شنود و بی خبری!

چکیده :پنجشنبه بیستم تیر ماه چهلمین روز درگذشت مهندس ساعد حجاریان بود. با ذکر خاطره ای از ایشان نوشته را به پایان می رسانم. روزی برای مشورت در امور تحصیلی فرزندانم به دبیرستان انرژی اتمی رفتم. مقداری سیم و وسایل دیگر را به من نشان داد، گفت: اینها را برای شنود در کانال کولر این اتاق پیدا کردیم. به من گفت: من جاسوسم و می خواهم بر ضد این نظام کار کنم که این اقدام صورت گرفته؟!! ...

سیدعلی صنیع خانی

در ادامه دلنوشته قبلی درمورد فرمان مولاعلی(ع) به مالک اشتر خطاب به حضرت استاد آیت الله موحدی کرمانی(دامت برکاته) در خطبه های نمازجمعه نوزدهم شعبان به فرازی از آن در مورد نصب عیون اشارتی داشتند که لازم دانستم حقیر هم توضیحی دهم و با ذکر مشاهداتی به عدم توجه به این مهم یا ناکارآمدی و بی توجهی و مصلحت اندیشی عیون اشارتی داشته باشم. قبل از طرح مشاهدات و اثبات برداشت لازم است به نکاتی پرداخته شود:

ویژگی و وظایف و حیطه عمل عیون:

اول آنکه چشم های بینای حاکم فقط و فقط نظاره گر عملکرد کارگزاران حکومت است آنهم در بعد وظیفه ای که نسبت به مردم و حکومت برعهده دارند.

دوم آنکه عیون نباید هیچ موردی را اگرچه کم و ناچیز بی اهمیت تلقی ننمایند.

سوم اینکه ممکن است حاکم در مواردی در صدور حکم اغماض نماید ولیکن عیون هرگز نباید کوچکترین اغماض و مصلحت اندیشی را دراین امر دخالت دهند.

چهارم که مهمترین است عیون از توانمندیهای بالایی در آگاهی ها و خودسازی و تسلط برنفس برخوردار باشند و کوچکترین نظرات و سلایق شخصی خودرا در این امر مهم دخالت ندهند.

پنجم هیچ کس حتی نزدیکترین، مطمئن ترین و متعهدترین ها هم از مأموریتی که او دارد مطلع نگردند.

و آخرین نکته آنکه این عیون غیر از عیون رسمی درحاکمیت هستند که لازمه هر حکومتی می باشد و آنها باید به وظایف خود آنگونه که باید و شاید عمل نمایند.والبته عیون برعملکرد عیون رسمی هم نظاره گرند و وظیفه ای بس سنگین تر درمورد عیون رسمی نسبت به سایر کارگزاران دارند.

۱- وظیفه حاکم و نقش عیون درمورد کارگزاران از دیدگاه امیرالمؤمنین(ع):

ای مالک، هرگز در جریان امور کشور و طرز سلوک حکام با رعیت لحظه ای غافل مباش، به جزئیات امور شخصاً رسیدگی کن و گزارشهای شخصی کشور را تا آخرین کلمه با کمال دقت بشنو. مقتضی است به منظور انجام این مسئولیت بزرگ بر عمال خویش گروهی بازرسان مخفی بگماری تا پنهان تورا از چگونگی مملکت مستحضر دارند. بازرسان باید رفتار فرمانداران را در حوزه مأموریت او با منتهای احتیاط مراقبت کنند و کوچکترین خلاف را بی درنگ به مرکز حکومت گزارش دهند.

این عمل چنان فرمانداران تورا در ایفای تکلیف محتاط و دقیق خواهد کرد که از بیم بازرسان پنهان در غیاب و حضور برهیچ حرکت مخالف اقدام ننماید.

به رعیت ظلم نکنند و در رسیدگی به مظالم و شکایات قوم خونسردی و تعلل رواندارند. در ان موقع که بازرسان برخیانت حاکمی شهادت دادند، اجازه داری آن دون فطرت پست را در کمال مذلت به سوی خود فراخوانی، آنچه را که از دیگران ربوده، تا آخرین دینار، از او بازگیری و بدان شکنجه و عذاب که قران دستور داده کیفرش دهی، اورا برای همیشه از خدمات دولتی محروم سازی و داغ ننگین خیانت را انچنان بر پیشانیش بگذاری که تا قیامت به هیچ وسیله ای سترده نشود و آن اندازه در فضیحت و رسوایی اش اصرار نمائی تا جهان باقی است سرافکنده و شرمسار بماند، تا همه اورا بشناسند و از سرگذشت او درس عبرت خوانند و درنتیجه از حدود و حق و حقیقت منحرف نشوند.”

۲- محدوده عمل حاکم و عیون درمورد مردم از دیدگاه آن حضرت:

مولا در فرازهای اولیه فرمان مالک را متوجه امر مهمی نموده که ذکر آن خالی از لطف نیست و آن چشم پوشی از عیوب رعیت است:

“ای فرماندار، رعایای تو از عیب منزه نیستند، ولی حق توست که همچون پدری غیور و مهربان بر نقائص اولاد خود پرده کشی و به شرم ساری آنها رضایت ندهی.

هرگز از اسرار محرمانه رعیت آنچه را که مربوط به مصالح کشور نیست دخالت مده و بر کشف راز مردم حریص مباش زیرا وظیفه تو حفظ قوانین اجتماع و انتظام مسائل معاشرت درمیان ملت است تا آن حدود که آشکار باشد.

ای آنکه از خداوند رازپوش طمع داری پرده از اسرارت فرونیندازد.پرده از اسرار مردم برنینداز.

فرماندار همچون رئیس خانواده ای است که عیوب اعضای خانواده را باید خود نقیصه و عیب بداند.

پس آنچنان که نقائص خود را می پوشانی نقائص دیگران را نیز بپوشان.”

و در عنایت به این مهم حضرت امام خمینی(س) در فرمان ۸ماده ای خود به کارگزاران به این امر تأکید فرموده اند:

“هیچکس حق ندارد به خانه یا مغازه و محل کار شخصی بدون اذن صاحب آنها وارد شود یا کسی را جلب نماید، یا به نام کشف جرم یا ارتکاب گناه تعقیب و مراقبت نماید. ویا کسی را جلب کند، ویا نسبت به فردی اهانت نموده و اعمال غیر انسانی اسلامی مرتکب شود. یا به تلفن یا نوار ضبط صوت دیگری، به نام کشف جرم یا کشف مرکز گناه گوش کند، ویا برای کشف گناه و جرم هرچند گناه بزرگ باشد، شنود بگذارد و یا بدنبال اسرار مردم باشد و تجسس از گناهان غیر نماید یا اسراری را که از غیر به او رسیده ولو برای یک نفر فاش کند. تمام اینها جرم وگناه بزرگی است و بعضی از آنها چون اشاعه فحشا و گناهان کبائر بسیار بزرگ است و مرتکبین هریک از امور فوق مجرم و مستحق تعزیر شرعی هستند و بعضی از آنها موجب حد شرعی می باشد.”

“موکّداً تذکر داده می شود که اگر برای کشف خانه های تیمی که اگربرای کشف خانه های تیمی و مراکز جاسوسی و فساد علیه نظام جمهوری اسلامی از روی خطا و اشتباه به منزل شخصی یا محل کار کسی وارد شدند و در آنجا به آلت لهو و یا آلات قمار و سایر جهات انحرافی مثل مواد مخدر برخورد کردند، حق ندارند آن را پیش دیگران افشا کنند، چراکه اشاعه فحشا از بزرگترین گناهان کبیره است و هیچ کس حق ندارد هتک حرمت مسلمانان و تعدی از ضوابط شرعیه نماید و حق جلب یا بازداشت صاحبان خانه و ساکنان آن را ندارد و تعدی از حدود الهی ظلم است و موجب تعزیر و گاهی تقاص می باشد.” (جلد۱۷ صحیفه امام ص۱۳۹)

سؤالم از حضرت استاد این است که در نصب عیون چه اقدامی صورت گرفته و عملکرد آنها را چگونه ارزیابی می فرمایند؟

عیون سازمانی که حضرت استاد دوران طولانی مسئولیت یکی از آنها را عهده دار بود و سایر رؤسای عقیدتی سیاسی نیروهای مسلح و نمایندگان ولی فقیه در سپاه و نمایندگان رهبری در سایر دستگاهها نمایندگان ایشان درمراکز استانها و ائمه جمعه سراسر کشور چه نقشی را در این باره ایفا نموده اند؟ چه نقشی ایفا نموده اند؟

حضرت استاد واقف هستند یکی از اصولی که رهبری نظام بر آن تأکید داشته اند جذب اکثریتی و دفع اقلیتی بوده در این باره چه کردیم؟!

قطعاً دراین مورد چندان توفیقی نداشته ایم و شواهد برآن هم است که برخلاف آن عمل نمودیم!!

موارد زیادی را برای عرضه کردن در ذهن دارم و فقط به دو مورد در یک روز که خود شاهد بودم، اکتفا می کنم.

بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ به اتفاق دو تا از فرزندانم در روز جمعه ۲۶ تیر ماه در نماز جمعه شرکت نمودیم. احتمال می دادم عده زیادی درنماز جمعه شرکت کنند لذا زودتر از همیشه وارد دانشگاه شدیم ولیکن امکان حضور در زمین چمن نبود و در شرق زمین چمن در فضای دانشکده هنرهای زیبا نشستیم و بعد از شنیدن سخنرانی خطیب قبل از خطبه های نماز، حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی تشریف آوردند.

شعارهایی سرداده شد متفاوت با شعارهایی که در همیشه ایام داده می شد ولیکن خطبه ها آغاز شد و پایان یافت. بلافاصله پس از قرائت سوره ای که معمولاً خطبه را با آن به پایان می رسانند، تعداد قابل توجهی از آنانی که صبح گاهان برای انجام مأموریت هایی در زمین چمن مستقر شده بودند، صفوف نماز را ترک کردند بگونه ای که تعداد اندکی از افرادی که در داخل زمین چمن بودند توانستند خودرا به صف مسئولین برسانند و لذا چون خروج افراد زمان بر شد و تشکیل صفوف و ارتباط با بیرون مقدور نگشت، آن روز مجبور شدیم نماز را فرادی اقامه نمائیم. به هرجهت دانشگاه را به مقصد خیابان دانشگاه محل پارک اتومبیلم ترک کردیم. نرسیده به چهارراه دانشگاه در پیاده رو جوانکی کم سن و سال که کاور پلیس را برتن داشت با بی حرمتی تمام گفت: برو توخیابان. گفتم برادر این چه برخوردی است که می کنی و نفر دیگری عذرخواهی کرد و ما هم پیاده رو را ترک کردیم. سرچهارراه افرادی که از خیابان قدس به پایین می آمدند تا وارد خیابان انقلاب شوند شعاری سرداده بودند که یاحسین… و وارد خیابان انقلاب به سمت شرق می شدند. عده ای از نیروها مسئولیتشان این بودکه افرادی را از صف بیرون بکشند و پس از ضرب و شتم به مدرسه ای که محل استقرارشان بود، منتقل کنند.

(صبح متوجه استقرارشان در آن دبیرستان شده بودم)

استاد عزیز، درهر دو اتفاق خالی کردن زمین چمن و اهانت و توهین به افرادی که درنماز جمعه شرکت کرده بودند و این واقعه اخیر عیون کجا بودند؟!!

اگر به درستی انجام وظیفه می شد، شاهد اتفاقات بعدی می بودیم؟!!

آنجاکه نباید دید، دیدیم و اصرار بر دیدن داشتیم:!!

چند مورد از موارد زیاد مشاهداتم در ارتباط با آنجایی که باید چشم پوشی می کردیم یا حداقل پرده دری نمی کردیم.

در دهه هفتاد که چند سالی مسئولیتی در نیروی انتظامی داشتم، مواردی را در ذهن دارم و از آن جمله شنود تلفن های دو نفر از همکارانم در معاونت مالی و خرید فرماندهی لوج که منجر به دستگیری آنها گردید و در بازداشتگاه وصال از یکی اقرار به ارتباط نامشروع گرفتند و دیگری توانست از خود دفاع کند. اولی محکوم به اخراج و دومی تبرئه شد. ولی دیگر برایش روحیه ماندن در نیرو نبود که بازنشسته شد. از آنجایی که اطلاع داشتم حضرت امام(ره) برای یک مورد شنود، دادستان کل کشور را عزل نمود. طی نامه ای به محضر فرماندهی کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای عملکرد ناصواب حفاظت اطلاعات نیرو را به استحضارشان رساندم. ولی مصلحت اندیشی مانع رسیدن نامه به محضرشان شد. و اگر نامه به استحضارشان می رسید و مرا احضار می کردند موارد عدیده ای را به استحضار می رساندم و دیگر مسئولیت سازمان مهم … را به آن فرد واگذار نمی کردند.

پنجشنبه بیستم تیر ماه چهلمین روز درگذشت مهندس ساعد حجاریان بود. با ذکر خاطره ای از ایشان نوشته را به پایان می رسانم. روزی برای مشورت در امور تحصیلی فرزندانم به دبیرستان انرژی اتمی رفتم. مقداری سیم و وسایل دیگر را به من نشان داد، گفت: اینها را برای شنود در کانال کولر این اتاق پیدا کردیم. به من گفت: من جاسوسم و می خواهم بر ضد این نظام کار کنم که این اقدام صورت گرفته؟!!

البته در این واقعه هم بازرسان مخفی و هم ناظران رسمی خلاف نظر مولا علی(ع) عمل نمودند.

واگر به فرمان مولا عنایتی می شد، نگرانیهای دلسوزان قطعاً کمتر و دلگرمی مردم نسبت به آینده نظام مسلماً افزون تر از حال می بود.

در نظر داشتم متعرض عیون رسمی شوم که طولانی شدن متن آنرا به زمانی دیگر موکول می نمایم. پایداری این نظام مستلزم همکاری همه کارگزاران و ملت است و اجرای فرمان مولا قطعاً نقش اساسی در این امر دارد.

به امید آن روز