فعالان صنفی معلمان؛ قربانیان تفکر سرکوب

چکیده :معلمان زندانی و فعالان صنفی فرهنگیان هم چنان با احکام سنگین و سخت گیرانه در حبس به سر می برند و علیرغم درخواست تشکل های صنفی و مجامع ملی و بین المللی کمترین انعطافی در برخورد با معلمان فعال ازسوی دستگاه های قضایی و امنیتی دیده نمی شود. ...

کلمه- زهرا صدر: معلمان زندانی و فعالان صنفی فرهنگیان هم چنان با احکام سنگین و سخت گیرانه در حبس به سر می برند و علیرغم درخواست تشکل های صنفی و مجامع ملی و بین المللی کمترین انعطافی در برخورد با معلمان فعال ازسوی دستگاه های قضایی و امنیتی دیده نمی شود.

به گزارش کلمه، سخت گیری بر معلمان از آغاز دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد شروع شد و پس از انتخابات ۸۸ به اوج خود رسید. تعدادی از فعالان تشکل های صنفی معلمان بازداشت شدند، دوره های مختلفی را در انفرادی ها و بازجویی ها گذراندند و با پرونده مفتوح و قید وثیقه آزاد شدند تا تحت فشار و تهدید دست به هیچ اقدامی نزنند.

محمد داوری عضو شورای مرکزی سازمان معلمان ایران و از فعالان انتخاباتی سال ۸۸ نیز که سابقه بازداشت سال ۸۵ در تجمعات بزرگ معلمان مقابل مجلس را دارد، در شهریور ۸۸ بازداشت و پس از گذراندن ۱۱ ماه در بندهای امنیتی ۲۰۹ و ۲۴۰ وزارت اطلاعات با حکم ۵ ساله حبس روانه بند ۳۵۰ شده و تحت فشارها و سخت گیری های شدیدی بوده است.

این معلم زندانی در حالی چهارمین سال حبس خود را آغاز کرده که به مرخصی نرفته و دیدارهای او با خانواده اش نیز بیشتر محدود به دیدار کابینی است. او که خانواده اش ساکن خراسان هستند از ارتباط تلفنی و دیدار مستمر محروم است. پرونده پزشکی او مورد کم توجهی قرار گرفته و هم چنان در رنج و نگرانی به سر می برد.

عبدالله مومنی سخنگوی ادوار تحکیم که از چهره های شناخته شده ی سال های پیش جنبش دانشجویی و دبیر سابق دفتر تحکیم وحدت است پس از بازداشت های مکرر در سال های ۸۲ و ۸۶ در نخستین روزهای پس از انتخابات به همراه سایر فعالان ستادهای انتخاباتی موسوی و کروبی بازداشت و محاکمه شد.

وی با حکمی غیرعادلانه به ۵ سال حبس محکوم شد و در مدت دوره بازداشت مورد بازجویی های سختی قرار گرفت که آسیب های شدید جسمی و روحی بر او وارد شد.

همچنین از زمان انتقال وی به بند ۳۵۰ سخت گیری های شدیدی در زمینه زمینه ارتباط با خانواده و دیدارها بر وی اعمال شده و از حق مرخصی محروم است و همچنان این سختگیری ها ادامه دارد. مومنی که از چهره های شناخته شده جامعه دانشگاهی و فرهنگیان است به شدت مورد غضب دستگاه های امنیتی و قضایی است به گونه ای که طی ۳۰ ماه گذشته از مرخصی و ملاقات حضوری محروم بوده است.

رسول بداغی از فعالان کانون صنفی معلمان هم دوران حبس ۶ ساله خود را پس از مدتی که در بندهای ۲۰۹ و ۳۵۰ گذراند در زندان رجایی شهر ادامه حبس خود را می گذراند. وی نیز موردسخت گیری های متعددی قرار داشته و حتی پس از فوت مادرش هم به او مرخصی ندادند. بداغی در سال ۸۵ نیز به دلیل فعالیت در تجمعات معلمان بازداشت و محاکمه شد.

سیدمحمود باقری یکی دیگر از اعضا کانون صنفی معلمان است که دوران حبس خود را دربند ۳۵۰ سپری می کند او که با حکم غیر منتظره و ناعادلانه ۶ سال حبس مواجه شده بود در کمال ناباوری و برخلاف وعده ی مسوولان روانه زندان شد و هرچند نیمی از حبس او مورد عفو قرار گرفت اما با توجه به محتوای پرونده او همان نیمه ی باقیمانده نیز سخت گیرانه است. باقری سابقه بازداشت و محاکمه در سال ۸۶ را هم به دلیل تجمعات اسفند ۸۵ معلمان در کارنامه خود دارد.

تعداد زیادی از معلمان در شهرستان ها در حبس بودند و عده ای نیز همچنان در زندان به سر می برند. در عین حال معلمان زیادی بصورت کوتاه مدت بازداشت و با پرونده های مفتوح و به قید وثیقه آزاد شدند.

در همین حال چهره های معلمی غیر تشکلی هم وجود دارند که به دلایل مختلف دیگر بازداشت و محاکمه و روانه زندان شدند. معلمانی که در غالب احزاب سیاسی و یا گروه های فرهنگی و اجتماعی مورد خشم و غضب دستگاه های امنیتی و قضایی قرار گرفته اند.

افکار عمومی و صاحب نظران و تحلیل گران برخورد با معلمان را نشانه اوج سخت گیری و تفکر حاکم سرکوب گرانه می دانند که حتی در حوزه صنفی هم برایشان تحمل پذیر نیست تا معلمان به نقد سیستم آموزش و پرورش بپردازند. حتی معلمان فعالی که در عرصه انتخابات از این فرصت برای بیان مطالبات صنفی استفاده می کردند.