انتخابات و گزینه های پیش رو

چکیده : اصلاح طلبی در هیچ شرایطی ، حتی بسیار بسته تر و ناهموارتر از اوضاع چند سال اخیر ، با حاشیه نشینی و عافیت جویی و سكوت و بی عملی - حتی به بهانه ی " نظریه ی بقا " سازگار نیست و نسبتی ندارد . كنش اصلاح طلبانه چیزی از جنس " دیفیوژن اكسیژن = نفوذ و نشت ماهرانه و صبورانه ی هوا " ست كه اگر از در بیرونش كنند ، از پنجره و حتی از روزنه به درون باز می گردد ، با حوصله و متانت !...

احمد پورنجاتی

من، چون تجربه ی عینی و ملموس مهاجر زیستی در بیرون از کشور را ندارم ، به ناچار از زاویه ی نگاه یک ایرانی داخل سخن می گویم . به باورم انتخابات ، هنوز و همچنان در پس زمینه ی افکار عمومی ایرانیان ، چیزی ناچیز و بی اهمیت و نادیده انگاشتنی نیست.

گمان ندارم حتی آنان که از آغاز انقلاب با ساختار سیاسی کنونی مخالف بوده اند یا بعد ها به هر دلیل به این اردوگاه پیوسته اند،نیز با همه ی کوشش برای وانمود کردن بی اعتنایی به انتخابات ، به ویژه برای ریاست جمهوری ، تا کنون از این ” سوژه ی وسوسه انگیز ” دست و دل شسته باشند ! البته مهم است که در مجالی فراخ تر به واکاوی و علت یابی این ” نقش مهره ی مار ” که انگاری در برهه ی انتخابات همه را -از برانداز تا اصلاح طلب و محافظه کار و جناح حاکم -از سوراخ و خلوت بیرون می کشد، بپردازیم اما واقعیت را که نمی توان نادیده گرفت که به رغم همه ی چالش ها و قهر و اردوکشی ها و بگیر و ببند و حصر و غث و ثمین و یسار و یمین کردن ها، اینک در آشکار و پنهان عرصه ی سیاسی کشور ، همه _ از غالب و مغلوب یا فاعل بالاختیار و مفعول بالاضطرار – در تب و تاب اند برای عرضه اندام و وزن کشی سیاسی و زیارت آستان قدرت . فارغ از انگیزه و نیت ، که هرکس روی تابلوی تبلیغاتی اش می نگارد. والله اعلم!

در عرصه ی عمومی جامعه نیز با وجود چهره ی نزار و کم اشتهایی موجود، اما به گواهی تجربه ای که هنوز معتبر است ، انتخاب رییس جمهوری برای بسیاری از مردم داخل کشور ، انگاری نوعی تداعی ابراز وجود است ، حتی اگر رای سفید به صندوق بریزند! اما این قلم ، قصد ندارد ” سر بی صاحب بتراشد “.

تنها به عنوان یک شهروند که به ” پارادایم اصلاح طلبی ” هم به مثابه هدف و هم خط مشی ، باور دارد ، چند پیشنهاد را که پیشتر نیز در برخی نوشته ها و گفتگوها ( به ویژه در روزنامه ی بهار و سالنامه ی اعتماد و بهار و شرق ) تقدیم کرده ام ، شفاف تر از پیش عرضه می کنم:

۱- اصلاح طلبی در هیچ شرایطی ، حتی بسیار بسته تر و ناهموارتر از اوضاع چند سال اخیر ، با حاشیه نشینی و عافیت جویی و سکوت و بی عملی – حتی به بهانه ی ” نظریه ی بقا ” سازگار نیست و نسبتی ندارد . کنش اصلاح طلبانه چیزی از جنس ” دیفیوژن اکسیژن = نفوذ و نشت ماهرانه و صبورانه ی هوا ” ست که اگر از در بیرونش کنند ، از پنجره و حتی از روزنه به درون باز می گردد ، با حوصله و متانت !

۲- زندگی و کنش و رشد اصلاح طلبی، ملازمه ی بی برو برگرد و گریز ناپذیر با حضور در عرصه ی قدرت ندارد . اگر اسباب آن با رعایت آداب شرافتمندانه فراهم شد ، چه بهتر. اما اگر نه، رو به قبله دراز نباید کشید!

۳- با توجه به هژمونی ” حضور احساسی و توده وار ” بدنه ی اجتماعی در عرصه های سیاسی و به ویژه انتخابات و کم رمق و کم عمق بودن ” پیوند اندیشگی ” در ساختار و سازمان اجتماعی جریان اصلاح طلب درون کشور ، تا اطلاع بعدی ، اولویت راهبردی اصلاح طلبی ، ” حضور فعال در عرصه ی کنش اجتماعی و گسترش مشی ” جامعه محور و نهادساز ” و البته برخورد فعال و ” مطالبه محور ” با تحولات پیرامونی ، از جمله ” انتخابات ” است.

۴- در آستانه ی انتخابات ۲۴ خرداد ، و با توجه به مجموعه ی پارامترهای سیاسی ، ارزیابی وضعیت درونی جبهه ی اصلاحات ، شرایط حاکمیت ، وضعیت پریشان طیف های غالب و مغلوب جبهه ی رقیب و نیز ذهنیت اجتماعی هواداران اصلاح طلبی و البته با رعایت قاعده ی عقلایی ” کاهش هزینه ی مبادله ” و حفظ سرمایه های اجتماعی و و جهه ی جهانی و…. پیشنهاد بنده کماکان عدم معرفی کاندیدا ست.( که البته در حال حاضر جز آقای خاتمی و سپس آقای هاشمی اصولا شخص دیگری در مقیاس رای آوری حداکثری مطرح نیست ) دلایل خود را در مورد عدم حضور اصلاح طلبان در عرصه ی رقابت های این دوره در همان گفته ها و نوشته ا آورده ام.

۵- کار بزرگ جریان اصلاح طلب در این دوره ، انتقال پیاپی دیدگاه ها و تحلیل های منتقدانه و البته مشکل گشا برای برون رفت کشور از این ورطه ی هولناک در همه ی عرصه های مدیریت کلان کشور ، اعم از سیاست داخلی و اقتصاد و فرهنگ و روابط بین المللی ست . اصلاح طلبان این بار باید در کنار بدنه ی اجتماعی خود ، مشی ” مطالبه محور ” را نه تنها از کاندیداها بلکه از مجموعه ی ساختار حاکمیت پی بگیرند.

۶- چه بسا، پس از ثبت نام و نهایی شدن آرایش کاندیداها، حمایت تلویحی از نزدیک ترین آنها به برخی مواضع اصلاح طلبی ، قابل بررسی باشد . اکنون برای نام بردن از کسی ، زودهنگام است .

۷- حساب انتخابات شوراها و به ویژه شورای شهر های بزرگ ( تهران ) را می توان به کلی از انتخابات ریاست جمهوری جدا کرد. و حتی لیست انتخاباتی جداگانه داد.

۸- بیت الغزل پیشنهاد های من: انتشار یک بیانیه ی جامه تحلیلی از سوی آقای خاتمی در باره ی هر گونه تصمیمی که قرار است بگیرند که البته تاکید بنده بر مفاد یاد شده است.

منبع: صفحه فیس بوک شخصی