ایران بزرگ و نیاز به یک تصمیم بزرگ
چکیده :ایران امروز نیاز به تصمیمهای بزرگ در حوزه سیاست داخلی، سیاست خارجی، کسبوکار مردم و اقتصاد کلان دارد تا از هدر رفت سرمایه تاریخی این کشور اجتناب شود. این تصمیم بزرگ باید در مسیر تعامل صلحآور با جهان، تعامل اعتمادساز با شهروندان، سازگار با رشد و توسعه شتابان اقتصاد و مطابق با شأن این سرزمین باشد. تصمیمی که منتقدان خارجی را متقاعد کند که تحلیلهای آنها درباره فقدان انعطاف ایرانیان نادرست بوده است و آنها را مجاب کند دست از محاصره اقتصادی ایران بردارند. ...
محمدصادق جنانصفت
ایران سرزمینی پر رمز و راز و ماندگاری است. اسکندر، چنگیز، تیمور، پادشاهان عثمانی، تزارهای روس و صدام حسین عراقی در ۲۵۰۰ سال تاریخ ایران به این سرزمین یورش آوردند تا آن را نابود سازند اما این آرزوی آنها لباس عمل نپوشید. سرزمین ایران و هسته مرکزی آن از دل گردبادهای مهیب تاریخی به سلامت عبور کرده و بیلیاقتی اکید قاجار نیز مانع از ماندگاری او نشده است. کژیها، کاستیها، بیبرنامگیها و برنامههای غلط و ناکارآمدی که دولتهای متوالی حاکم بر این سرزمین داشتهاند اما مانع از وجود و هستی این سرزمین نشده است.
ایران نامی پرآوازه و سرزمینی پربرکت است که از جای جای آن میتوان ثروت و درآمد به دست آورد. درآمدی معادل ۷۰۰ میلیارد دلار از ۱۳۸۴ تا امروز فقط از راه فروش نفت خام چیزی نیست که به سادگی بتوان از کنار آن عبور کرد. تولید سالانه ۱۰۰ میلیون تن محصول زراعی، دامی و باغی از این سرزمین که ارزش آن میلیاردها دلار است، نیز بخشی از تواناییهای سرزمین ایران است. وجود ۵ میلیون دانشجوی ایرانی در اخل و خارج که ۵ برابر ساکنان امارات متحده عربی و ۵ برابر ساکنان قطر است ثروت متراکمی است که چشمهای باز میخواهد تا آن را ببیند.
وجود مرزهای آبی و خاکی طولانی با کشورهای گوناگون که بازارهای مستعد برای خرید کالاهای ایرانی دارند و یکی از آنها به نام عراق سالانه ۵ میلیارد دلار بازار در اختیار ایران گذاشته است یکی دیگر از برکتهای این سرزمین است. ایران از دیرباز تاریخ تا امروز جاده ابریشم و جاده ادویه جهان بوده است و بازرگانان نامدار جهان در همه سدهای سپریشده کالای خود را از خاک ایران عبور داده و به مشتریان خود میرساندهاند. این قدرت ترانزیت ابریشم و ادویه اکنون جایش را به نفت و گاز و سایر کالاها داده است و میتواند محل درآمد بسیار بالایی برای این سرزمین باشد.
اقلیم متفاوت و چهار فصل این سرزمین گونهای است که به جهانگردان خارجی این فرصت را میدهد که صبح در کوههای سر به فلک کشیده کهکیلویه و بویراحمد اسکی کنند و عصر به کیش بیایند و تنی به دریا بزنند و این یکی از مزیتهای طبیعت شگفتانگیز این سرزمین است که میتواند سالانه میلیاردها دلار درآمد گردشگری برای ایرانیان به دست آورد.
با این همه امکانات و مزیتهای تاریخی و ژئوپلتیک، اما ایران امروز، حال و روز خوشی ندارد و کسبوکار و معیشت ایرانیان به سختی افتاده است. رشد شتابان نرخ تورم در سال ۱۳۹۱ که منجر به کاهش قدرت خرید شهروندان شده است و فلج اقتصادی این سرزمین در حال حاضر اندوهبار است. برای عبور از این شرایط غمانگیز و رسیدن به روزهای خوش و اوج چه باید کرد؟
برخی شاید باورشان باشد که ایران سرزمین طلسم شده است و مجموعه رویدادها و حادثهها و شرایط تاریخی و سرنوشت آن گونهای شده است که راه پیشرفت مسدود شده و افقی دیده نمیشود. این گروه برای اثبات ادعای خود به روزگار امروز و ۱۰ سال پیش اشاره کرده و معتقدند در حالی که سایر جامعهها با سرعت و شتاب امکانات مادی خود را گسترش داده و سهم خود از تولید و تجارت جهان را افزایش دادهاند، ایران در حال حاضر جایگاهش کوچکتر شده است و همین را نشانه نازایی این مرز و بوم میپندارند.
گروه دیگری از جمله نگارنده اما به این سرزمین و تواناییهای تاریخی و طبیعی آن باور دارد و میداند که این روزهای سختی و عسرت نیز میگذرد. ایران عزیز آنقدر توانایی و نیرو دارد که از مهلکهای که اکنون در آن گرفتار شده است عبور خواهد کرد. ایران بزرگ است و روزهایی میرسد که مردان و زنان بزرگ و دلسوز سرنوشت آن را در اختیار میگیرند. آنها کسانی هستند که دولت را برای گروه و باند خود نمیخواهند، گروهی که بزرگترین آرزوهایشان سرکوب و منکوب کردن رقبای سیاسی با استفاده از ترفندهای ناجوانمردانه است.
ایران، سرزمین بزرگی است و نیاز به مردان و زنان بزرگی دارد که دلی چون دریا دارند و اندیشهای فراخ که در آن بزرگی و رفاه مردم حرف اول را میزند. مردان و زنانی از جنس عظمت ایران که آرزوهای حزبی و گروهی حقیر را کنار گذاشتهاند و به بزرگی این کشور طرح و برنامههای بزرگ دارند. هیچ فرد، سازمان، نهاد و گروهی نمیتواند در بلند مدت به این سرزمین آسیب برساند و جایگاه خود را هر چند رفیع از دست خواهد داد اگر برای آبادانی این مرز و بوم تلاش نکند. ایران امروز نیاز به تصمیمهای بزرگ در حوزه سیاست داخلی، سیاست خارجی، کسبوکار مردم و اقتصاد کلان دارد تا از هدر رفت سرمایه تاریخی این کشور اجتناب شود.
این تصمیم بزرگ باید در مسیر تعامل صلحآور با جهان، تعامل اعتمادساز با شهروندان، سازگار با رشد و توسعه شتابان اقتصاد و مطابق با شأن این سرزمین باشد. تصمیمی که منتقدان خارجی را متقاعد کند که تحلیلهای آنها درباره فقدان انعطاف ایرانیان نادرست بوده است و آنها را مجاب کند دست از محاصره اقتصادی ایران بردارند. این تصمیم بزرگ باید شهروندان ایرانی را به این نتیجه برساند که میتوانند با آرامش و خیال آسوده برای کسبوکار و زندگی خود در این سرزمین برنامهریزی کنند.
منبع: ماهنامه صنعت و توسعه
ایول عمو صادق