بین سبز و بنفش فرقی نیست، آرزومون شکستن حصره

چکیده :از کسایی که بغض می‌فروشن، خنده‌هامونو وام می‌گیریم/ خونِ مون گردن یکی دیگه‌ست ... از "کُره" انتقام می‌گیریم/ نبض من رو بگیر و باور کن ، زندگی اولین نیاز منه/ همه‌ی صندوقا رو بشمارین، رای من روح اعتراض منه/ از مرور گذشته دس بردار، این همه ترس و انزوا بس نیست؟/ هشت سال تو سکوت جنگیدیم، یعنی این هشت سال مقدس نیست؟!/ هشت سالی که زندگیمونو، از یه جیغ بنفش پر کرده ...

مهدی ایوبی

مردمی که دوباره سبز شدن، مردمی که دوباره می‌خندن
مردمی که چشاشونو روی، هشت سالِ گذشته می‌بندن

مردمی که تو مستطیل سبز … معنیِ دل‌خوشی رو فهمیدن
مردمی که دوباره دنیا رو … زیر پایِ یه “مشهدی” دیدن

از کسایی که بغض می‌فروشن، خنده‌هامونو وام می‌گیریم
خونِ مون گردن یکی دیگه‌ست … از “کُره” انتقام می‌گیریم

نبض من رو بگیر و باور کن، زندگی اولین نیاز منه
همه‌ی صندوقا رو بشمارین، رای من روح اعتراض منه

از مرور گذشته دس بردار، این همه ترس و انزوا بس نیست؟
هشت سال تو سکوت جنگیدیم، یعنی این هشت سال مقدس نیست؟!

هشت سالی که زندگیمونو، از یه جیغ بنفش پر کرده
شب و روزِ رییس جمهورُ … وحشت لنگه کفش پر کرده

خنده‌هامون روی لبای هم، شادیامون کفِ ولی‌عصره …
بین سبز و بنفش فرقی نیست، آرزومون شکستن حصره

تو که خونِت فدای شهرت شد، ما هنوزم بهت بدهکاریم …
تو بخواب و بهشتو باور کن … ما تا “اعلام آرا” بیداریم!