بیمار سازی در زندان

چکیده :جناب آقای محمد جواد لاریجانی، آیا شما به عنوان متولی احقاق حقوق زندانیان خود را در بیماری زندانیان سهیم نمی‌دانید؟...

زهرا ربانی املشی:

بسمه تعالی

جناب آقای محمد جواد لاریجانی، رئیس ستاد حقوق بشر قوه قضائیه

با سلام و آرزوی توفیق

مسلماً شما اطلاع دارید که در اسلام اصولا سه نوع زندان وجود دارد:

۱ – زندان به عنوان حد، مانند زندانی نمودن آمر به قتل، ۲ – زندان به عنوان تعزیر نسبت به جرائم خاصی که حاکم شرع واجد شرایط تشخیص دهد ۳ – زندان اکتشافی یعنی زندانی نمودن متهم قبل از اثبات جرم برای تحقیق و کشف جرم.

ولی نوع چهارمی از زندان که امروزه متداول شده و متأسفانه جنابعالی این موضوع اظهر من الشمس را انکار می کنید زندانی سیاسی است که در هیچ کجای اسلام جایی ندارد و تغییر نام زندانیان سیاسی به زندانیان امنیتی چیزی را عوض نمی‌کند.

در سیره پیامبر و حضرت امیرالمؤمنین(ع) چنین بوده که منتقدان را تشویق و اکرام میکردند و مخالفان سیاسی خود را تا زمانی که دست به سلاح نمی بردند و در عمل دشمنی و خصومت نمی کردند تحمل می‎نمودند و برخوردی با آنان نداشتند.

با کمال تأسف باید گفت که وضعیت و شرایط زندانهای کنونی، از نظر کیفیت و کمیت هیچ شباهتی با زندان صدر اسلام ندارد; در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمودند: “شیوه پیامبر(ص) چنین بود که فرد متهم به قتل عمد را شش روز زندانی می‎نمود، اگر در طول این مدت اولیای مقتول دلیل و بینه‌ای برای اثبات قتل اقامه می‎نمودند که رسیدگی می کرد وگرنه او را آزاد می‎نمود.” (وسائل الشیعه، ج ۱۹، ص ۱۲۱) . دقت شود این حکم در مورد قتل عمد است.

از دیدگاه اسلام، اگر بر فرض، در مواردی که حبس بر کسی جایز باشد، شخص زندانی دارای حقوق و مزایایی است که از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره نمود: حفظ حیثیت و کرامت و حقوق انسانی او، مراعات نیازهای مادی و معنوی زندانی از قبیل بهداشت و تغذیه کافی و امکانات مناسب، امکان ملاقات زندانی به تنهایی با همسر خود، لزوم توجه مسئولان جدید قضایی نسبت به اوضاع و احوال زندانیان گذشته، ضامن بودن حکومت در صورت کوتاهی و یا زیاده روی نسبت به حقوق زندانیان، مراعات شؤون دینی زندانی، حق داشتن وکیل برای دفاع از حقوق خود و….

از موارد بالا شاید مهترین آن حفظ حیثیت و کرامت انسانی است که منحصر به مسلمان و مؤمن هم نیست و در شرع و قانون اساسی روی آن تأکید شده است. شخص زندانی در صورت تعدی به یکی از حقوق ذکرشده، حق دارد به دادگاه صالحی که مورد رضایت طرفین باشد شکایت نماید.

متأسفانه امروزه یکی از رفتارهای ناروایی که به خصوص درمورد زندانی سیاسی اعمال می‌گردد اقرار گرفتن به زور ارعاب و تهدید و کتک و هتک حرمت است که تأسف بارتر اینکه شاهد جان باختن بعضی از این عزیزان هموطن تحت همین عنوان(اقرار گرفتن) نیز بوده ایم، اقراری که به هیچوجه از نظر شرعی قابل استناد نمی باشد. امام صادق(ع) در روایتی فرمودند: “هر کس در حالی که او را عریان نموده باشند یا در حال ترس و زندان و در اثر تهدید به چیزی اقرار نماید، نباید بر او حد جاری شود” دیگر چه رسد به شکنجه‌های قرون وسطایی.

یکی دیگر از مسائلی که باعث می‌شود زندانی تحت فشارهای به‌خصوص روحی قرار گیرد محرومیت از حق ملاقات منظم و حضوری با خانواده و بستگان است که این امر سبب نگرانی همه زندانیان و به‌خصوص مادران زندانی است که گاهی افرادی به خاطر اعتراض به این وضع جان خود را به خطر می‌اندازند و دست به اعتصاب غذا می‌زنند.

در سیره علی(ع) تنها چیزی که در زندان از فرد زندانی سلب می‌شود آزادی اوست و کتک زدن و امثال آن سبب واجب شدن قصاص و پرداخت دیه بر ضارب می‎شود و از آن مهمتر فشار آوردن و ایذاء اطرافیان زندانی نمی تواند هیچگونه وجه شرعی و قانونی داشته باشد به خصوص اگر این اطرافی کودک خردسال و نوجوان باشد.

جناب آقای لاریجانی؛ ممنوع الخروج کردن مهراوه فرزند نسرین ستوده آیا علت دیگری غیر از ایذاء مادر دربند را دارد ؟ مهراوه ۱۳ ساله که قلب و دلش در دست شما اسیر است کجا می تواند برود؟ که شما با این حکم آزار و اذیت نسرین را باعث شده و سلامتیش را با خطر جدی مواجه نموده‌اید.

جناب آقای لاریجانی؛ شما مسئول و رئیس ستاد حقوق بشر در قوه قضائیه در ایران هستید. حقوق بشر در اسلام و در قوانین بشری تعریف و الگویی دارد. در کجای رفتار پیامبر(ص) و علی(ع) با خانواده فرضاً مجرم هم چنین رفتاری انجام می شد؟ در سیره اهل بیت اگر کسی مجرم هم شناخته می شد و او را زندانی می کردند، همه کیفرها با انگیزه اصلاح فرد و تأمین مصالح جامعه بود نه به انگیزه انتقام گرفتن و نابود سازی شخص و یا شکستن شخصیت و تحقیرو بیمار و ناتوان سازی او.

در این سه و اندی سال چند نفر (طبق آمار خود قوه قضائیه) جان خود را زیر شکنجه از دست داده‌اند؟ ( محسن روح الامینی- امیر جوادی فر- محمد کامرانی- زهرا بنی یعقوب – محمدرضا سرداری- زهرا کاظمی – ستار بهشتی و…….)

چند نفر در زندان بیمار شده اند و آنموقعی آزاد شدند که کار تمام شده بود و بیماری وخیم و لاعلاج شده بود؟(احمد قابل- هدی صابر و……..)

چند نفر به دلیل عدم دسترسی به موقع و کافی به دکتر متخصص و بیمارستان دچار تشدید و مزمن شدن بیماری شده‌اند؟ (میر حسین موسوی – مهدی کروبی- مهدی خزعلی- مهدی هاشمی – محمودی- عرب سرخی- سحر خیز- علیرضا رجایی- محسن امین زاده – منصور اسانلو – رضا شهابی و…..)

چند نفر در زندانند و نیازبه معالجه دارند ولی مقاما ت زندان به هر دلیلی مانع اعزام آنها به بیمارستان می شوند؟ (محمد صدیق کبودوند زندانی سیاسی که معاون دادستان از قول همسر او گفته که اعتصاب و مرگ زندانی سیاسی برای ما مهم نیست- نسرین ستوده که در اثر اعتصاب غذای طولانی حال مساعدی ندارد و کاهش وزن و افت فشار نگران کننده‌ای دارد. و…..)

جناب آقای لاریجانی

دسترسی به امکانات لازم پزشکی از حقوق اولیه زندانی است و اگر چنانچه بیماری‌ها انکار شود واین امکانات در اختیار زندانی قرار نگیرد مسئول این بیمار سازیها چه کسی است؟ زندان، رئیس زندان، رئیس قوه قضائیه، شما به عنوان رئیس ستاد حقوق شر دستگاه قضایی و یا دیگری؟

آیا این همه آزار و اجبار برای اقرارهای اغلب نابجا چه اعتباری برای دستگاه قضا دارد؟ آیت الله منتظری در پاسخ به استفتایی در این با ره، اقرار را به دو نوع تقسیم کرده‌اند:

“یکی برای ثبوت جرم و دیگری برای کشف امر مجهول، در مورد اول باید گفت : یکی از راه های ثبوت جرم اقرار متهم علیه خودش می‎باشد; ولی اقرار شرایطی دارد، و از جمله این که در حالت طبیعی و عادی و آزادی کامل و بدون اکراه و تهدید باشد. اما در مورد گرفتن اقرار برای امر مجهول، چنانچه از روی تهدید و یا فشار روحی و یا تعزیر باشد، نه برای محکومیت اقرار کننده اعتبار دارد و نه اساسا شرع مقدس چنین اجازه ای داده است. ( ج۲ دیدگاه ها- ۴۹۸ ) ”

جناب آقای لاریجانی

آیا شما به عنوان متولی احقاق حقوق زندانیان خود را در بیماری زندانیان سهیم نمی‌دانید؟

آیا شما خود را در اذیت همسران و فرزندان به دلیل در بند کشیدن همسران و پدر و مادرانشان شریک نمیدانید؟ آیا خود را در مرگ دربندانتان شریک نمی دانید؟

بیایید به حرمت پدربزرگوارتان و به حرمت نانی که ایشان تحت عنوان شاگرد و سربازامام زمان به شما داده اند، حقوق و کرامت زندانیان را ارج نهید و به جای انکار وجود زندانی سیاسی، حقوق از دست رفته‌شان را به آنان بازگردانید. امروزه در بسیاری از کشورها تجمع و راهپیمایی اعتراضی انجام می‌شود آیا آنها هم زندانهاشان را از معترضین پر می کنند؟ یا سعی بر اجابت خواسته‌هایشان می کنند؟ مردم ما اینهمه تجمع میدان تحریر قاهره مصر را می بینند و در حسرت یک رفراندوم یا راهپیمایی ساده غبطه می‌خورند.

بیایید کرامت انسان‌ها را حرمت نهید چرا که خداوند فرموده است : هر کس که بنده مؤمن مرا خوار سازد، در حقیقت با من به معارضه و جنگ پرداخته است. و نیز به قانون اساسی عمل کنید که می گوید: “هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده، به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است .”

جناب آقای لاریجانی

حتماً آن روزی که شما چنین مسئولیت خطیری را پذیرفتید به این امر واقف بودید که آبروی مؤمن از حرمت کعبه بالاتر و خون یک مؤمن به اندازه خون همه بشریت است، بیایید درچند صباح باقیمانده مسئولیتتان نام نیک و باقیات صالحات از خود به جای بگذارید و به این مورد پرداخته و تحقیق کنید و به ملت توضیح دهید که در زندان‌های ما مگر چه می‌گذرد که دائم بیمار سازی می‌شود؟ و گاهی هم خونی به ناحق ریخته می‌شود؟ توفیق شما را در این مهم از درگاه خداوند خواستارم.

زهرا ربانی املشی- ۱۲/۹/۱۳۹۱

منبع: جرس