی ایی این روزها مربوط است به افشای فساد کم نظیر مالی همسایه غربی مان ترکیه با پول های ایران. انحراف افکار عمومی از فاجعه صدور فساد به ازای صدور انقلاب و حیف و میل کردن اموال ریشه اصلی تاختن بر جنبش سبز و رهبران دربند است. وقتی انقلاب به پیروزی رسید همگان سخن از صدور انقلاب و تفکر ظلم ستیز آن می کردند اما در دهه چهارم و همزمان با اعمال ظلم و بی عدالتی و انتشار بی نظیر فساد داخلی آقایان به صدور فساد و تباهی مبادرت کردند و دولت اسلام گرای ترکیه را هم آلوده کردند. همانطور که میدانیم افشای فساد در ترکیه زمین لرزه ایی ۱۰ ریشتری ایجاد کرده و تمامیت دولت اردوغان را زیر سوال برده، درحالی که سکوت مرگ باری در زمین مال باخته یعنی کشورمان حاکم گردیده. مگر بخش اعظم این فساد و رشوه های کلان مربوط به اموال ملت ایران نیست؟ مگر بنام انرژی هسته ای و فروبردن کشور در باتلاق تحریم ها بستری بی نظیری برای فرصت طلبان فراهم نساختید تا بنام دور زدن تحریم ها منابع کشور را تخلیه کنند. هر روز با افشای ارقام نجومی و نام دلالی بی هویت یا یکی از همان مومنین مورد وثوق سیستم نظیر اقای ضراب دردمان تازه می گردد. از یکسو تصویر فقر و گرفتاری کشور و مردم مان را می بینیم و از سوی دیگر عیاشی کم نظیر عده ای کم ظرفیت با اموال کشور که نام سرباز ولایت بر خود نهادند. آری گرفتن رشوه و دخالت وزرا و آقا زاده ها ترک، کابینه اردوغان را به چالشی اساسی کشانده اما در تهران گرداندگان پشت صحنه و واسطه ها حتی مورد یک بازجویی ساده قضایی هم قرار نگرفته اند و مجلسی ها هم اساسا احساس وظیفه ایی در این باب نمی کنند. براستی کجایند آن مدعیان دروغین اسلام و انقلاب وقتی از اخبار کم نظیر حیف و میل کردن اموال کشور بدست عده ای فرومایه که همچون اموال، نام بسیج و شهدا را نیز به سرقت برده اند، می خوانند و دم بر نمی آورند.

بخش اعظم فساد مالی ترکیه با اموال نقدی کشورمان و بدست سربازان ولایت(به گفته اقای زنجانی) برای دور زدن تحریم ها رقم خورده است، در حالی که افشای ابعاد این فساد مالی نشان از دور خوردن ملت ایران بدست عده ای شیاد درون حکومت و واسطه ها مورد وثوق برخی از اصحاب قدرت است. در سال ۷۶ چند ده میلیون تومان پاداش به مدیران شهرداری و اهدای چند عدد تاب دسته دوم از شهرداری تهران به یکی از شهر های شمال تحمل نشد و بنام مبارزه با فساد حقوق اولیه متهمان رعایت نگردید و آنان از دادرسی عادلانه محروم گشتند. امروز مشکل چیست که نقل و انتقال دهها میلیارد یورو بدست چند بازرگان بی نام و نشان که به برکت پول های کشور عنوان تاجر را یدک می کشند و یا مفقود شدن چند میلیارد دلار در دولت پیشین نادیده گرفته شده و ارزش رسیدگی قضایی ندارد.

وضعیت اسف بار اقتصادی و سیاسی و فساد بی نظیر مالی درون حاکمیت بر کسی پوشیده نیست و می دانیم در این مقطع زمانی جامعه مان بیش از هر چیزی نیازمند آرامش است تا دولت منتخب مردم با اتکا به پایگاه مردمی و بهره گیری از نیروهای متخصص بتواند کشور را از لبه پرتگاه نجات دهد. اما از بد حادثه برخی با آرامش مشکل اساسی دارند، زیرا آرامش به معنای رویت کارنامه گذشته است- کارنامه ایی که دیگر خودشان هم توان ملاحظه نتایج اش را ندارند. این روزها حقانیت سخن و گفتار رهبران دربند بر همگان روشن است. پدرم در جریان مناظره از محبوب حاکمیت نسبت به بذل و بخشش اموال کشور پرسید و چنین روزهایی را پیش بینی کرد. مناسب است کسانی تمام قد در سال ۸۴ و ۸۸ دولت نامشروعی را بر مردم و کشور تحمیل کردند، امروز از فعل دیروز خود دفاع کنند. اگر کارنامه دولت محبوب شان افتخار آمیز است پس از چه می هراسند و اگر مایه ننگ و آبروزی است پس به جای تلاش برای انحراف افکار عمومی از آنان حلالیت بطلبید و اجازه دهید با خروج از بحران های داخلی و بین المللی کشور در مسیر عقلانیت قرار گیرد .ترجمان بصیرت را در ندیدن، نگفتن و تجاهر به نفهمی ندانید بلکه بصیرت را آگاهی، فهم و درک به موقع بدانید.

منبع: صفحه فیس بوک نویسنده