اما بعد از اربعین

چکیده : شعور حسینی یعنی دیگر نباید مظلومی زیر گام‌های ظالمان له می‌شود و شور و شعور مهدوی(عج) به اين مضمون است که بانگ «هل من ناصرأینصرنی» هنوز در گوش زمان پیچیده است و حسین(ع) می‌خواهد پسرش را به میدان بفرستد....

رضا فتوت کریمی*

اربعین دیگری گذشت و شور حسینی عاشقان حسین(ع) تبلوری دوباره یافت. این دور «کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا» تسلسلی زیباست. اما دیگر وقت آن رسیده است که شور حسینی به شور و شعور مهدوی(عج) تبدیل شود.

شعور حسینی یعنی دیگر نباید مظلومی زیر گام‌های ظالمان له می‌شود و شور و شعور مهدوی(عج) به این مضمون است که بانگ «هل من ناصرأینصرنی» هنوز در گوش زمان پیچیده است و حسین(ع) می‌خواهد پسرش را به میدان بفرستد. اما باز آیا با پیکر عربا عربا مواجه می‌شود یا به مدد لبیک گویانش جرثومه فساد و طاغوت برچیده خواهد شد؟ قاتلان حسین(ع) همان دعوت کنندگانش بودند که بهای حسین(ع) را به بهای مسین بخشیدند.

میان عمل به عهد و امل دهر، زمین و زمانه را برگزیدند. شعور مهدوی یعنی: عهدی مردانه. حسین(ع) دست پسرش را بالا گرفته امامت را برگزیده است و می‌گوید: هرکه مرا یارای یاری است، مهدی(عج) را یاری کند.نکند یاری او را به بهانه بهای دگر، ترک گویید که آنگه کربلای دگری و نینوا و عطش دگری به وقوع خواهد پیوست. مریدی حسین(ع) به عدد ایام نیست، چه دوستدارانی که در سپاه یزید بودند و یک شبه حسینی شدند مانند حر. میان یار یار و یار قال در ظاهر تفاوتی نیست. مبین سره از ناسره روز واقعه است.

خیل مشتاقان میلیون‌ها، اما خیل یاران گهگاه به عدد انگشتان دست هم نمی‌رسد. گدای عشق، تاج پادشاهی را به نگاهی از خمار چشم یار می‌بخشد، چه، لقمه زرین نیرزد به باختن قمار عشق. پویش و جوشش حسین(ع) منتهی و ملجأ هر آزاده‌ای است و حسین(ع) فقط مراد شیعیان نیست. زیرا راهبرد حسین(ع) در حذف هرچه نامردمی و ناپاکی از صفحه و صحنه روزگار است و این راهبرد با مهدویت است که همچنان تبلور دارد. صوت صور زمامدار زمان، رستاخیز یاران است و برگ‌ریز دونان و پلیدان.الا ای عاشقان حسین(ع)، شعور مهدوی یعنی هفتاد و دو مرغ پرگشوده کربلا در موعود زمان متجلی‌اند ولثارات حسین(ع) و هرکه دارد سر همراهی او، باید رسم رزم در ره جانان بیاموزد که حزب فاتحیم، به وعده رب الارباب و جانشینش روی زمین. دیگر زمان برخاستن است، نه فقط خواستن و شور حسینی‌صرف.

صرفه مستکبران عالم است و فوت کورسوی امید جمع مستان مست. از شیرخوارگان و نوباوه‌گان حسینی تا پیران و پیرغلامان حسینی و هر آزاد مرد و زنی از هر کیش و آیین وعقیده‌ای که در سر، مشق مشی «هیهات من الذله» دارد، باید کوچه‌های دلش را آب بپاشد و عطرافشانی کند که دیگر چشم به‌راه دوختن بس است. باید آماده صوت انا المهدی(عج) ایستاد، چراکه بخواهیم می‌آید. مهیای حضورش باشیم، هرچند که ما میزبانش نیستیم. مهمان این خاندانیم که «لولاک لما خلقت الافلاک» و هر چه فیض است، به واسطه کرم و کرامت‌شان است. حسینیان مهدوی و رهپویان طریقت عشق؛ بیاید شور و شعور را با هم درآمیزیم و طرحی نو در اندازیم.

*مدرس دانشگاه

** منبع: روزنامه قانون