بلاتکلیفی اصولگرایان
چکیده :تا شروع فعالیت های انتخاباتی نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری کمتر از 3 ماه باقی مانده و تا روز رای گیری 6 ماه، اما هنوز از گرمای لازم انتخاباتی خبری نیست. علی رغم همزمانی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری به نظر می رسد که این دو انتخابات باید از شور و حال بیشتری نسبت به انتخابات پیشین برخوردار باشد، اما چرا اینگونه نیست؟...
محمدهاشم مهیمنی*:
تا شروع فعالیت های انتخاباتی نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری کمتر از ۳ ماه باقی مانده و تا روز رای گیری ۶ ماه، اما هنوز از گرمای لازم انتخاباتی خبری نیست. علی رغم همزمانی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری به نظر می رسد که این دو انتخابات باید از شور و حال بیشتری نسبت به انتخابات پیشین برخوردار باشد، اما چرا اینگونه نیست؟
اولین نکته و مطلبی که جلب توجه می کند اینکه در جبهه اصلاحات و در میان اصلاح طلبان هیچگونه بحث، نشست، گفتگو، اجلاس و حرکتی دیده نمی شود.
بخشی از این بی تحرکی ناشی از عدم امکان و صدور مجوز برای اینگونه تحرکات و بخشی دیگر از عدم اقبال عمومی و اولیه از سوی جناح حاکم و دست اندرکاران انتخابات نسبت به آنان است. اگر هم نظر و یا حرفی وجود داشته باشد بر اعلام «عدم نیاز به حضور اصلاح طلبان» است و از طرفی شرایط برای ورود به این عرصه سیاسی سخت و پر هزینه می باشد و بدواٌ تردیدهای جدی نسبت به حضور در انتخابات ایجاد نموده است.
پس از آن و به صورت منطقی عدم امکان حضور برای اصلاح طلبان مسجل می گردد اگر چه عده ای قلیل و به صورت انفرادی اظهار نظر و تمایل برای ورود به عرصه انتخابات را مطرح می کنند، اما این عده آن قدر نفوذ، اعتبار و اثر بخشی ندارند که جبهه عمومی اصلاح طلبان را تحت تاثیر خود قرار دهند. از طرف دیگر اگر چه عده ای از صاحب نفوذان جبهه اصول گرا همچون آقای عسگر اولادی علامتهای مثبتی از خود بروز داده اند و اشاراتی نسبت به آقایان کروبی و موسوی داشته، اما اینها هم جامعیت و عمومیتی در میان اصول گرایان ندارند.
به نظر می رسد که تا این لحظه، در شرایط خاص و حاد سیاسی نوعی «بی تکلیفی» گریبان اصلاح طلبان را گرفته و احساس عدم وظیفه جهت رقابت در عرصه انتخاباتی برای آنان به وجود آورده است. از طرف دیگر در جبهه اصول گرایان نظرات و دیدگاههای متفاوتی وجود دارد؛ عده ای تمایل و گرایش به طرح «وحدت ملی» دارند که از سوی آقای هاشمی رفسنجانی مطرح شده، عده ای دیگر معتقد به رقابت «داخلی و جدی» در محدوده ی اصولگرایان هستند، و عده ای هم که بیشتر و تندتر هستند معتقدند که افرادی با «اعتقاد صد در صدی اصولگرایی» و پیروی محض از ولایت فقیه باید در عرصه انتخابات حضور یابند. در کنار این سه گروه، اصولگرایانی که با طیف رئیس جمهور همراهی دارند و امروز به نحوی طرد شده اند نیز عزمی جدی برای حضور در عرصه انتخابات دارند، ضمن اینکه معتقدند که اجرای انتخابات حتما در دست آنها خواهد بود.
این چندگانگی و عدم شفافیت در جبهه اصولگرایان و در جناح حاکم و دولتیان تا به امروز برگزاری انتخاباتی پرشور و رقابتی را در وضعیت تعلیق قرار داده است. به نظر می رسد که روشن شدن این موضوع به «بلاتکلیفی» پیش آمده در این جبهه پایان خواهد داد، منتهی زمان زیادی وجود ندارد و هر چه زودتر بایدتصمیم گیران حاکم سه موضوع را روشن نمایند؛ اول امکان و چگونگی ورود جدی و رقابتی اصلاح طلبان، دوم تعیین تکلیف جبهه دولتی اصولگرایان و سوم چگونگی اتحاد بین سایر اصول گرایان.
*استاندار گلستان و مدیرکل شوراهای وزارت کشور در دولت خاتمی
اکنون جنگ بر سر قدرت و تخریب و تهمت همچنان در جریان است و بیشتر هم خواهد شد. در حالیکه خامنه‌ای سعی می‌کند خودش را پشت پرده نگه دارد، و به صورت پنهانی و به صورت غیر مستقیم سیاست‌هایش را به اجرا بگذارد، احمدی نژاد سعی درد که نابسامانی‌های اقتصادی و سیاسی را به گردن خامنه‌ای بیاندازد، از طرف دیگر اصلاح طلبان هنوز از آمدن صریح به میدان پرهیز میکنند. هنوز باید منتظر بمانیم و ببینیم که چه کسانی و چه گروه‌هایی به میدان می‌آیند. ولی نباید اجازه داد که خامنه‌ای از پشت پرده هر کاری میخواهد انجام دهد، و او را هم به وسط میدان کشید.