ایران نگران بحرین؟!

چکیده :حاکمیت برآمده از کودتای انتخاباتی که بیش از هفت سال است مردمش را در شدیدترین بحران های اقتصادی، بین المللی، سیاسی و اجتماعی قرار داده و هر روز بحرانی جدید می آفریند، از زبان وزیر امور خارجه اش، ناصحانه به حکومت بحرین می گوید: «تنها راه حل بحران بحرین و بازگشت ثبات و امنیت به این کشور را پاسخ مسئولانه به مطالبات مشروع مردم می داند.»...

کلمه – زهرا امیری:

اینجا زندان روزنامه نگاران است، هیچ حزب سیاسی مخالفی اجازه فعالیت ندارد، فعالان سیاسی و سیاستمداران دولت قبلی در زندان به سر می برند، فعالیت های حقوق بشری ممنوع و در حکم اقدام علیه امنیت ملی است، شمار افرادی که با عنوان فعال حقوق بشر در زندان به سر می برند و یا دارای پرونده های سیاسی سنگین هستند آنقدر زیاد است که هیچ سازمانی آمار دقیقی در دست ندارد، اینجا ایران است سال ۱۳۹۱ هجری شمسی.

آنجا بحرین است. بحرین که تکرار ایران است. جزئی از این دیار بوده و سرنوشت آن هم گویا سپری کردن همین تجربه ای است که ایران در حال از سر گذراندن آن است. رویه حکومت های سلطه گر یکی است؛ چه پادشاهی باشد و در بحرین، چه از نام جمهوری اسلامی سوء استفاده کند و در ایران باشد. جنبش سبز در ایران همچنان صدها زندانی در زندان های حاکمیت فعلی جمهوری اسلامی دارد و اکنون معترضان بحرینی هم که زندانیان سیاسی زیادی در کشورشان دارند، با احکام سیاسی سنگین و باورنکردنی رو به رو شده اند.

از آنجا خبر می رسد که دادگاه تجدیدنظر، احکام محکومیت ۲۰ فعال و مخالف سیاسی به اتهام تلاش برای سرنگونی حکومت این کشور را تائید کرد. هشت نفر از این افراد از جمله حسن مشیمع، از رهبران مخالفان بحرین به حبس ابد محکوم شده‌اند. در میان این افراد، عبدالهادی خواجه، فعال سرشناس بحرینی نیز دیده می‌شود که در اعتراض به بازداشتش دست به اعتصاب غذای ۱۱۰ روزه زد. کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل لغو هرچه سریعتر این احکام صادر شده را خواستار شده است.

اینجا فعالیت های مؤثر اجتماعی و حقوق بشری محکومیت های چندین و چند ساله زندان در پی دارد، جوانانی که برای کمک به زلزله زدگان استان آذربایجان رفته بودند در زندان هستند و هر روز اتهامات عجیب و غریب بیشتر به آن ها زده می شود، نویسندگان وبلاگ و فعالان اینترنتی هم در زندان هستند. اینجا ایران سال ۱۳۹۱ هجری شمسی.

در این سرزمین جوانانی زندگی می کنند که هرگز پدر و مادر خود را ندیده اند به دلیلی عجیب، جوانانی که مانند اغلب انسان های دنیا در بیمارستان متولد نشده اند بلکه محل تولدشان زندان است و پدر و مادرشان بلافاصله پس از تولد او اعدام شده اند. اینجا، در ایران سال ۱۳۹۱ هنوز هستند کسانی که منتقدان سیاسی را تهدید به اعدام می کنند، و کسانی که نمی توانند یک ساعت سخنرانی کنند و حجم وسیعی از خشونت را در اذهان مخاطبان خود نپراکنند.

در همین کشور و در همین سال، رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت امور خارجه در مورد حکم زندان برای تعدادی زندانی سیاسی در بحرین ابراز نگرانی کرده، کسانی که در بحرین محاکمه شده و زندانی هستند فعال حقوق بشر بوده اند. حکومت پادشاهی بحرین فعالان حقوق بشر را به زندان می اندازد و سخنگوی وزارت خارجه حاکمیتی که ایران را به بزرگترین زندان روزنامه نگاران جهان تبدیل کرده، نگران فعالان حقوق بشر بحرینی می شود. اینجا ایران است سال ۱۳۹۱ هجری شمسی.

سه سال پیش اعتراضات مسالمت آمیز و آرام مردم در مورد نتیجه انتخابات ریاست جمهوری باعث شد صد ها نفر به خاک و خون کشیده شوند، ده ها مادر فرزندان خود را از دست دادند، هنوز صد ها چشم منتظر به دیوار های زندان های امنیتی دوخته شده تا شاید خبری از عزیز خود بشنوند، ده ها نفر به خاطر سر دادن فریاد الله اکبر به زندان رفتند اما در همین حال رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت خارجه صدور حکم زندان برای فعالان سیاسی بحرین را ادامه سیاست اشتباه و بی نتیجه سرکوب و برخورد امنیتی با حرکت مسالمت آمیز مردم بحرین توصیف می کند. اینجا ایران است.

مهندس میرحسین موسوی، همسرش زهرا رهنورد و مهدی کروبی، رهبران اصلاح طلب جنبش سبز، یک سال و نیم است که در حبس خانگی به سر می برند. جرمشان چیزی نیست جز درخواست اجرای صحیح قانون اساسی کشور، رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت خارجه که به نمایندگی از دولت و سران حکومت سخن می گوید حکومت بحران را “به رعایت حقوق اساسی مردم” فراخوانده است. اینجا ایران است.

حاکمیت برآمده از کودتای انتخاباتی که بیش از هفت سال است مردمش را در شدیدترین بحران های اقتصادی، بین المللی، سیاسی و اجتماعی قرار داده و هر روز بحرانی جدید می آفریند، از زبان وزیر امور خارجه اش، ناصحانه به حکومت بحرین می گوید: «تنها راه حل بحران بحرین و بازگشت ثبات و امنیت به این کشور را پاسخ مسئولانه به مطالبات مشروع مردم می داند» و تاکید می کند «استمرار سیاست اشتباه کنونی موجب پیچیده تر شدن اوضاع در این کشور می گردد که آثار منفی آن به کل منطقه نیز مترتب خواهد شد.» اینجا ایران است سال ۱۳۹۱ هجری شمسی.