استبداد داخلی همیشه جاده صاف کن قدرت های خارجی است

چکیده :مردم هوشمند اما می دانند که تجربه تاریخ گذشته ایران و تجربه کنونی آن، یک اصل مهم را به اثبات رسانده است: آتش طمع ورزی قدرت های بیگانه تنها زمانی زبانه می کشد که حاکمان خودکامه به مردم خود پشت کرده اند و آنچه خود ندارند را از بیگانه تمنا می کنند. همواره استبداد داخلی بوده که فرش قرمز برای ورود قدرت خارجی پهن کرده است. این که مسکو و پکن قبله آمال و آرزوهای اقتدارگرایان شده اند بر کسی پوشیده نیست. گویی آقایان فراموش کرده اند شعار نه غربی و نه شرقی را و بجای آن هم شرقی و هم شرقی عمل می کنند. ...

کلمه – سید کاظم قمی: طی روزهای گذشته، رسانه های حکومتی که از گرم کردن تنور انتخاباتشان با تمسک به سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی، نصب تصاویر شهدای جبهه و جتگ، فتوای وجوب شرعی شرکت در انتخابات، نمایش رقابت های سخیف و مبتنی بر «قدرت طلبی و دیگر هیچ»، فصاسازی های ناموفق صدا و سیمای حکومتی و مانند آن مأیوس شده اند، آخرین حربه خود را وارد میدان کرده اند: خطر تهاجم خارجی در صورت برگزاری انتخاباتی با مشارکت حداقلی.

اما چرا این همه تبلیغات در برانگیختن مردم به مشارکت حداکثری ناکام مانده است؟ پاسخ آن روشن است:

الف: استناد به سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی در زمانه ای که از او و آرمانهایی که به نمایندگی از مردم به زبان می آورد تنها عکس مقوایی باقی مانده و نسبت به یاران و خاندان او این همه جفا روا داشته می شود، در نظر کسانی که دل به آن آرمان ها سپرده اند، نمایشی توخالی و ابزاری بیش نیست.

ب: شهدای جبهه و جنگ و انقلاب در چشم و دل مردمان این سرزمین همیشه عزیزند و برعکس اقتدارگرایان فرصت طلب که در تزد آنها تاریخ مصرف یادبود شهدا به زمان های خاصی محدود است، ایرانیان همبشه قدردان آنها هستند. از همین روست که استفاده تبلیغاتی از نام آنها، در حالی که بسیاری از خانواده ها و بازماندگان آنان در صف منتقدان حکومت قرار دارند و به همین دلیل مورد هجمه رسانه های حکومت هستند، شرم آورتر از آن است که در تحریک احساسات مردم فهیم کشورمان مؤثر افتد.

ج: فتوای وجوب شرکت در انتخابات نیز علاوه بر وجود این شبهه که اساسا در حوزه افتاء فقهی قرار داد یا نه، و به فرض پذیرش فقاهت مصدر صدور آن، تنها نظر یک یا حداکثر تعدادی از مراجع است. مؤمنان و متعهدان به شریعت طی سال های اخیر دریافته اند که شرع بازیچه صاحبان قدرت شده است. همچنان که می دانند که مدعیان شریعتمداری، صدها واجب شرعی دیگر را به راحتی زیر پا گذاشته اند. مردم نیک می دانند که اگر رأی دادن واجب شرعی باشد، دروغ نگفتن، شکنجه نکردن، حبس و حصر غیرقانونی نکردن، به نوامیس تجاوز نکردن و در اموال بیت المال اختلاس نکردن هم واجب شرعی است.

د: رقابت های تبلیغاتی در طی سی سال گذشته هیچگاه تا این اندازه از برنامه محوری دور نبوده است. نگاهی گذرا به مناظره های نمایشی در سالن های خالی از حضار و پوسترهای تبلیغاتی، به اندازه کافی گویای این واقعیت تلخ است که این بار رقابت انتخاباتی در جنگ قدرت بین باندهای اقتدارگرایان خلاصه شده است.

ه: تبلیغات صدا و سیما زمانی اثر داشت که اعتماد اکثریت مخاطبانش از آن سلب نشده بود. ه: حالا دیگر مردم به منابع خبری دیگر نیز دسترسی دارند و می دانند که کانال های متعدد صدا و سیما، بلندگوی انحصاری امپراتوری دروغ است.

و:  اما خطر تهاجم خارجی و تهدیدهای بین المللی. هفته هاست که دستگاه تبلیغانی نظام و مسئولین خرد و کلان آن، در مواجهه با فشارهای بین المللی، رفتاری حاکی از بی خردی و نفاق اتخاذ کرده اند. از یک سو اقتدار نظام را به رخ می کشند و قدرت نظامی شان را نمایش می گذارند، از دیگر سو مردم را از حمله نظامی دشمنان این خاک و آب می ترسانند. از یک سو در خطبه ها و خطابه ها دندان به دشمنان نشان می دهند، و از سوی دیگر برای نرم کردن آنان در تکاپوی یک دیپلماسی آشفته و ذلت بار هستند. مردم هوشمند ما اما می دانند که تجربه تاریخ گذشته ایران و تجربه کنونی آن، یک اصل مهم را به اثبات رسانده است: آتش طمع ورزی قدرت های بیگانه تنها زمانی زبانه می کشد که حاکمان خودکامه به مردم خود پشت کرده اند و آنچه خود ندارند را از بیگانه تمنا می کنند. همواره استبداد داخلی بوده که فرش قرمز برای ورود قدرت خارجی پهن کرده است. این که مسکو و پکن قبله آمال و آرزوهای اقتدارگرایان شده اند بر کسی پوشیده نیست. گویی آقایان فراموش کرده اند شعار نه غربی و نه شرقی را و بجای آن هم شرقی و هم شرقی عمل می کنند.

نکته ای نیز خطاب به همراهان جتبش سبز: یادمان نرود که در فردای انتخابات (بلکه در طول رقابت های انتخاباتی قبل از ۲۲ خرداد) ۸۸ نیز رسانه ها در دست اقتدارگرایان قرار داشت. لازم نیست از نمایش های تبلیغاتی که حکومت طبق عادت مألوف برای بزرگنمایی میزان مشارکت انجام خواهد داد نگران باشیم. میلیون ها مردمی که از فردای کودتای انتخاباتی سال ۸۸ با سکوت خود دهان به اعتراض گشودند، آگاهی خود را از رسانه های حکومتی به دست نیاورده بودند. اینک نیز همان مردم، با سطح آگاهی بسیار بالاتر، با سکوت خود پیامشان را به حاکمیت خواهند رساند: «اگر به دنبال اقتدار حقیقی هستید، به شعور مردم احترام بگذارید».