روز فریاد علیه همه ظالمان و ستمگران

چکیده :ما با نام «اسرائیل» ضدیت و دشمنی نداریم. نام اسرائیل، همان طور که از قرآن مجید و تورات بر می آید، برگرفته از نام یک پیامبر بزرگ الهی، یعنی حضرت یعقوب(ع) است. همچنین نفرت و انزجار ما از دینی به نام یهودیت نیست و کم نیستند یهودیانی که امروزه در جهان با ظلم ها و ستم های دولت اسرائیل و صهیونیست ها مخالفند. ما با ظلم و ستم مخالفیم و برای ما فرقی نمی کند که این ظلم و ستم به چه نامی صورت گیرد. خط مقدم ما و مرز مقاومت ما حقوق انسان هاست. ما با حکومت اسرائیل و هیچ حکومت دیگری به خاطر نام یا دین یا مکتب یا امثال آن مخالف نیستیم، بلکه با تضییع حقوق انسان ها مخالفیم و فرقی نمی کند که این ظلم و ستم و تضییع حق به نام یهودیت صورت گیرد یا به نام اسلام یا به نام هر دین دیگری....

عبدالرحیم سلیمانی اردستانی

آخرین جمعه ماه مبارک رمضان توسط رهبر فقید انقلاب حضرت امام خمینی(ره) به عنوان روز قدس نامگذاری شده است تا حق پرستان و عدالت دوستان و ستم ستیزان عالم در این روز نفرت و بیزاری خود را نسبت به ظلم ها و ستم ها و تضییع حق هایی که نسبت به ملت مظلوم فلسطین رفته و نیز همدردی خود را نسبت به این ملت مظلوم اعلام کنند. هیچ کس با هیچ بهانه ای حق نداشته است که ملتی را که از قرن ها پیش و از زمان های دور در این سرزمین می زیسته و برای آبادانی آن تلاش کرده، از سرزمین خود بیرون کند و یا حق شهروندی او را سلب کند. نژاد پرستی به هر شکل و صورت که باشد ناپسند و ممنوع است و هر برداشتی از هر متنی ک از نژادپرستی و تبعیض نژادی سر در آورد، محکوم است.

آقای دکتر اسرائیل شاهاک، که استاد دانشگاه عبرانی بیت المقدس و رئیس جامعه حقوق بشر اسرائیل بوده، در دو کتاب خود به نامهای «تاریخ یهود-مذهب یهود» و «نژادپرستی دولت اسرائیل» موارد بسیار زیادی از تبعیض و نژاد پرستی و تضییع حقوق مسلمانان را نقل و به آنها اعتراض کرده است. این نویسنده موارد متعددی از قوانین تبعیض آمیز را در کشور اسرائیل نقل می کند. ایشان می گوید: «در قوانین دولت اسرائیل حکم قتل یک یهودی با حکم قتل یک غیر یهودی متفاوت است. اگر کسی یک یهودی را به قتل برساند گناه بزرگی را انجام داده، باید مجازات شود. اما اگر یک یهودی به طور مستقیم یک غیر یهودی را بکشد تنها نزد خدا گناهکار است و مجازات دنیوی ندارد، اما اگر غیر مستقیم او را بکشد حتی گناهی هم مرتکب نشده است. نجات جان یک یهودی از مهم ترین وظایف شرعی است، اما نجات جان یک غیریهودی ممنوع است. با اینکه ارتکاب زنا در یهودیت حرام است اما حتی مجازات تجاوز به عنف یک مرد یهودی به یک زن غیر یهودی حکم زنا را ندارد و مجازاتی ندارد و حتی در بسیاری از موارد آن زن باید مجازات شود. هدیه دادن به غیر یهودی جایز نیست. فریب دادن یک یهودی در معامله ممنوع است اما فریب یک غیر یهودی مانعی ندارد. کلاهبرداری از فرد یهودی ممنوع است اما این اصطلاح در رابطه با غیر یهودی کاربرد ندارد و …» (تاریخ یهود-مذهب یهود، ص۱۹۰-۲۲۴).

اینها سخنان یک استاد دانشگاه یهودی است که صهیونیسم را انحراف از یهودیت می داند و نژاد پرستی و تبعیض نژادی حکومت اسرائیل را تحریف یهودیت می شمارد. ما نیز مانند دکتر اسرائیل شاهاک حساب یهودیت را از صهیونیسم و نژادپرستی و حساب یهودیان را از حکومت اسرائیل جدا می کنیم و با اینکه یهودیت را یکی از ادیان جهانی و قابل احترام می دانیم ظلم و ستم ها و حق کشی ها و تبعیض های دولت اسرائیل را محکوم می کنیم و نفرت و انزجار خود را از هرگونه ظلم و ستم و تضییع حق، که توسط این حکومت و نظام انجام می شود اعلام می نماییم. روز قدس فرصتی است برای ابراز انزجار از اعمال و رفتار رژیمی غاصب و متجاوز که به قوانین بین المللی و حقوق انسانی پایبند نیست.

اما به یک نکته مهم باید توجه داشته باشیم که ما با نام «اسرائیل» ضدیت و دشمنی نداریم. نام اسرائیل، همان طور که از قرآن مجید و تورات بر می آید، برگرفته از نام یک پیامبر بزرگ الهی، یعنی حضرت یعقوب(ع) است. همچنین نفرت و انزجار ما از دینی به نام یهودیت نیست و کم نیستند یهودیانی که امروزه در جهان با ظلم ها و ستم های دولت اسرائیل و صهیونیست ها مخالفند. ما با ظلم و ستم مخالفیم و برای ما فرقی نمی کند که این ظلم و ستم به چه نامی صورت گیرد.

خط مقدم ما و مرز مقاومت ما حقوق انسان هاست. ما با حکومت اسرائیل و هیچ حکومت دیگری به خاطر نام یا دین یا مکتب یا امثال آن مخالف نیستیم، بلکه با تضییع حقوق انسان ها مخالفیم و فرقی نمی کند که این ظلم و ستم و تضییع حق به نام یهودیت صورت گیرد یا به نام اسلام یا به نام هر دین دیگری؛ به نام علی(ع) صورت گیرد یا به نام معاویه یا یزید. حتی شخصیتی مانند علی(ع) را نه به خاطر نامش و نه به خاطر حسب و نسبش، بلکه به خاطر اعمال عدالت محورانه اش و توجهش به حقوق انسان ها تکریم می کنیم. این احترام و تکریم را برای پسر دیگر ابی طالب یعنی عقیل و برای دیگر دامادهای پیامبر قائل نیستیم. از همان شجره و ریشه ای که محمد(ص) و علی(ع) به وجود آمده اند، ابو لهب و هارون و متوکل و … به وجود آمده است. تمام تفاوت در این اس که یکی داد و عدل را اساس زندگی خود قرار داده و دیگری ظلم و ستم را و یکی دغدغه اولش رعایت حقوق انسان ها بوده و دیگری برای انسان ها حقی قائل نبوده است. پس علی(ع) نه ازاین حیث محترم است که از قریش و از نسل ابراهیم(ع) است و نه از این حیث که پسرعموی پیامبر است و نه از این حیث که داماد اوست و نه از این حیث که همسر زهرا(س) است. بلکه تنها و تنها از این حیث که عادل است و خط قرمزش حقوق انسان هاست.

داوری ما درباره نظام ها و حکومت ها با همین معیار و خط کش است. این چیزی است که علی(ع) از همه انسان ها می خواهد. آن حضرت می خواهد که انسان ها را تنها و تنها با اعمالشان بسنجند. آن حضرت به کسی که در این باره شک دارد که حق با علی(ع) یا معاویه است و می گوید وارد لشکر تو نمی شوم و از دور حرکت می کنم که ببینم کدامیک از شما دو نفر ظالم و ستمگر است و آنگاه در لشگر دیگری وارد می شوم، می فرماید: احسنت، تفقه در دین و علم به سیره پیامبر(ص) همین است و کسی که به این راضی نباشد ستمگر و خائن است (ناظم زاده قمی، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۲۳).

به هر حال هم دین و هم فطرت انسانی اقتضا می کند که عدالت و ستمگری را تنها معیار ارزیابی اشخاص و نظام ها و حکومت ها قرار دهیم. اگر چنین کنیم و این معیار را در نظر بگیریم باید بین دو نفر که یکی ظاهری مذهبی دارد و نه تنها واجبات عبادی را انجام میدهد، بلکه به مستحباتی مانند نماز شب مقید است، اما حقوق انسان ها را باور ندارد و به آن پایبند نیست، و دیگری که ظاهری مذهبی ندارد و به عبادیات نیز مقید نیست و حتی حرامی مانند شرب خمر را مرتکب می شود، اما به حقوق انسان ها باور دارد و آن را رعایت می کند، دومی را برگزینیم و به او جایگاهی برتر و بالاتر بدهیم و .. متون دینی ما به روشنی این امر را نشان می دهد.

به هر حال ما با آمریکا یا اسرائیل یا هیچ کشور دیگری مخالفت نداریم، بلکه ما با ظلم و ستم و تضییع حقوق انسان ها مخالف هستیم. با نظام اسرائیل از این جهت که غاصب است و از این جهت که ظلم و ستم می کند مخالفیم و با هر حکومت و نظام دیگری که این اعمال را انجام دهد، هر نام و عنوانی داشته باشد، مخالفیم. حتی ممکن است از جهتی همین نظام غاصب را برتر از یک حاکمی که خود را مسلمان می خواند بدانیم. برای مثال وقتی میبینیم همین نظام به شهروندان خود اجازه میدهد که برای محکوم کردن جنگ افروزی های دولت خود راهپیمایی کنند، از این جهت از نظامی که به هیچ یک از مخالفان خود اجازه هیچ تجمعی را نمی دهد، برتری دارد. وقتی می شنویم که در این نظام غاصب اسرائیل یک زندانی که متهم به قتل یک اسرائیلی است در زندان اجازه یافته که به تحصیل خود ادامه دهد و به مدارج علمی دست یابد، از این جهت این نظام را برتر از نظامی می دانیم که چه بسا شعار اسلام را بدهد اما دانشجویان مخالف یا منتقد را به بهانه های مختلف از تحصیل منع کند. همچنین وقتی میبینیم دکتر اسرائیل شاهاک چندین کتاب بر ضد حکومت اسرائیل می نویسد و با صراحت تمام ظلم و ستم ها و حق کشی های این حکومت را محکوم می کند، اما این امر باعث نمی شود که کرسی درس خود را از دست بدهد، از این جهت این نظام برتر و بالاتر از نظامی است که چه بسا خود را اسلامی می خواند، اما به اندک بهانه ای اساتید برجسته را از کار برکنار می کند و در دانشگاه هیچ جایی برای مخالفان و منتقدان باقی نمی گذارد.

بنابراین آنچه ناپسند و مذموم است ظلم و ستم است. صرف مبارزه با اسرائیل موضوعیت ندارد، بلکه مبارزه با ستم موضوعیت دارد. ما نباید از یک حاکمی که اسما مسلمان است، اما خود و پدرش حقوق ملت خود را تضییع کرده اند و دستشان به خون دهها هزار نفر از ملت خود آلوده است، به بهانه اینکه در خط مقدم مبارزه با اسرائیل بوده دفاع کنیم. کسی که ظلم و ستم می کند خود بدتر از اسرائیل است. کسی که یک راهپیمایی آرام و نرم را چنان سرکوب می کند که مردم چاره ای جز قیام مسلحانه نمی بینند، شایسته دفاع نیست.

به هر حال در روز قدس ما اسرائیل را از این جهت که غاصب و ظالم و ستمگر است محکوم می کنیم ولی یادمان باشد که ما ستمگری را محکوم می کنیم. ما هر نظامی را به اندازه ای که به حقوق انسان ها احترام می گذارد و آن را رعایت می کند احترام می گذاریم و تکریم می کنیم و به هر اندازه که حقوقی برای انسان ها قائل نیست و آن را تضییع می کند از او نفرت داریم و نفرت و انزجار خود را چه در روز قدس و چه در روزهای دیگر اعلام می کنیم.

در همین باره بخوانید: روز قدس و سرزمین مقدس