شریعت ِ ترور

چکیده :تروریست شریعتِ ترور را می نویسد. در شریعتِ ترور، همه حقیقت ها و همه ی انسان ها را می توان به پای حقیقت محض، قربانی کرد. وقتی پای حقیقت والاتر و مهم تر در میان است «هدف وسیله را توجیه می کند». «دروغی» که حقیقت والا را توجیه کند، جایز است. «جنایتی» که حقیقت والا را پاس دارد، عین اخلاق است. «خشونتی» که در خدمت حقیقت والا باشد، عین مهربانی است. تهمتی که در خدمت تروریسم باشد، عین ِ شریعت مداری است . همه ی موانعی که در مقابل حقیقتِ والا قرار می گیرند، لازم است حذف شوند. حتی در حیاتِ انسان ها هم ممکن اشتباهی شده باشد، اگر حقیقت والا تشخیص...

کلمه – آل طاها: «ترور» آخرین مرحله ی «تروریسم» است، اما تنها مرحله ی آن نیست. تروریست تنها ماشه را نمی چکاند و ضامن را نمی کِشد، بلکه پیش از آن، انگیزه های لازم را برای ترور ایجاد می کند تا بتواند «کشتن انسان های بی گناه» را ممکن سازد. تروریسم و ایجادِ انگیزه ی ترور، اغلب مراحل یکسانی دارد.

در نخستین مرحله، تروریست حقیقت را به زعم خود کشف می کند. حقیقتی که او می یابد، حقیقت محض است و او آن چنان به یافته ی خود اطمینان دارد که حاضر است همه ی حقیقت ها را به پای این حقیقتِ محض قربانی کند، تا جایی که که تروریست خودش هم مرجع حقیقت می شود.

تروریست، آن گاه خیر عمومی را باز هم به زعم خود تشخیص می دهد. خیر عمومی، حرکت به سوی حقیقت والاست، حقیقتی که جناب تروریست یافته است و غیر آن هر چه هست شر مطلق است.

پس، تروریست شریعتِ ترور را می نویسد. در شریعتِ ترور، همه حقیقت ها و همه ی انسان ها را می توان به پای حقیقت محض، قربانی کرد. وقتی پای حقیقت والاتر و مهم تر در میان است «هدف وسیله را توجیه می کند». «دروغی» که حقیقت والا را توجیه کند، جایز است. «جنایتی» که حقیقت والا را پاس دارد، عین اخلاق است. «خشونتی» که در خدمت حقیقت والا باشد، عین مهربانی است. تهمتی که در خدمت تروریسم باشد، عین ِ شریعت مداری است . همه ی موانعی که در مقابل حقیقتِ والا قرار می گیرند، لازم است حذف شوند. حتی در حیاتِ انسان ها هم ممکن اشتباهی شده باشد، اگر حقیقت والا تشخیص دهد.

تروریست، سپس محکمه ای کذایی تشکیل می دهد. در دادگاه ترور، نیازی به حضورِ متهم نیست. جایی که جنابِ دادستان دانای کل است و حقیقتِ والا در دستان اوست، شنیدن سخنان متهمی گمراه که تاثیری در نتیجه ی دادگاه ندارد. حتی اگر متهم بی گناه هم باشد، مادامی که محکوم شدن او به حقیقت والا کمک می کند و منجر به خیر عمومی می شود باید محکوم شود؛ این قانون ترور است. البته گاهی، تروریست – از سر لطف و انسانیت- خودش دفاعیات متهم را حدس می زند، خودش وکیل مدافعش می شود و خودش هم همه ی آن ها را رد می کند و سرانجام خود نیز حکم را هم صادر می کند. و در قانون ترور، حکم پیشاپیش معلوم است، متهمی که در مقابل او ایستاده است محارب است چون در مقابل حقیقت محض و خیر مطلق ایستاده است؛ پس باید نابود شود.

تروریست، سرانجام مجری قانونِ ترور می شود و حکم را اجرا می کند. اجرای حکم آخرین مرحله ی تروریسم است و باز هم چون « هدف وسیله را توجیه می کند»، پس هر گونه خشونتی در اجرای حکم جایز است.

الغرض، تروریست، تنها کسی نیست که ماشه را می چکاند و یا ضامن را می کشد. کسانی که خود را صاحب حقیقت والا می دانند، کسانی که خود را «بانی خیر عمومی» می شمارند، آن هایی که به هر بهانه ای به قانونِ «هدف وسیله را توجیه می کند» پای بنداند، کسانی که شریعت ِ تروریسم را توجیه می کنند و « تریبون ترور » می شوند، بر مدارِ تروریسم می گردند و در کشتن انسان های بی گناه سهمی دارند.