برای رهنورد ومیرحسین وکروبی

چکیده : اکنون ما ساکتیم. بضرورت. مثل اقیانوس. اقیانوس آرام. موج های ما اما درراه است. موج های کوه مانند ما. کجاست زورق دزدان ودروغپردازان که دربرابرموج های بلند ما تاب آورد؟ بله، موج های ما در راه است. گرچه این روزها ادای زندگی کردن را درمی آوریم. وبه جلد خوشباوران فروشده ایم. ما این روزها درمحدوده ی دو”حماسه” غلت می زنیم. اگرشباهنگام با صدای غرشی وغریوی ازخواب بدرجستید، مهراسید. صدا، صدای موج های بلند ماست. حماسه این است. ...

محمد نوری زاد

این روزها ای عزیزان، ما جای خالی شما را با شکوفاندن شاخه های گل درقلبمان جبران می کنیم. وعطراین گلها را در رگهایمان بجریان درمی آوریم. ما این روزها بصلابتی فرا رفته ایم که: با چشمان شما به اطراف می نگریم. با قلب شما می تپیم. با لبهای شما سخن می گوییم وسرود می سراییم. وبا لبخند شما به قد وبالای کسانی تبسم می کنیم که درآینه بخود نگریسته اند وخود را احتمالاً “مرد” یافته اند. یاللعجب!

معتقدم درغیاب شما، کرکسها به جلد قناری فرو شده اند. ومن درحیرتم که اینان چرا این دروغِ بزرگِ خود را خود نیز باورکرده اند؟ کرکس کجا وقناری کجا؟

آهای بانوی خوب، آهای میرگرامی، آهای شیخ نیکبخت، ما را ببخشایید اگرکه شما را به حاشیه های معطل تارانده ایم. وبرایتان رجزهای پوک می پردازیم. این روزها زندگی کردن به طعم بی خیالی آلوده شده. وما، بی خیال شما شده ایم وبه همین رجزهای پوک بسنده کرده ایم.

اما نه، ما را نقشه ها درسراست. اکنون ما ساکتیم. بضرورت. مثل اقیانوس. اقیانوس آرام. موج های ما اما درراه است. موج های کوه مانند ما. کجاست زورق دزدان ودروغپردازان که دربرابرموج های بلند ما تاب آورد؟ بله، موج های ما در راه است. گرچه این روزها ادای زندگی کردن را درمی آوریم. وبه جلد خوشباوران فروشده ایم. ما این روزها درمحدوده ی دو”حماسه” غلت می زنیم. اگرشباهنگام با صدای غرشی وغریوی ازخواب بدرجستید، مهراسید. صدا، صدای موج های بلند ماست. حماسه این است.